เรื่องก็ไม่มีอะไร  เราแค่เห็นผู้ใต้บังคับบัญชา ที่มีอายุแก่กว่า  เขาไปทำสีผมมาใหม่ ซึ่งไม่เข้ากับหน้าอย่างแรง  คือมาทำงานคนที่ทำงานทุกคนยืนมองคุณป้าแกกันหมด  คิดดูคนแก่อายุ 40 กว่า ผิวคล้ำดำแดง ผมหยิกยาว เดิมผมดำ แต่ไปทำผมสีทอง แบบบลอนด์ทองขาวๆ  เฉพาะที่หัว ส่วนช่วงปลายเป็นสีบลอน์ผสมเขียวขี้ม้า หน้าเลยเหมือนคนเป็นมะเร็งที่ผมกำลังจะร่วง  เอาเป็นว่า ไม่โอเคอย่างแรง   และทุกคนก็มองป้าแก แล้วป้าแกก็โดนแซวตลอด  ซึ่งเราเองก็ไม่รู้ว่าป้าโดนแซวมาเยอะแล้ว  

พอเราได้มีโอกาสอยู่กันกับป้า เราก็เลยทัก ตามนิสัยเห็นอะไรขัดใจเป็นต้องทัก  ก็ไม่ได้จะอะไร ประมาณทักแบบขำ ขำ "อะไรที่ทำให้เลือกทำผมสีนี้"  ป้าแกตอบว่า  "มันเป็นยังไงเหรอหัวหน้า สีนี้มันเป็นยังไงเหรอ"  ด้วยอารมภ์แบบ ข้องใจว่ามันมีปัญหาอะไรเจือด้วยอารมภ์เซ็งนิดๆ  งานนี้ดิฉันก็ถอยไม่ได้ซิ กล้าทัก ก็ต้องกล้าพูด เออ เอา ก็เอา   หมดค่ะ  ความในใจมีเท่าไหร่ก็บอกหมด แล้วก็แนะป้าแกไปว่าให้ทำสีใหม่   ป้าแกก็ออกอาการแบบหงุดหงิด ปนเครียด  เราก็เลยต้องจับมือขอโทษป้าแกไป ว่าอย่าโกรธนะที่ทัก  ไม่ได้ตั้งใจจะให้ขาดความมั่นใจ แค่บอกตามจริงเฉยๆ  

หลังจากนั้นก็มาเล่าให้น้องอีกคนฟัง มาถึงบางอ้อที่หลัง  "โหย.พี่เขาก็พูดกันทุกคนและว่าทำไมป้าแกไปทำสีนี้มา  แต่ไม่มีใครเค้ากล้าไปบอกป้าแก มีพี่นี่แหละที่ไปทัก  หนูยังไม่กล้าทักเลย"   เครียดเลยที่นี้  คนทั้งที่ทำงานเขาไม่พูดกัน กรู..เข้าไปพูดอยู่คนเดียว  เลยถามน้องมัน เอ็งว่าป้าแกเขาจะโกรธพี่ไหมที่ไปทำให้เค้าขาดความมั่นใจ  

ตอนนี้เลยเสีย Self ไปเลย   กลัวป้าแกจะโกรธ และไม่มั่นใจว่า  เราไม่มีมารยาทหรือเปล่าที่ไปทักเค้า.