ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะค่ะ ว่าที่มาตั้งกระทู้นี้ ไม่ใด้มีเจตนาไม่ดีอะไรกับการเดินทางไปเที่ยวที่หลีเป๊ะ แต่รู้สึกทนไม่ได้กับการบริหารจัดการระบบระหว่างการเดินทางเท่านั้น
เริ่มนะค่ะ วันที่ 13 เมษา 2555 พวกเราได้เดินทางไปหลีเป๊ะอย่างมีความหวังที่จะได้เจอทะเลสวยๆ และที่พักที่เราคัดสรรมาอย่างดีแล้วว่าน่าจะเป็นที่ ที่สวยที่สุดแล้ว เราเดินทางกันทั้งหมด 11 คน ผู้ใหญ่ 9 คน เด็กเล็กอีก 2 คน เราไปถึงที่ท่าเทียบเรือปากบาราประมาณ 10 โมงเช้า ไปซื้อตั๋วเรือไปกลับ ซึ่งเราได้โทรมาจองแล้วแต่เนิ่น ๆ ก่อนนั่งเรือทางเข้าก็จ่ายค่าธรรมเนียมก่อน 20 บาท พอไปถึงท่าเรือ เราได้นั่งเรือเฟอร์รี่ เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งเรือแบบนี้ ตอนแรกเตรียมยาแก้เมาเรือ ยาดม และถุงมาพร้อมอ๊วกเต็มที่ แต่พอได้นั่งไปเรื่อย ๆ กลับสบายไม่น่ากลัวและไม่มีอาการอะไรอย่างที่กังวลเลย
นั่งมาเกือบ 2 ชม.ได้ เรือก็มาจอดที่โป๊ะกลางทะเล แต่ก็ใกล้ถึงฝั่งเต็มทีแล้ว เราก็ลงมาบนโป๊ะแบบงง ๆ คิดในใจว่าเออ สงสัยเรือมันลำใหญ่ คงเข้าฝั่งไม่ได้ ต้องถ่ายลงลำเล็กก่อน มีนักท่องเที่ยวอยู่บนโป๊ะเยอะมาก น่าจะเกือบร้อยคน รู้สึกอันตรายมากมาย มาถึงโป๊ะ ก็มีเจ้าหน้าที่หน้าตาไม่มียิ้มแย้มอะไร ตะโกนโวยวายบอกให้จ่ายค่าธรรมเนียมด้วย 20 บาท แล้วถึงจะเดินผ่านเข้าไปอีกฝั่งนึงได้ เค้าเอาโต๊ะกั้นไว้ พอไปอีกฝั่งนึงของโป๊ะ ก็จะมีคนรอเก็บเงินค่าเรือหางยาวอีกทีนึง จ่ายอีก 50 บาท ยืนรอคิว เค้าจะจัดคิวให้เอง ว่าใครจะได้ไปก่อนไปหลัง ระหว่างนี้ก็ยืนหวาดเสียวกันอยู่บนโป๊ะ หอบของพะรุงพะรัง รอกันขึ้นเรือ
พอได้ขึ้นเรือหางยาวนั่งไปแป็บเดียวก็ถึงฝั่งแล้ว ลงจากเรือก็ไปต่อรถของทางรีสอร์ทอีกทีนึงเป็นรถกระบะ นั่งไปแป็บเดียวก็ถึงรีสอร์ทในฝันของเรา ระหว่างทางแอบถามคนขับรถว่าทำไมเรือไปจอดหน้ารีสอร์ทไม่ได้เหรอค่ะ พี่เค้าบอกว่าจริง ๆ ก็จอดได้เลย แต่ทาง อบต.เค้าไม่ยอม อยากจะเก็บค่าธรรมเนียม 20 บาทระหว่างทางก่อน เราก็เออ นะ แอบเซ็ง
ไปถึงรีสอร์ทก็โอเคค่ะ สวยจริง แต่พนักงานบริการไม่ค่อยดีเท่าที่ควร เหมือนจะอยากบริการแต่ต่างชาติอ่ะนะ ก็ไม่เป็นไรเราก็ไม่ซีเรียส พักกัน 2 คืน 3 วัน วันเดินทางกลับ ได้นั่งเรือหางยาวจากหน้ารีสอร์ทเลย มาที่โป๊ะอีกครั้ง บริการยอดแย่เหมือนเดิม ได้คิวที่ 63 ซึ่งก็เรียกตามคิว ยืนโยกเยกกันอยู่บนโป๊ะ จะอ๊วกก็ไม่อ๊วกกันอยู่อย่างนั้น จนถึงคิวเรา พอจะขึ้นเรือ เอ ทำไมเป็นเรือสปีดโบ๊ทอ่ะ ไม่ใช่เฟอร์รี่แล้ว ถามพี่หน้าบึ้งก็บอกนั่งลำนี้แหล่ะ เราก็เออ ไปก็ไป ดีกว่ายืนหวาดเสียวกันอยู่บนนี้ นั่งสปีดโบ๊ทไปก็ทรมานมาก เพราะเราค่อนข้างเมาเรืออยู่แล้ว นั่งฟุบกันอยู่ซักพักประมาณ ชั่วโมงครึ่งเรือก็มาจอดที่เกาะตะรุเตา อยากลงไปเที่ยวนะ แต่สภาพไม่มีใครพร้อมเลย 90 คนที่นั่งมา มีคนลงอยู่ประมาณ 10 คนได้ หมดสภาพกันหมด ไม่เข้าใจทำไมไม่แวะให้เราเที่ยวตั้งแต่ขามา มาแวะขากลับทุกคนเหมือนอยากจะให้ถึงฝั่งเต็มทีแล้ว เรือจอดซัก 10 นาทีได้ ก็ไปกันต่ออีกประมาณ 25 นาทีก็ถึงฝั่งอย่างปลอดภัย
