ในช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ผู้ที่ทำงานต่างถิ่นคงจะรู้กันดีว่าเป็นเทศกาลที่ทำให้ทุกคนมีความสุข ได้กลับบ้าน ได้กลับไปพบปะสังสรรค์ ทำบุญ รดน้ำดำหัวญาติผู้ใหญ่ เลี้ยงฉลอง พาครอบครัวไปเที่ยว และกิจกรรมอีกหลายอย่างที่แล้วแต่ว่าแต่ละบ้านจะจัดขึ้น แต่สำหรับผมนั้น ผมมีอาชีพเป็นบุรุษพยาบาล มันก็จริงที่ผมทำงานอยู่กับบ้าน อยู่ใกล้ญาติพี่น้อง ไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง ไม่ต้องเซ็งกับรถติดเวลาเดินทางกลับบ้านและเวลาเดินทางกลับไปทำงาน แต่เทศกาลสงกรานต์มันเป็นช่วงเวลาที่ผม และบุคลากรสาธารณสุขต้องปฏิบัติงานรอรับสถานการณ์ฉุกเฉิน สิ่งที่ไม่คาดฝัน อะไรต่างต่างนานา วึ่งเกิดจากความประมาทและขาดสติเสียเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งไม่เคยมีเวลาได้อยุ่ที่บ้าน รดน้ำดำหัวปู่ย่า ตายาย เลย ไม่เคยพาครอบครัวไปเที่ยว ไม่เคยมีโอกาสที่จะอยุ่สังสรรค์กับเพื่อน ทั้งที่ใจจริงก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่ด้วยภาระหน้าที่แล้ว มันเป็นความจำเป็นโดยจิตวิญญาณที่เราต้องทำ และทำให้ดีที่สุด วันนี้ก็เป็นวันที่ทุกคนกำลังเดินทางกลับไปทำงาน ณ ที่ทำงานของตนเอง ผมอยากใ้ห้กำลังใจกับบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็นบุคคลเสียสละ ไม่ว่าจะเป็น ตำรวจ แพทย์ พยาบาล กู้ภัย อปพร อาสาสมัครในท้องถิ่นต่างๆ รวมทั้งตัวผมเอง และเพียงหวังให้ พี่น้องเดินทางดดยปลอดภัย มีสติในทุกอย่างก้าวที่เดินทาง ....สุดท้ายหลังจากเทศกาลสงกรานต์ผมมีความฝันว่าอยากจะพาครอบครัวไปเที่ยวทะเล...ขอให้ฝันเป็นจริงด้วยเทอญ