เมื่อกี้ขี่ มอเตอร์ไซด์ ไปหาอะไรกิน
ก็พอดีเห็นรถปลาหมึกย่าง เป็นลุงแก่ๆคนนึง เพิ่งเคยเห็นลุงแกมาขาย หรือเราไม่สังเกตุก็ไม่รู้นะ
เดินผ่านได้ยินแกบอกราคาคนที่มาถามว่า ไม้ละ 15 บาท
เออ ถูกกว่าตรงนู้นนี่หว่า ตรงนู้น 20 ไม้เท่าๆกันเลย
พอซื้อข้าวเสร็จ ก็มาซื้อปลาหมึกย่างลุงแก ลุงแกก็ดูโทรมๆหน่อย
ตอนกำลังรอย่างอยู่ แกถามผม เฮีย เสื้อซื้อมาจากไหน(ผมน้ำหนัก 108 ครับ)
ผมบอก ไม่ได้ซื้อ บริษัทแจกผมมา - แกถามต่อ ไซส์อะไร - ผมบอก 3XL
แกบอกผมก็ใส่ 3 XL  แกถามต่อ มีที่ไม่ได้ใส่มั้ย ผมบอก มี
แกบอก ตัวละเท่าไหร่ ขอซื้อต่อได้มั้ย ลุงหาเสื้อผ้าใส่ยากตามตลาดธรรมดามันไม่มี(ลุงแกก็อ้วนพอๆกับผมนี่แหละ อ้วนน้อยกว่าหน่อยนึง)
ผมก็เลยบอก โอ้ยลุงผมคิดไม่ถูกหรอก แต่ผมไปซื้อตลาดยิ่งเจริญมีไซส์ใหญ่ๆเยอะนะ
แกก็ เหรอๆ แกก็บอก ถ้าแวะมาวันหลังเอามาขายต่อผมนะ ผมซื้อต่อราคาเท่าไหร่ก็มาว่ากัน
ผมเลยบอกแกเล่นๆว่า ผมขอปลาหมึก 2 ไม้พอ แกบอกได้ๆ แล้วถามต่อว่าบ้านผมไกลรึเปล่า
ผมก็บอก ไม่ไกลหรอก 500 เมตรเอง แกก็บอกรบกวนเอามาให้ลุงได้ป่าวลุงไม่มีใส่ เดี๋ยวย่างปลาหมึกรอเลย
ผมบอก โอ้ยลุง ไม่ต้อง ผมยังไม่รู้่เลยว่าจะออกมาอีกป่าว เดี๋ยวไปธุระต่อ ลุงแกก็ ออ ไม่เป็นไร ว่างๆเอามานะ

ผมก็ขับเอาของไปเก็บ แล้วก็ไปค้นตู้เสื้อผ้า เอามาให้ลุงแกเลย 2 ตัว
ลุงแกก็ตกใจ แกยกมือไหว้ผม บอกเดี๋ยวรอเอาปลาหมึกด้วย
ผมก็เลย ไม่เอาหรอกลุง ผมพูดเล่น
แกยกมือไหว้ผมอีกบอกว่า ผมเป็นหนี้บุณคุณคุณนะ ชาตินี้(โหฟังดูแบบ มันขนาดนั้นเลยเรอะ)
หนี้บุณคุณอะไรเล่าลุง เสื้อยังไงผมก็ไม่ได้ใส่ ดีกว่าไปทิ้ง ไม่เป็นหนี้บุญคุณหรอก
แกบอก หากินเจริญนะคนดีอย่างคุณ ขับรถดีๆนะ
(ในใจก็ยังคิดไปว่า เอ่อ เราก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น แกพูดซะเราอายตัวเองเลย 55 )

แต่ขับรถกลับมา ก็รู้สึกอิ่มๆดี นี่ขนาดว่าของนี่เราไม่ใช้ จะเอาไปถูบ้านตอนไหนยังไม่รู้เลย
แต่มันก็มีค่ากับคนอีกคน จนทำให้เราสึกอิ่มใจไปด้วย

อยากแบ่งปันครับ