ที่เล่ามาทั้งหมดนี้คืออยากจะถามว่า ทำไมต้องให้นั่งท่องเที่ยวไปยืนรอกันบนโป๊ะมากมายและนานขนาดนั้น มันอันตรายเกินไป เพียงเพื่อให้พวก อบต.เก็บเงินค่าธรรมเนียม 20 บาทเนี่ยะอ่ะนะ คือเงินมันไม่ได้มากมายอะไรเลย ทำไมคุณไม่คุยกัน จะเก็บก็เก็บตั้งแต่บนฝั่งไปเลย ไม่ใช่ให้พวกเรามายืนกลางทะเลกันแบบนี้ คือถึงเค้าจะเรียกเป็นร้อยเป็นพัน เราก็ต้องจ่ายแล้วไง เพราะนั่งเรือกันมาแล้ว มาถึงกลางทะเลแล้ว รู้สึกแย่มาก กับการบริหารจัดการการเดินทางแบบนี้ เห็นแต่ประโยชน์ส่วนตนกันเกินไป ไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของนักท่องเที่ยวเลย หลีเป๊ะสวยนะ แต่ถ้าต้องเดินทางแล้วเจอกับประสบการณ์แบบนี้อีก คงไปกันแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว...
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ หวังว่าจะมีเจ้าหน้าที่สักคนหลงเข้ามาอ่านและจัดการบริหารกันใหม่นะค่ะ เพราะคงมีหลายคนที่เสียความรู็้สึกกับการเดินทางครั้งนี้ อย่างน้อยก็พวกเราทั้ง 11 คน...
*~*หลีเป๊ะ...ครั้งแรก...และคงครั้งเดียว*~*
เริ่มนะค่ะ วันที่ 13 เมษา 2555 พวกเราได้เดินทางไปหลีเป๊ะอย่างมีความหวังที่จะได้เจอทะเลสวยๆ และที่พักที่เราคัดสรรมาอย่างดีแล้วว่าน่าจะเป็นที่ ที่สวยที่สุดแล้ว เราเดินทางกันทั้งหมด 11 คน ผู้ใหญ่ 9 คน เด็กเล็กอีก 2 คน เราไปถึงที่ท่าเทียบเรือปากบาราประมาณ 10 โมงเช้า ไปซื้อตั๋วเรือไปกลับ ซึ่งเราได้โทรมาจองแล้วแต่เนิ่น ๆ ก่อนนั่งเรือทางเข้าก็จ่ายค่าธรรมเนียมก่อน 20 บาท พอไปถึงท่าเรือ เราได้นั่งเรือเฟอร์รี่ เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งเรือแบบนี้ ตอนแรกเตรียมยาแก้เมาเรือ ยาดม และถุงมาพร้อมอ๊วกเต็มที่ แต่พอได้นั่งไปเรื่อย ๆ กลับสบายไม่น่ากลัวและไม่มีอาการอะไรอย่างที่กังวลเลย
นั่งมาเกือบ 2 ชม.ได้ เรือก็มาจอดที่โป๊ะกลางทะเล แต่ก็ใกล้ถึงฝั่งเต็มทีแล้ว เราก็ลงมาบนโป๊ะแบบงง ๆ คิดในใจว่าเออ สงสัยเรือมันลำใหญ่ คงเข้าฝั่งไม่ได้ ต้องถ่ายลงลำเล็กก่อน มีนักท่องเที่ยวอยู่บนโป๊ะเยอะมาก น่าจะเกือบร้อยคน รู้สึกอันตรายมากมาย มาถึงโป๊ะ ก็มีเจ้าหน้าที่หน้าตาไม่มียิ้มแย้มอะไร ตะโกนโวยวายบอกให้จ่ายค่าธรรมเนียมด้วย 20 บาท แล้วถึงจะเดินผ่านเข้าไปอีกฝั่งนึงได้ เค้าเอาโต๊ะกั้นไว้ พอไปอีกฝั่งนึงของโป๊ะ ก็จะมีคนรอเก็บเงินค่าเรือหางยาวอีกทีนึง จ่ายอีก 50 บาท ยืนรอคิว เค้าจะจัดคิวให้เอง ว่าใครจะได้ไปก่อนไปหลัง ระหว่างนี้ก็ยืนหวาดเสียวกันอยู่บนโป๊ะ หอบของพะรุงพะรัง รอกันขึ้นเรือ
