เกิ่นก่อนว่า  ตัวเองเป็นไบโพลาร์มา7ปีแล้ว  เคยกินยาต่อเนื่องมานาน แต่เริ่มหยุดยาปรับอารมณ์เมื่อปีที่แล้วเพราะ เริ่มทำงานนอกบ้าน ไม่อยากมีปัญหาเรื่อง ผลข้างเคียงยา  ประมาณ2เดือนก่อนเริ่มมีไฮโปร และขยับขึ้นมาเป็นแมเนีย  สลับกับซึมเศร้า โดนสั่งพักงานไม่มีกำหนด เลยตัดสินใจลาออก  คุณหมอบังคับให้กลับมาทานยาปรับอารมณ์ กินอยู่3อาทิตย์ อาการดีขึ้นทันตา   อารมณ์กลับมาปกติมากๆ

พอเข้าเดือนมีนาคมได้งานที่ใหม่  ก็เข้าไปทำงาน  ทุกอย่างดูเรื่อยๆดี  จนเจอเพื่อนร่วมงานคนนึงแกเพี้ยนๆ ไม่แน่ใจว่า เสพยามากไปรึเปล่า  คือเค้ารู้เรื่องยาเสพติดเยอะมาก

เดือนที่แล้วมีจิตตกบ้างแต่ไม่ค่อยใส่ใจ   เดือนเมษายนย้ายสาขาตามที่เคยตกลงกับเจ้าของไว้   มาอยู่กะพี่คนที่เพี้ยนๆ  คือเเกชอบพูดคนเดียว ชอบทำถ้าแปลกๆ  และบางทีคุยกะเราอยู่ถ้าพูดขัดหูแก แกจะโมโห แล้วก็พูดอะไรไม่รู้คำหยาบมากๆ(เหมือนด่าเราอยู่) ล่าสุดก็เล่นเอาเราอึ้ง  จริงๆก็อึ้งทุกครั้ง  แต่แกจะเป็นเฉพาะเวลาอยู่กะเรา2คน ถ้าเจ้าของร้านอยู่ด้วยถ้าแกน้อยใจแกจะแค่เงียบและหน้าแดง

คือเราว่าเค้าพอแยกแยะอะไรได้ แต่ทำไมอยู่กะเราเค้าไม่เกรงใจเราเลย อายุเค้ามากกว่าเราเกือบรอบนึง เราก็อายุเกือบเลข3แล้ว

บางทีถ้าแกน้อยใจ แกก็จะมายืนห่างเราสักเมตรนึง แล้วก็หันหลังพูดคนเดียว พูดเสียงดังมาก ด่าเราอ่ะ  คือขนาดเราทำงานอยู่ใช้สมาธิมากเรายังได้ยินเลย   แล้วเวลาแกงอน แกจะไม่มาช่วยงาน ทั้งที่งานสำคัญมากเกี่ยวพันกับความเป็นความตายของสิ่งมีชีวิตและเกี่ยวพันกับการโดนฟ้องร้อง  แกก็ยังไม่สน  บางทีเรื่องคอขาดบาดตายแกยังมายืนด่าเราห่างๆเราเรียกให้มาช่วยแกก็ไม่สน   แต่อยู่ต่อหน้าเจ้านายแกจะไม่ทำตัวแบบนี้   คือเราไม่เข้าใจ   แล้วเราก็เครียด  ว่านี่เรากำลังทนอยู่กับอะไร

