ครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่สามแล้ว ที่ผมต้องเริ่มทำใจใหม่ ทั้งที่พยายามเข้าวัดทำบุญ และลางานไปเที่ยวไกลๆที่ตัวเองชอบ และวันนี้ก็ต้องมาทำใจใหม่.....
    เพราะการที่เค้าเป็นห่วง เค้าอยากรู้ว่าเราสบายดีไหม มันทำเราเจ็บจนทรมาน ครั้งแรกเรารู้สึกมีหวังเลยไปง้อ เค้าก็ไล่เรา ว่าเรา ครั้งที่สองทักลายเรามา เราก็รีบโทรกลับหาเค้า ก็บอกว่าไม่มีไร อยากรู้เราเป็นไง และตัดบทวางสายไป เจ็บใหม่อีก และครั้งนี้เค้าทักลายมา และมือถือเรามีข้อความว่าเค้าโทมาตอนตีสี่ และเช้านี้เราก็รีบโทรกลับไปตามเคย เป็นเหมือนทุกครั้งคือไม่มีไร แค่อยากรู้ว่าเป็นยังไง และคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันได้ และบอกว่ามีคนที่คุยด้วยแล้ว เราก็ตอบไปว่าเลือกเดินทางใหม่แล้วไม่ต้องห่วงเรา เราไม่ต้องการความสงสาร มันทำให้เรายิ่งเจ็บ เค้าตอบมาว่า ขอโทษจะไม่ทำแบบนี้อีก....
    ครั้งนี้เรายิ่งเจ็บ ยิ่งอยากหลับไปนานๆแล้วไม่ตื่นขึ้นมาอีก ทั้งหมดที่ผ่านมา ต้องเริ่มใหม่อีก ผมเหนื่อยเหลือเกินที่จะเจ็บ ผมล้าแล้วจริงๆ ผม..เจ็บ