ตั้งแต่กลับมาใหม่ ทางช่อง ThaiPBS รู้สึกว่า มันไม่กลมกล่อมเหมือนเดิมนะครับ รายการเวลาน้อย 25 นาทีโดยประมาณ น่าจะเสนออะไรที่มันกระชับ และเป็นไคลแม๊กซ์ ให้มันมากกว่านี้ เหตุด้วยจำกัดเรื่องเวลา ที่น้อย แ

มีข้อสงสัยค่ะ เพราะได้ฟังเพลง"แม่ดอกกระถิน" ของลุงชรัสมาค่ะ ถึงเกิดไม่ทันเพลงก็เถอะ แต่ภาษาของเขาสละสลวยดี แต่อยากรู้ว่าเพลงต้องการสื่อถึงอะไรคะ นี่คือเนื้อร้องของเพลงนี้ค่ะ ฉะโอ้แม่ดอกกระ

เมื่อครู่นี้ค่ะตาสามีนั่งดูทีวีเรียกซะเสียงหลง "นี้ๆๆ มาดูนี่เร็วๆ" เดินไปดูเกี่ยวกับเมืองไทยนี่นานั่งดูไปอมยิ้มไปจำได้ว่าชื่อแดเนียลเราเคย ดูหลงกรุงมาพักใหญ่ๆ เกือบจำไม่ได้แน่ะ เราอยู่อเมริ

๐ หลงลำห้วยระรวยรินในถิ่นท้อง หลงลำคลองมองเพลินตาพาใจฝัน หลงลำธารละหานรื่นชื่นชีวัน หลงไพรวัลย์พันธุ์พฤกษ์มฤคา ๐ รักรวงข้าวพราวแพรวบนแนวทุ่ง รักเรียวรุ้งพุ่งคะนองครองเวหา รักขุนเขาเฝ้าจุมพิตชิดเมฆา ร

๏ เธอจากย่าน บ้านทุ่ง สู่กรุงใหญ่ แบกเอาความ ฝันใฝ่ สะพายหลัง หัวใจอัน ยอดเยี่ยม เปี่ยมพลัง เธอตั้งหวัง จะพิชิต ปลิดเอาชัย ท่ามตึกโต โอฬาร สถานศึกษา คงบรรจุ วิชาอัน ยิ่งใหญ่ เธอคิดพร้อม ยิ้มระรื่น

ผมชอบน้องเค้าตั้งแต่ตอนโรงเรียนนักสืบQและSeigi No Mikataร่วม10ปีแล้ว ล่าสุดยิ่งหลงรักความน่ารักและฝีมือน้องเค้าจากยอดเชฟโนบุนากะทางThaiPBSมากเป็นพิเศษไปอีก มีใครในนี้อีกมั้ยที่ชื่นชอบชิดะจังแบบเราอีกบ