เมื่อก่อนผมเคยคิด....
เกิดวันหนึ่ง คนที่เรารักต้องตายไป ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติสนิท หรือ เพื่อน และ แฟน....
แล้วเค้ากลับมาหาเราในรูปแบบที่ไม่เหมือนเดิม เป็นวิญญาณ เป็นผี หรือ อดีตมนุษย์นั่นแหล่ะ...
เราจะรับได้ไหม เราจะกลัวเค้าไหม เราจะวิ่งหนีเค้าหรือเปล่า ??
สาเหตุที่เค้ากลับมาไม่ใช่เพราะเค้าคงจะมาหลอกให้เรากลัวหรอก เค้าก็คงรักและอาวรเราเช่นกัน...
ผมมีประสบการณ์แบบนี้ครั้งหนึ่ง ... ตอนนั้น น้าหญิงผมเีสียชีวิต เพราะแกเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย...
แต่แกไม่ได้ตายเพราะมะเร็งนะ แกแขวนคอ!!
สาเหตุเพราะแกไม่อยากให้ทางบ้านลำบากรักษาแก เพราะมันต้องใช้ค่าใช้จ่ายสูงมาก และแกก็คงรู้ว่ามันไม่มีทางหาย...
แกไปเช่าโรงแรมแห่งหนึ่งในลพบุรี เขียนจดหมายลาตายแล้วก็ตัดสินใจแขวนคอในห้องน้ำ ...
กว่าที่ทางบ้านจะรู้ ตำรวจก็โทรมาหาแม่ผม .... จังหวะนั้นแหล่ะ แม่ผมร้องไห้แทบเป็นแทบตาย แต่ผมกลับรู้สึกเฉยๆ
ทำไมนะหรือ เพราะผมไม่ค่อยสนิทกับแกสักเท่าไหร่ ผมมันเป็นประเภทเด็กเงียบๆ ติสต์ๆ แต่รู้ไหม น้ารักผมมากนะ ผมรู้ดี
เพราะพอปิดเทอมทีไร น้าแกก็จะพาผมกะแม่ไปเที่ยว กรุงเทพ แดนเนรมิต(เจ๊งไปแล้ว) ไปเที่ยวทะเล กับลูกๆของแกอีกสองคน
วันที่ไปรับศพ น้าแกสั่งเีสียไว้ว่าไม่ต้องจัดงานศพเพราะมันจะเปลือง ให้พวกเราไปเผาที่เมรุไหนก็ได้ใกล้ๆ ....
พวกเราเช่ารถกะบะ มารับศพที่โรงบาล ผมนั่งกะบะหลังกับลูกชายแก ภาพที่เห็นคือ น้าที่เคยลูบหัวเรา เขานอนนิ่ง ตัวซีด ไร้ลมหายใจ
จังหวะนั้นแหล่ะ ผมปล่อยโฮออกมาอย่างไม่รู้ตัว .... ผมคิดว่า ทำไมตอนที่เขายังมีชีวิต เราถึงไม่พูดกับเขา ไม่สนใจเขา ไม่รักเขามากกว่านี้
ตอนนี้น้าไม่อยู่แล้ว ผมก็ได้แต่เอื้อมมือไปจับเท้าของน้า แล้วก็ร้องไห้ตลอดทาง ไปจนถึงวัดแห่งหนึ่ง ....
จากนั้นเราก็เชิญเจ้าอาวาสมาทำพิธีแบบง่ายๆ จากนั้นจึงนำศพน้าไปเผา พวกเราก็รอจนกระทั่งศพถูกเผาเหลือแต่เถ้ากระดูก ....
สัปเหร่อจัดแจงโกยเถ้ากระดูกน้าผมมาเรียงรายเป็นรูปตัวคนแล้วก็บอกว่าส่วนไหนเป็นหัว แขน ขา ... แล้วถึงมัดในผ้าขาวส่งมอบให้เรา
พลบค่ำ พวกเราจึงเดินทางกลับเชียงใหม่ มีลุงผมขับรถตู้ ย่าผมนั่งกับลุงด้านหน้า มีผม กับลูกของน้า และแม่ผมนั่งด้านหลัง ....
ส่วนเถ้ากระดูกถูกวางไว้ตรงเบาะหลัง ด้านหลังที่ผมนั่งพอดี โดยที่ฝั่งตรงข้ามมีแม่ผมกับ ลูกของน้านั่งอยู่ ....
พวกเราก็เดินทางไปเรื่อยๆ ... ผมจำได้แม่น ณ เวลานั้น เที่ยงคืนเป้ะ ... จู่ๆ ก็มีเสียงดังก้องเข้ามาในรถ เป็นเสียงผู้หญิงร้องไห้ .....
