“สิ่งเหนือธรรมชาติทั้งหลายนั้นไม่มีจริง”
    
คำกล่าวของ ไซโค-แมน สีชมพู

    
หญิงสาวนั่งอยู่บนเตียงเดียวดายในความมืดมิด แต่แทนที่มันจะนำมาซึ่งความรู้สึกสงบ กลับทำให้ความคิดที่วนเวียนกัดกินอยู่ภายในใจของเธอแจ่มชัดยิ่งกว่าเดิม
    
'ไม่มีใครอยากแย่งของใคร'
    
เธอรักชายคนนี้ และเธอขาดเขาไม่ได้ 'มันจะจริงหรือ' แต่ในตอนนี้ เวลานี้ เธอมั่นใจมากว่ามันเป็นความจริง 'ถึงแม้เขาจะมีครอบครัว มีลูกแล้วก็ตาม' มันเป็นทั้งความทุกข์ทรมาน และเป็นสุขอย่างประหลาด 'บางทีฉันอาจจะเป็นคนไม่ปกติ' ถ้าการโทษแบบนั้นจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
    
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าฝันไป แต่มันดังขึ้นอีกครั้ง เธอเหลือบมองนาฬิกา 'ตีสอง' แต่ในค่ำคืนแบบนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ เธอลุกเดินไปที่ประตู มองผ่านช่องมองออกไป และยืนตัวแข็งค้าง ลืมหายใจ
    
หนึ่งคนอยู่ใน หนึ่งคนอยู่นอก กั้นไว้เพียงแค่ประตูบางๆ กระแสจิตของทั้งสองฝ่ายคล้ายแผ่พุ่งต่อสู้กันในความเงียบงัน ที่สุดเธอจึงตัดสินใจเปิดไฟภายในห้อง และเปิดประตูออกไป
    
“เข้ามาก่อนสิ”
    
เธอเบี่ยงตัวหลบให้ผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามา ผู้หญิงที่เธอกำลังต่อสู้แย่งชิงอย่างเอาเป็นเอาตาย ผู้หญิงที่เธอจะไม่มีวันยอมแพ้อย่างเด็ดขาด ผู้มาเยือนเดินเข้ามาหยุดยืนกลางห้อง
    
“คุณรู้จักห้องของฉันได้อย่างไร” เธอถาม และคิดขึ้นได้ว่ามันไม่สำคัญเลย เธอจึงเปลี่ยนคำถามใหม่ “คุณมาทำไม”
    
คำตอบมีเพียงความเงียบงัน
    
“ฉันรักเขา และเขาก็รักฉันด้วย” เธอเกลียดความเงียบ เพราะมันทำให้เธอใช้ความคิด และเมื่อเริ่มคิด มันจะนำพาเธอกลับไปสู่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีภายในใจ “เขาจะหย่ากับคุณ เพื่อแต่งงานกับฉันอย่างถูกต้อง เขาบอกจะรีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย” เธอไม่มั่นใจเลยแม้แต่น้อย
    
“ความรักของคุณจบแล้ว” เธอย้ำ อาจจะเพื่อตัวเอง “...ฉันเสียใจเรื่องลูกของคุณ แต่เขาบอกว่าจะจัดการให้ดีที่สุด และฉันก็ไม่คิดจะขัดขวางเรื่องนี้เลย” เสียงของเธออ่อนลงเล็กน้อย
    
ยังคงมีเพียงความเงียบงัน เป็นครั้งแรกที่เธอตั้งใจมองหน้าฝ่ายตรงข้าม ตาคู่นั้นโศกเศร้า 'อย่าสงสาร' เธอเตือนตัวเอง 'ถ้าไม่ใช่เธอ ก็ต้องเป็นฉัน'
    
น้ำตาของคู่อริในความรักรินไหลออกมาช้าๆ หยาดน้ำตาตกลงมาตามแรงโน้มถ่วง กรีดผ่านริ้วรอยของชีวิตที่พยายามปกปิดกันเอาไว้ ไม่มีเสียงสะอื้น มีเพียงความเศร้าล่องลอยอยู่ในอากาศ
    
หากความรักคือสิ่งบริสุทธิ์สวยงาม แล้วทั้งหมดนี้คืออะไร
    
ชายคนหนึ่งมีความรักครั้งใหม่ไม่ได้หรือ หญิงคนหนึ่งรักคนที่ไม่ควรรักไม่ได้หรือ หญิงคนหนึ่งปวดใจแต่ก็ไม่อาจเลิกรักไม่ได้หรือ ความรักที่แท้คืออะไรกันแน่ หากบอกว่าความรักคือการให้ และยอมเสียสละทุกอย่างให้แก่ผู้ที่เรารัก จะมีสักกี่คนกันที่ทำได้  และคนผู้นั้นจะมีความสุขจริงหรือ คนที่ไม่อาจทำแบบนั้นคงไม่มีวันเข้าใจ และบอกว่ามันคือการหลอกลวงตัวเองอย่างถึงที่สุด
    
แล้วเธอก็รู้ตัวว่าภายในห้องไม่ได้มีกันแค่เพียงสองคน มีร่างลึกลับกำลังแอบเฝ้าดูพวกเธออยู่ แต่ดูเหมือนคู่อริจะไม่รับรู้ถึงการมีอยู่ของร่างที่ซ่อนอยู่ในเงามืดตรงมุมห้อง 'นี่มันเรื่องอะไรกัน' เธอเริ่มไม่ไว้ใจการมาเยือนในยามค่ำคืนครั้งนี้เสียแล้ว
    
