กำลังวางแผนไปเที่ยวอิหร่าน มีคำถามสงสัยเยอะมาก

ตอนแรกพยายามเสิร์ซหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตแล้ว  แต่ยังไม่ได้ข้อมูลที่ต้องการ   คงไม่ว่ากันนะ ถ้าจะตั้งคำถามเยอะมาก

    1.   ผู้คนส่วนใหญ่จะนิยมใช้เงินหน่วยไหนมากที่สุดระหว่างโทมานกับเรียล? ผมสงสัยและงงกับอัตราหน่วยเงินโทมานกับเรียลมากถึงมากที่สุด  ยิ่งผมเป็นคนโง่คณิตศาสตร์แล้วด้วย ยิ่งไปกันใหญ่

     2.  จากสนามบินอิหม่ามโคไมนี่ พอจะมีรถแอร์พอร์ตบัสเข้าไปในเมืองเตหะรานไหมครับ? แล้วราคาตั๋วประมาณเท่าไหร่ครับ? (ขอหน่วยเป็นเงินเรียลนะครับ เพราะโทมานคำนวนยากสำหรับผม)  ถ้าไม่มี  คงต้องหาแท็กซี่เข้าเมือง

     3.  ราคาแท็กซี่จากสนามบินอิหม่ามฯ เข้าไปในเมืองเตหะราน ราคาค่าคร่าวๆประมาณเท่าไหร่ครับ?

     4.  ถ้าจะนั่งรถทัวร์ไปเมืองชีราส จะต้องขึ้นที่สถานีขนส่ง e janob   ใช่ไหมครับ? เพราะเตหะรานมีสถานีขนส่งหลายแห่ง

     5.  ตั๋วรถทัวร์ไปเมืองราส นอกจากจะซื้อได้ที่สถานีขนส่งแล้ว  ยังสามารถซื้อได้ตามบริษัทนำเที่ยวต่างๆใช่ไหมครับ?  ผมจะพักอยู่แถวๆโคไมนี่สแควร์ ไม่ทราบว่าพอจะหาซื้อตั๋วรถทัวร์ได้จากบริษัทไหนบ้าง?

       6.  เรียกแท็กซี่จากโคไมนี่สแควร์ไปสถานีฯ e janob  ราคาค่าโดยสารประมาณเท่าไหร่?

       7.  จากสถานีขนส่งเมืองชีราส มีรถโดยสารสาธารณะตรงไปยัง Persepolis ไหมครับ?  ถ้าไม่มีต้องเหมาแท็กซี่ไปใช่ไหมครับ? แล้วราคาแท็กซี่คร่าวๆประมาณเท่าไหร่?

      

        ขอบคุณครับ

สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
จากประสบการณ์แบกเป้ไปคนเดียวนะคะ ในทุกคำตอบจะขอเล่าเรื่องประทับใจในทริปนี้ให้ฟังไปด้วยนะคะ

1.สกุลเงินของอิหร่านมีสกุลเดียวค่ะ ทางสากลเรียกว่า Iranian Rial แต่คนอิหร่านจะเรียก Toman ถ้าคุณมีแบงค์ 2000 เรียลอยู่ในมือก็คือ 20000 โตมาน เวลาที่คุณไปซื้ออะไรก็ตามถ้าคนเก็บเงินบอก 20000 หรือ 50000 โตมาน คุณก็แค่ยื่นแบงค์ 2000 หรือ 5000 ให้ไปแค่นั้นเองค่ะ แค่เลข 0 จริงๆ (เหมือน 100 สตางค์ เท่ากับ 1 บาท บ้านเรานั่นแหละ)

2.รถสาธารณะมีค่ะ แต่มันไม่จอดถึงกลางเมือง แล้วมันไม่มีเลขรถแบบบ้านเรา แล้วป้ายก็มักไม่มีภาษาอังกฤษค่ารถโดยสารที่นี่ไม่น่าเป็นกังวลค่ะ รถเมล์ตก 100 หรือ 200 เรียล (1000-2000 โตมานนั่นแหละ)

3. 250,000 - 350,000 เรียลค่ะ ไม่เกินนี้หรอกค่ะ ขออนุญาติเล่าเกี่ยวกับความประทับใจแรกตั้งแต่ยังไม่ถึงอิหร่านให้ฟังนะคะ ตอนขึ้นเครื่องจากมาเลเซียไปเตหะราน เจอสุภาพสตรีเจ้าบ้านกับครอบครัวนั่งมาที่นั่งติดๆกัน เขาก็เริ่มคุยด้วย เขาดีใจค่ะที่เราไปเที่ยวประเทศเขา ก็คุยกันมาตลอดทาง (จำได้ว่าเป็นนักท่องเที่ยวแค่คนเดียวในเที่ยวบินลำนั้นค่ะ แล้วผู้โดยสารคนอื่นๆก็หันมาคุยกับเราหมด ชวนไปนอนบ้านเขาด้วย) จนพอถึงอิหม่ามโคไมนี่ รอกระเป๋าเรียบร้อย พอดีเขามีครอบครัวและญาติๆมารับก็เลยให้หลานชายของเขามาส่งเราค่ะ ทั้งๆที่ที่พักที่เราจองกับบ้านเขาไกลกันมาก เราไปถึงโน่น 5 ทุ่ม เขาพาไปส่งที่พักเที่ยงคืน ตีรถกลับถึงบ้าน ตี1.30 ค่ะ แล้วเช้าวันต่อมาเขายังอาสาเป็นไกด์พาเที่ยว คนอิหร่านเป็นเจ้าบ้านที่ดีที่สุดในโลกค่ะ เดินทางมาทุกที่อิหร่านคือที่ๆประทับใจที่สุดในชีวิต