ทันทีที่ได้ยินเีสียง ทุกคนหันมามองหน้ากันโดยอัตโนมัติ ... ผมจึงมั่นใจว่าผมไม่ได้ยินเสียงนี้เพียงคนเดียวแน่นอน ....
มันไม่ใช่เีสียงลม ไม่ใช่เสียงรถ หรือเสียงอื่นใด มันชัดเจนมาก เสียงผู้หญิงร้องไห้ โหยหวน ชวนขนลุก เพราะมันดังก้องมาในหัวเราตลอดเวลา
เสียงดังประมาณครึ่งนาทีเห็นจะได้ เสียงนั้นก็หายไป เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น .... ไม่มีใครกลัวเลยครับ แม่ผมร้องไห้เลยตอนนั้น ....
แม่ผมเอามือไปจับถุงเถ้ากระดูกแล้วก็พูดว่า "น้อง อย่าร้องไห้ไปเลย พวกเราก็อยู่ด้วยกันแล้ว เรากลับบ้านด้วยกันนะ"
หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นอีกเลยจนกระทั่งเช้า เราก็ถึงเชียงใหม่ .......................................
นั่นคือประสปการณ์เกี่ยวกับสิ่งที่เรายังพิสูจณ์ไม่ได้ด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์ .....
ผีมีจริงหรือไม่เราไม่รู้ .... แต่ที่รู้คือ ในตอนที่เขา ยังมีชีวิต ยังไม่ตายไป ทำไมเราไม่รักเขา ไม่ทำดีกับเขาให้มากๆ....
พอเขาตายไป เราก็คงไม่มีสิทธิ์ย้อนเวลาได้อีกต่อไปแล้ว หรือ แม้กระทั่ง ถ้าเขาจะกลับมาหาเราในรูปแบบอื่น เขาก็คงมาได้แค่แป้ปเดียว...
หนังก็คือหนัง แม่นาคกลับมาเป็นผี แล้วยังอยู่ได้กับพี่มาก ความเป็นจริงมันไม่มีนะครับ ตายไปแล้ว เผาำไปแล้ว ก็เป็นได้แค่เถ้าธุลี....
รักกันให้มากๆนะครับ สุขสันต์วันสงกรานต์
พี่มาก...พระโขนง ตอบโจทย์พื้นฐานของเราที่ว่า ถ้าวันหนึ่งคนที่เรารักที่สุดต้องตายไป เราจะกลัวเค้าไหม ถ้าเค้าเป็นผี
เมื่อก่อนผมเคยคิด....
เกิดวันหนึ่ง คนที่เรารักต้องตายไป ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติสนิท หรือ เพื่อน และ แฟน....
แล้วเค้ากลับมาหาเราในรูปแบบที่ไม่เหมือนเดิม เป็นวิญญาณ เป็นผี หรือ อดีตมนุษย์นั่นแหล่ะ...
เราจะรับได้ไหม เราจะกลัวเค้าไหม เราจะวิ่งหนีเค้าหรือเปล่า ??
สาเหตุที่เค้ากลับมาไม่ใช่เพราะเค้าคงจะมาหลอกให้เรากลัวหรอก เค้าก็คงรักและอาวรเราเช่นกัน...
ผมมีประสบการณ์แบบนี้ครั้งหนึ่ง ... ตอนนั้น น้าหญิงผมเีสียชีวิต เพราะแกเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย...
แต่แกไม่ได้ตายเพราะมะเร็งนะ แกแขวนคอ!!
สาเหตุเพราะแกไม่อยากให้ทางบ้านลำบากรักษาแก เพราะมันต้องใช้ค่าใช้จ่ายสูงมาก และแกก็คงรู้ว่ามันไม่มีทางหาย...
แกไปเช่าโรงแรมแห่งหนึ่งในลพบุรี เขียนจดหมายลาตายแล้วก็ตัดสินใจแขวนคอในห้องน้ำ ...
กว่าที่ทางบ้านจะรู้ ตำรวจก็โทรมาหาแม่ผม .... จังหวะนั้นแหล่ะ แม่ผมร้องไห้แทบเป็นแทบตาย แต่ผมกลับรู้สึกเฉยๆ
ทำไมนะหรือ เพราะผมไม่ค่อยสนิทกับแกสักเท่าไหร่ ผมมันเป็นประเภทเด็กเงียบๆ ติสต์ๆ แต่รู้ไหม น้ารักผมมากนะ ผมรู้ดี
เพราะพอปิดเทอมทีไร น้าแกก็จะพาผมกะแม่ไปเที่ยว กรุงเทพ แดนเนรมิต(เจ๊งไปแล้ว) ไปเที่ยวทะเล กับลูกๆของแกอีกสองคน
วันที่ไปรับศพ น้าแกสั่งเีสียไว้ว่าไม่ต้องจัดงานศพเพราะมันจะเปลือง ให้พวกเราไปเผาที่เมรุไหนก็ได้ใกล้ๆ ....