คู่อริพลันล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าถือ พร้อมกับหยิบกระบอกโลหะสีดำมะเมื่อมออกมา ฉากในละครหลังข่าวทุกเรื่องที่เคยดูแย่งกันผุดขึ้นจนเธอสับสน แทนที่จะลงมือทำอะไรสักอย่าง เธอกลับยืนนิ่งไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง
    
เปรี้ยง
    
เธอยืนตัวแข็ง อยู่เหนือร่างที่นอนนิ่งแข็งทื่อ อาวุธสังหารกระเด็นตกอยู่แทบเท้า 'เธอทำอะไร' เธอถาม 'เธอเดินทางมากลางดึก เพื่อฆ่าตัวตายในห้องของฉัน' เธอตอบ คำถามสำคัญคือ 'ทำไม'
    
เสียงดังเมื่อครู่ก่อให้เกิดความวุ่นวายขึ้นภายนอก ต้องมีคนโทรแจ้งตำรวจ และสุดท้ายเธอจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยคนสำคัญ นักข่าวจะเริ่มขุดคุ้ย เธอจะกลายเป็นประเด็นดับในสังคม ชีวิตส่วนตัวของเธอจะจบสิ้น ถึงแม้ว่าเธออาจจะรอดคดีในท้ายที่สุดก็ตาม คำถามสำคัญคือ 'เขายังจะแต่งงานกับฉันไหม เขาจะยังรักฉันได้ไหม'
    
“ทำไมคุณถึงไม่ยิงฉัน” เธอรำพึงออกมา
    
“เธอก็รู้คำตอบนั้นอยู่แล้ว” เสียงลึกลับดังออกมาจากมุมมืด
    
“นั่นใครกัน” เธอขึ้นเสียง
    
“ไปกันเถอะ ฉันดูหลายรอบจนเบื่อเต็มทีแล้ว” เสียงนั้นชักชวน
    
“ได้ ฉันจะไป” เธอไม่ได้ตอบ แต่เป็นร่างที่นอนอยู่บนพื้นนั้นต่างหาก ร่างของคู่อริค่อยๆ ลุกขึ้น สายตาที่มองมานั้นแตกต่างออกไป มันสงบลงอย่างประหลาด ยังคงเศร้าโศก แต่เป้าหมายของความโศกเศร้านั้นคล้ายกับเป็นตัวเธอ ”เราสองคนจองเวรกันมานาน ฉันพอแล้ว” ก่อนที่ร่างนั้นจะเดินหายไป เดิน แล้ว หายไป จากห้อง
    
“พวกเรา ไซโค-แมน ไม่อาจแตะต้องโลกแห่งความเป็นจริงได้” ร่างลึกลับในชุดสีชมพูเดินออกมาจากเงามืด สีชมพูก็มีอยู่ด้วยกันหลายเฉด จากเจิดจ้าไปจนถึงซึมเซา ดุจดั่งความรัก ดุจดั่งความตาย ร่างนั้นแตะไหล่เธอเบาๆ ก่อนเดินหายไปจากห้องนี้เช่นกัน
    
เธองง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนที่ความรู้สึกทั้งหมดจะย้อนกลับมาจดจ่ออยู่กับเรื่องเดิม
    
ร่างของคู่อรินอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น ปัญหาทั้งหมดสุมอยู่ในหัว เธอมองไปมองมาก่อนก้มลงหยิบอาวุธสังหารขึ้นมาถือไว้ จากที่เคยดูในหนัง เธอพอรู้ว่าจะยิงมันได้อย่างไร แต่จะรู้ไปทำไม เธอจะหนีออกจากกับดักนี้ได้อย่างไร เธอมืดแปดด้าน มันไม่มีทางเป็นไปได้เลย
    
'ฉันคงไม่มีวันได้แต่งงานกับเขา' ไม่ว่าเขาจะเชื่อเธอหรือไม่ ไม่ว่าศาลจะตัดสินอย่างไร เหตุการณ์ในคืนนี้จะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง แต่เธอยังคงรักเขา รักจนสุดหัวใจ รักยิ่งกว่าสิ่งใด ความรักนั้นแน่นเหนียวยิ่งกว่าห่วงชนิดใดบนโลกนี้ เธอก้มมองสิ่งที่ถืออยู่ในมืออีกครั้ง
    
'เธอไม่จำเป็นต้องยิงฉัน เพราะแค่นี้ก็ทำให้ชีวิตฉันจบสิ้นแล้ว'
    
เปรี้ยง
    
หญิงสาวนั่งอยู่บนเตียงเดียวดายในความมืดมิด แต่แทนที่มันจะนำมาซึ่งความรู้สึกสงบ กลับทำให้ความคิดที่วนเวียนกัดกินอยู่ภายในใจของเธอแจ่มชัดยิ่งกว่าเดิม เวียนวนไปไม่จบสิ้น
    
มีเสียงถอนหายใจดังแว่วอยู่ในห้องที่ว่างเปล่า จากเตียงที่ว่างเปล่า ดังออกมาจากเงามืด ความมืดที่มีสีชมพู
    
ผู้คนมักชอบพูดถึงสิ่งเหนือธรรมชาติ เหตุการณ์ที่ไม่อาจอธิบาย สถานที่ผีสิง แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีสิ่งใดอยู่เหนือธรรมชาติ เพียงแต่เรายังไม่รู้จักธรรมชาตินี้ได้ดีเพียงพอเท่านั้นเอง