สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเรียนจบตรีด้านจิตวิทยาคลีนิกมาสดๆ ร้อนๆ กำลังรอรับปริญญาอยู่ค่ะ
ความฝันสูงสุดของเราตอนนี้คือเรียนต่อเมืองนอก
เหตุผลที่อยากเรียนมันออกจะไร้สาระค่ะ คือเราอยากอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ๆ
อยากลองใช้ชีวิตด้วยตนเอง อยากเก่งภาษา อยากพูดให้เหมือนเจ้าของภาษา
รู้นะคะว่าเหตุผลฟุ้งเฟ้อแค่นี้ไม่คุ้มที่จะเสียเงิน เสียเวลาไปเรียนต่อที่อื่น เรียนในไทยจะดีกว่า
ความจริงเรียนในไทยเราก็โอเคเลยค่ะ นี่ยังรอสมัครสอบของ ม.ช. กับ จุฬาฯด้วยซ้ำ
แต่ถ้ามีโอกาส มีลู่ทางที่ตัวเองพอไปไหว ก็อยากไปเรียนเมืองนอกมากกว่า (=w=")
ภาษาอังกฤษของเราพอใช้ค่ะ แต่เราคิดว่าเรายังพัฒนาได้อีกเยอะนะ 555+
เพราะตัวเองก็เป็นเด็กบ้านนอกจบโรงเรียนประจำอำเภอธรรมดาไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร โนเนมสุดๆ = ="
ภาษาอังกฤษก็เรียนกับครูไทยมาตลอด ไม่เคยไปติวที่สถาบันดังๆ เลย (อยากไปแต่งกเงินค่ะ 555+ ค่าเรียนมันแพงเกิน)
เพิ่งจะมาได้เรียนกับครูฝรั่งจริงๆ ก็มหาลัยนี่เองค่ะ เราเลยลงวิชาโทเป็นภาษาอังกฤษซะเลยจะได้เก่งขึ้น
อาจารย์เราท่านหนึ่งเคยบอกไว้ว่า การเรียนต่อด้านจิตวิทยาที่เมืองนอกน่ะยากมาก
เพราะเป็นสายอาชีพที่ต้องใช้วาทศิลป์ ใช้ภาษาเก่ง ขนาดใช้ภาษาไทยยังยากเลยแล้วภาษาอังกฤษเราจะเหลือเหรอ?
สายที่เราอยากเรียนคือจิตวิทยาการปรึกษาค่ะ แน่ะ! ยิ่งต้องเก่งภาษามากขึ้นไปอีก (แต่จิตวิทยาสายอื่นก็สนใจอยู่นะคะ เช่น cognitive)
จนถึงตอนนี้เราเองก็ยังไม่แน่ใจค่ะว่าเราอยากทำอะไรกันแน่? เป้าหมายของชีวิตเราคืออะไร?
แต่ที่เรารู้คือเราชอบจิตวิทยาและชอบภาษามากๆ อยากทำทั้งสองอย่างให้ได้ดีพร้อมกันค่ะ (ควรทำงานอะไรดีเอ่ย? บอกที TT^TT)
ใครที่มีประสบการณ์เรียนต่อโทจิตวิทยาที่ต่างประเทศ ช่วยให้คำแนะนำเราทีนะคะ เราจะได้ตัดสินใจว่าจะทำยังไงกับชีวิตดี
เราไม่ได้ปักใจว่าจะต้องเรียนต่อต่างประเทศอย่างเดียวหรอกค่ะ ถ้ามันเกินกำลังเรา เราก็ไม่ดันทุรัง เรียนในไทยก็เก่งได้ไม่แพ้กัน
หรือใครอยากจะเตือนสติเราเรื่องค่านิยมก็ได้เลยค่ะ น้อมรับ (TTvTT)
เรียนต่อโทด้านจิตวิทยาที่อังกฤษหรืออเมริกา ยากมากมั้ยคะ???
ความฝันสูงสุดของเราตอนนี้คือเรียนต่อเมืองนอก
เหตุผลที่อยากเรียนมันออกจะไร้สาระค่ะ คือเราอยากอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ๆ
อยากลองใช้ชีวิตด้วยตนเอง อยากเก่งภาษา อยากพูดให้เหมือนเจ้าของภาษา
รู้นะคะว่าเหตุผลฟุ้งเฟ้อแค่นี้ไม่คุ้มที่จะเสียเงิน เสียเวลาไปเรียนต่อที่อื่น เรียนในไทยจะดีกว่า
ความจริงเรียนในไทยเราก็โอเคเลยค่ะ นี่ยังรอสมัครสอบของ ม.ช. กับ จุฬาฯด้วยซ้ำ
แต่ถ้ามีโอกาส มีลู่ทางที่ตัวเองพอไปไหว ก็อยากไปเรียนเมืองนอกมากกว่า (=w=")
ภาษาอังกฤษของเราพอใช้ค่ะ แต่เราคิดว่าเรายังพัฒนาได้อีกเยอะนะ 555+
เพราะตัวเองก็เป็นเด็กบ้านนอกจบโรงเรียนประจำอำเภอธรรมดาไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร โนเนมสุดๆ = ="
ภาษาอังกฤษก็เรียนกับครูไทยมาตลอด ไม่เคยไปติวที่สถาบันดังๆ เลย (อยากไปแต่งกเงินค่ะ 555+ ค่าเรียนมันแพงเกิน)
เพิ่งจะมาได้เรียนกับครูฝรั่งจริงๆ ก็มหาลัยนี่เองค่ะ เราเลยลงวิชาโทเป็นภาษาอังกฤษซะเลยจะได้เก่งขึ้น
อาจารย์เราท่านหนึ่งเคยบอกไว้ว่า การเรียนต่อด้านจิตวิทยาที่เมืองนอกน่ะยากมาก
เพราะเป็นสายอาชีพที่ต้องใช้วาทศิลป์ ใช้ภาษาเก่ง ขนาดใช้ภาษาไทยยังยากเลยแล้วภาษาอังกฤษเราจะเหลือเหรอ?
สายที่เราอยากเรียนคือจิตวิทยาการปรึกษาค่ะ แน่ะ! ยิ่งต้องเก่งภาษามากขึ้นไปอีก (แต่จิตวิทยาสายอื่นก็สนใจอยู่นะคะ เช่น cognitive)
จนถึงตอนนี้เราเองก็ยังไม่แน่ใจค่ะว่าเราอยากทำอะไรกันแน่? เป้าหมายของชีวิตเราคืออะไร?
แต่ที่เรารู้คือเราชอบจิตวิทยาและชอบภาษามากๆ อยากทำทั้งสองอย่างให้ได้ดีพร้อมกันค่ะ (ควรทำงานอะไรดีเอ่ย? บอกที TT^TT)
ใครที่มีประสบการณ์เรียนต่อโทจิตวิทยาที่ต่างประเทศ ช่วยให้คำแนะนำเราทีนะคะ เราจะได้ตัดสินใจว่าจะทำยังไงกับชีวิตดี
เราไม่ได้ปักใจว่าจะต้องเรียนต่อต่างประเทศอย่างเดียวหรอกค่ะ ถ้ามันเกินกำลังเรา เราก็ไม่ดันทุรัง เรียนในไทยก็เก่งได้ไม่แพ้กัน
หรือใครอยากจะเตือนสติเราเรื่องค่านิยมก็ได้เลยค่ะ น้อมรับ (TTvTT)