พวกเราเช่ารถกะบะ มารับศพที่โรงบาล ผมนั่งกะบะหลังกับลูกชายแก ภาพที่เห็นคือ น้าที่เคยลูบหัวเรา เขานอนนิ่ง ตัวซีด ไร้ลมหายใจ
จังหวะนั้นแหล่ะ ผมปล่อยโฮออกมาอย่างไม่รู้ตัว .... ผมคิดว่า ทำไมตอนที่เขายังมีชีวิต เราถึงไม่พูดกับเขา ไม่สนใจเขา ไม่รักเขามากกว่านี้
ตอนนี้น้าไม่อยู่แล้ว ผมก็ได้แต่เอื้อมมือไปจับเท้าของน้า แล้วก็ร้องไห้ตลอดทาง ไปจนถึงวัดแห่งหนึ่ง ....
จากนั้นเราก็เชิญเจ้าอาวาสมาทำพิธีแบบง่ายๆ จากนั้นจึงนำศพน้าไปเผา พวกเราก็รอจนกระทั่งศพถูกเผาเหลือแต่เถ้ากระดูก ....
สัปเหร่อจัดแจงโกยเถ้ากระดูกน้าผมมาเรียงรายเป็นรูปตัวคนแล้วก็บอกว่าส่วนไหนเป็นหัว แขน ขา ... แล้วถึงมัดในผ้าขาวส่งมอบให้เรา
พลบค่ำ พวกเราจึงเดินทางกลับเชียงใหม่ มีลุงผมขับรถตู้ ย่าผมนั่งกับลุงด้านหน้า มีผม กับลูกของน้า และแม่ผมนั่งด้านหลัง ....
ส่วนเถ้ากระดูกถูกวางไว้ตรงเบาะหลัง ด้านหลังที่ผมนั่งพอดี โดยที่ฝั่งตรงข้ามมีแม่ผมกับ ลูกของน้านั่งอยู่ ....
พวกเราก็เดินทางไปเรื่อยๆ ... ผมจำได้แม่น ณ เวลานั้น เที่ยงคืนเป้ะ ... จู่ๆ ก็มีเสียงดังก้องเข้ามาในรถ เป็นเสียงผู้หญิงร้องไห้ .....
ทันทีที่ได้ยินเีสียง ทุกคนหันมามองหน้ากันโดยอัตโนมัติ ... ผมจึงมั่นใจว่าผมไม่ได้ยินเสียงนี้เพียงคนเดียวแน่นอน ....
มันไม่ใช่เีสียงลม ไม่ใช่เสียงรถ หรือเสียงอื่นใด มันชัดเจนมาก เสียงผู้หญิงร้องไห้ โหยหวน ชวนขนลุก เพราะมันดังก้องมาในหัวเราตลอดเวลา
เสียงดังประมาณครึ่งนาทีเห็นจะได้ เสียงนั้นก็หายไป เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น .... ไม่มีใครกลัวเลยครับ แม่ผมร้องไห้เลยตอนนั้น ....
แม่ผมเอามือไปจับถุงเถ้ากระดูกแล้วก็พูดว่า "น้อง อย่าร้องไห้ไปเลย พวกเราก็อยู่ด้วยกันแล้ว เรากลับบ้านด้วยกันนะ"
หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นอีกเลยจนกระทั่งเช้า เราก็ถึงเชียงใหม่ .......................................
นั่นคือประสปการณ์เกี่ยวกับสิ่งที่เรายังพิสูจณ์ไม่ได้ด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์ .....
ผีมีจริงหรือไม่เราไม่รู้ .... แต่ที่รู้คือ ในตอนที่เขา ยังมีชีวิต ยังไม่ตายไป ทำไมเราไม่รักเขา ไม่ทำดีกับเขาให้มากๆ....
พอเขาตายไป เราก็คงไม่มีสิทธิ์ย้อนเวลาได้อีกต่อไปแล้ว หรือ แม้กระทั่ง ถ้าเขาจะกลับมาหาเราในรูปแบบอื่น เขาก็คงมาได้แค่แป้ปเดียว...
หนังก็คือหนัง แม่นาคกลับมาเป็นผี แล้วยังอยู่ได้กับพี่มาก ความเป็นจริงมันไม่มีนะครับ ตายไปแล้ว เผาำไปแล้ว ก็เป็นได้แค่เถ้าธุลี....
รักกันให้มากๆนะครับ สุขสันต์วันสงกรานต์