พอได้ขึ้นเรือหางยาวนั่งไปแป็บเดียวก็ถึงฝั่งแล้ว ลงจากเรือก็ไปต่อรถของทางรีสอร์ทอีกทีนึงเป็นรถกระบะ นั่งไปแป็บเดียวก็ถึงรีสอร์ทในฝันของเรา ระหว่างทางแอบถามคนขับรถว่าทำไมเรือไปจอดหน้ารีสอร์ทไม่ได้เหรอค่ะ พี่เค้าบอกว่าจริง ๆ ก็จอดได้เลย แต่ทาง อบต.เค้าไม่ยอม อยากจะเก็บค่าธรรมเนียม 20 บาทระหว่างทางก่อน เราก็เออ นะ แอบเซ็ง
ไปถึงรีสอร์ทก็โอเคค่ะ สวยจริง แต่พนักงานบริการไม่ค่อยดีเท่าที่ควร เหมือนจะอยากบริการแต่ต่างชาติอ่ะนะ ก็ไม่เป็นไรเราก็ไม่ซีเรียส พักกัน 2 คืน 3 วัน วันเดินทางกลับ ได้นั่งเรือหางยาวจากหน้ารีสอร์ทเลย มาที่โป๊ะอีกครั้ง บริการยอดแย่เหมือนเดิม ได้คิวที่ 63 ซึ่งก็เรียกตามคิว ยืนโยกเยกกันอยู่บนโป๊ะ จะอ๊วกก็ไม่อ๊วกกันอยู่อย่างนั้น จนถึงคิวเรา พอจะขึ้นเรือ เอ ทำไมเป็นเรือสปีดโบ๊ทอ่ะ ไม่ใช่เฟอร์รี่แล้ว ถามพี่หน้าบึ้งก็บอกนั่งลำนี้แหล่ะ เราก็เออ ไปก็ไป ดีกว่ายืนหวาดเสียวกันอยู่บนนี้ นั่งสปีดโบ๊ทไปก็ทรมานมาก เพราะเราค่อนข้างเมาเรืออยู่แล้ว นั่งฟุบกันอยู่ซักพักประมาณ ชั่วโมงครึ่งเรือก็มาจอดที่เกาะตะรุเตา อยากลงไปเที่ยวนะ แต่สภาพไม่มีใครพร้อมเลย 90 คนที่นั่งมา มีคนลงอยู่ประมาณ 10 คนได้ หมดสภาพกันหมด ไม่เข้าใจทำไมไม่แวะให้เราเที่ยวตั้งแต่ขามา มาแวะขากลับทุกคนเหมือนอยากจะให้ถึงฝั่งเต็มทีแล้ว เรือจอดซัก 10 นาทีได้ ก็ไปกันต่ออีกประมาณ 25 นาทีก็ถึงฝั่งอย่างปลอดภัย
ที่เล่ามาทั้งหมดนี้คืออยากจะถามว่า ทำไมต้องให้นั่งท่องเที่ยวไปยืนรอกันบนโป๊ะมากมายและนานขนาดนั้น มันอันตรายเกินไป เพียงเพื่อให้พวก อบต.เก็บเงินค่าธรรมเนียม 20 บาทเนี่ยะอ่ะนะ คือเงินมันไม่ได้มากมายอะไรเลย ทำไมคุณไม่คุยกัน จะเก็บก็เก็บตั้งแต่บนฝั่งไปเลย ไม่ใช่ให้พวกเรามายืนกลางทะเลกันแบบนี้ คือถึงเค้าจะเรียกเป็นร้อยเป็นพัน เราก็ต้องจ่ายแล้วไง เพราะนั่งเรือกันมาแล้ว มาถึงกลางทะเลแล้ว รู้สึกแย่มาก กับการบริหารจัดการการเดินทางแบบนี้ เห็นแต่ประโยชน์ส่วนตนกันเกินไป ไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของนักท่องเที่ยวเลย หลีเป๊ะสวยนะ แต่ถ้าต้องเดินทางแล้วเจอกับประสบการณ์แบบนี้อีก คงไปกันแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว...
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ หวังว่าจะมีเจ้าหน้าที่สักคนหลงเข้ามาอ่านและจัดการบริหารกันใหม่นะค่ะ เพราะคงมีหลายคนที่เสียความรู็้สึกกับการเดินทางครั้งนี้ อย่างน้อยก็พวกเราทั้ง 11 คน...