เราเป็นเด็กเข้าใหม่ ยังไม่รู้กฎระเบียบมีอะไรที่ไม่รู้เราก็ถาามคนอยู่มาก่อน  เค้าก็บอกให้เราทำ  พอทำไปแล้ว  เจ้านายโกรธ  เค้าก็โทดว่าเราทำคนเดียวเค้าไม่เกี่ยวด้วยเลย  แล้วเป็นกันเกินครึ่งอะ  พอเจ้ามาถามเรา  เราก็ตอบตามจริงคือทำจริงๆ แต่ก่อนทำเราถามแล้ว  เจ้านายบอกว่า  พี่เค้าไม่รู้เรื่องเลย  เค้าบอกว่าเราทำของเราเอง   คือจะบอกว่าทำผิดแล้วกล้ารับผิดไม่ดีกว่าเหรอ  นี่ทำผิดแล้วโบยนี่น่า  ตอนหลังเราเลยเข้าเมืองตาหลิ่ว  ไม่ออกรับแทนใคร  อยู่นิ่งๆเฉยๆ  ไม่พยายามแก้ต่างให้ใคร  อะไรที่ไม่รู้ ก็ตอบไปว่าไม่รู้  ก็คนเค้าเล่นเราก่อนอ่ะ  เรานึกว่าทำงานเป็นทีมแต่จริงๆแล้วตัวใครตัวมัน

แล้วก็ได้เพื่อนร่วมงานอีกคนนึงมา  คือ ตอนแรกก็คุยกันดี   พอติดสงกราน์เราไม่ได้หยุดงานเราต้องไปช่วยอีกสาขานึง  ส่วนสาขาที่เราทำเค้าหยุด   พอเรากลับมา  เพื่อนร่วมงานคนนั้นก็ไม่คุยกะเราเลย เหมือนโกรธอะไรเราไม่รู้ซึ่งตอนนี้เราก็ยังไม่รู้สาเหตุ  แต่รู้ว่าเค้าเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกะพี่คนนั้น  เวลาทำงานคนใหม่เค้ามีอำนาจสั่งเราได้  เค้าก็ชอบหาเรื่องเรา  แบบเราทำแบบนี้ผิดนะ  ทำไมเราทำแบบนี้  (คือเราก็อยากถามเค้ากลับเหมือนกันว่าอ่าวไม่ทำแบบนี้จะให้ทำยังไง  ถ้ารู้ก็บอกมาดิ  แต่เราทำงานกับผู้รู้มาหลายคนเค้าเป็นคนสอนเราให้ทำแบบนี้ ไปที่ไหนเค้าก็ทำแบบนี้   คือเราไม่เข้าใจเค้า   คือยิ่งทำงานเรายิ่งเครียดเหมือนทำอะไรก็ไม่ถูกใจใครเลย  

คือทำงานด้วยกัน เค้าทำให้เรารู้สึกเหมือนเราทำงานไม่เป็น   จริงอยู่เค้าเรียนมาจบมาโดยตรง แต่เรา  ก็ทำงานมาหลายเดือนเจอเพื่อนร่วมงานหลายรูปแบบ  เจอเคสต้องปรับใช้เยอะ  ให้ตายตัวเหมือนหนังสือเป๊ะคงไม่ได้  

สรุปช่วงอาทิตย์หลังมานี่  เรานั่งน้ำตาคลอตอนเย็นแทบทุกวัน   คือเราพยายามไม่สนใจพยายามไม่คิดหาเกมส์มาเล่นไม่แคร์ใครแต่มันก็ยังเสียความรู้สึกแล้วยังนอนที่ทำงานด้วยกันอีก  

เมื่อวันอาทิตย์เราเริ่มเห็นภาพหลอนคือรู้สึกเหมือนมีคนยืนอยู่ห่างๆ อยู่ห้องข้างๆ บางที  เปิดประตูเข้าห้องก็รู้สึกเหมือนมีคนยืนในห้อง คือผวาทุกครั้ง   วันจัทร์ตอนนอนได้ยินเสียงคนคุยกันข้างหูข้างขวา  ด้านซ้ายได้ยินเสียงเกมส์ที่เล่นตอนกลางวัน    คือไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร

เราอยากรู้ว่าอาการทางจิตเราอยู่ระดับต้องกินยา แก้หูแว่ว ประสาทหลอนรึยัง  เบื่อกินยาเยอะ ไม่มีเวลาว่างไปหาหมอเลย ทำงานทุกวัน