.   มือหนึ่ง อุ้มไก่ จากชะอำ
สายตาล้ำ มองหงส์ อยู่บนฟ้า
เมื่อไหร่หนอ เจ้าจะหล่น ลงมา
เฝ้ารอรี ทีท่า อยู่แสนนาน

    แล้วให้กิฟท์ ปลอบใจ เจ้าไก่น้อย
ระหว่างคอย หงส์ฟ้า เจ้าตาหวาน
ไก่สดชื่น รื่นรมณ์ สมใจปาน
เคยร้าวราน หายสิ้น ปลิดทิ้งไป

    ซัมกงจื้อ ผู้สุภาพ ยังปลาบแปลบ
แผลยังแสบ แอบกลั้น น้ำตาไหล
สู้ลงทุน มั่วทู้ หวังดูใจ
ทอดอาลัย หงส์มิผ่าน มาสักที

    ทำสุภาพ ก็แล้ว แก้วตาเอ๋ย
ทำเมินเฉย เลยข้าม ตามวิถี
ทั้งเถือกแถ แก้มุก ทุกวิธี
ก็ยังดี หงส์ยังมา มิช้าไป

แรงบันดาลใจจากกระทู้นี้ค่ะ http://ppantip.com/topic/30361122