4.จะเช็คให้อีกทีนะคะ ตอนเราไปเรานั่งรถไฟจากเตหะรานไปอิสฟาฮาน และจากอิสฟาฮานไปชีราสค่ะ ขณะเรากำลังรอรถจากอิสฟาฮานไปชีราสค่ะ รอกับเพื่อนใหม่ที่ไปเจอกันที่โน่นชาวเบลเยี่ยม 1 คน ชาวเยอรมัน 1 คน แล้วมีคนขับผ่านมาถามพวกเราว่า "Go Shiraz?" แล้วก็โบกมือให้พวกเราขึ้นรถ คุณเชื่อไหมว่าเย็นวันนั้นก็มีครอบครัวชาวอิหร่านอีก 1 ครอบครัวที่เจอกันที่สวนสาธารณะโบกมือชวนพวกเรากินอาหารเย็นที่เขาเอามาปิกนิค มื้อเย็นมื้อนั้นเราแลกเปลี่ยนความคิดพูดคุยกันเกี่ยวกับประเทศแต่ละคนว่าเป็นอย่างไร ประชาชนอิหร่านเป็นอย่างไร (อิหร่านนี่เป็น Champion of picnic ค่ะ ถ้าคุณเดินไปสวนสาธรณะเย็นๆนี่คนจะมาปิกนิคกันถึงเที่ยงคืนค่ะ ถ้าวันหยุดนี่สวนสาธารณะเต็มไปด้วยครอบครัวเอาแก๊ซเตรียมอาหารมาหุง ปิ้ง ทอด ลูกๆวิ่งเล่นกันเต็มค่ะ) แล้วเย็นวันนั้นก็ชวนพวกเราไปนอนบ้านเขา ตอนเช้ายังทำอาหารเช้าอร่อยมากมาให้พวกเราทานอีก ก่อนเราจากบ้านเขาไปเขาอวยพรแบบอิสลามว่า "ขอให้พระเจ้าคุ้มครอง....ประตูบ้านเราเปิดต้อนรับคุณ นี่คือบ้านพวกคุณทุกเมื่อที่ชีราซ"

5.พักที่ Firouzeh รึเปล่าคะ? ตรงนั้นจะเป็นทางใต้ของอิหร่านนะ ตั๋วรถส่วนมากเราก็หาซื้อจากสถานีขนส่งเลยตอนนี้เลยวันหยุดยาวของอิหร่านมาแล้ว จำได้ว่ามันต้องเป็นสถานีที่อยู่ใกล้ๆกับอิหม่าม สแควร์นั่นแหละค่ะ

6. ถ้า share taxi 20000-40000 เรียล นะคะ สัก 15-20 บาทไทย ถ้าไปแท็กซี่ส่วนตัวก็ สัก 50000 เรียลมั้งถ้าจำไม่ผิด

7.มีค่ะ แต่เดินไกลมาก รถไม่มีป้ายภาษาอังกฤษ ไม่มีเลขด้วย เรื่องเล่าเรื่องสุดท้ายคือ หลังจากที่ออกจากบ้านในข้อ 4 พวกเรา 3 ตัวก็ยืนงงกับชีวิตดูแผนที่ว่าจะเอายังไงต่อไป ก็มีหนุ่มวัยกลางคนชาวอิหร่านเดินมาสะกิดถามว่า " Persepolis? Let's go" แล้วก็ขับไปส่งค่ะ แล้วเขาก็ขับไปที่อื่นต่อในขณะที่ขากลับมีครอบครัวหนึ่งอาสาพาไปส่งในตัวเมืองชีราส ชวนทานอาหารเย็น นอนบ้านพวกเขาอีก 1 คืน ถ้าใครชวนคุณไปกินอาหารเย็น ตอบรับไปได้เลยค่ะ เขาชวนด้วยน้ำใจจริงๆ

อิหร่านเป็นที่ๆหลงรักที่สุดในชีวิตตั้งแต่เดินทางมาค่ะ แต่คงไม่ได้ไปอีกแล้ว เพราะว่าแต่งงานกับสามีชาวอิสราเอลค่ะ ทุกวันนี้นั่งดูรูปแล้วนั่งอมยิ้มนึกถึงทริปที่ประทับใจที่สุดในชีวิต มิตรภาพชาวอิหร่านมหัศจรรย์มากค่ะ จำได้ว่าวันสุดท้ายก่อนกลับเพื่อนคนหนึ่งเขียนจดหมายฉบับหนึ่งให้ว่า "ฝากความระลึกถึงให้แฟนเรา(ที่ไม่ได้มาด้วยกัน)ด้วย ถึงแม้รัฐบาลเราเป็นศัตรูกัน แต่เราเป็นเพื่อนกัน" บางครั้งพบกันเพียงครั้งเดียวมันก็เพียงพอแล้วกับที่จะจดจำกันไปชั่วชีวิตเน๊อะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่