ฉันเคยคิดว่า วันหนึ่งถ้าลูกสาวฉันเรียนจบฉันจะชวนเธอไปไหว้พระที่รอยพระพุทธบาท เขาคิชกูฏ

ฉันวางโปรแกรมไว้แล้วว่าจะไปกันสองคนโดยนั่งรถทัวร์ไปเพราะฉันมีเพื่อนอยู่ที่โน่น...
ฉันจึงเล่าให้พ่อของลูกฟัง สามีฉันคิดยังไงไม่ทราบ เค้าบอกว่า ให้ไปตรงวันหยุดได้มั้ย
เค้าอยากไปด้วยโดยเราขับรถกันไปเอง

ฉันจึงตกลง รอเค้า แล้วออกความคิดว่าให้ชวนย่าไปด้วย

ฉันลูกสาวและสามี ขับรถออกจากลำปางตอนเย็นถึงนครสวรรค์บ้านแม่สามีตอน 5 ทุ่ม
แม่สามีฉันอิดออดไม่อยากไป เสื้อผ้า หมากพลูก็ยังไม่เตรียม พวกเราจึงนอนพักกันก่อน

พอตี 4 จึงออกเดินทางไป จ.จันทบุรี

ก่อนออกเดินทาง ลูกสาวฉันต้องช่วยย่าเก็บเสื้อผ้า ส่วนฉันกับสามีใช้ไฟฉายไปเก็บพลูที่ต้นให้ย่า
(เพราะถ้าไม่มีหมากพลูกินเดี๋ยวงอแง)
แม่สามีฉันเหมือนโดนบังคับให้ไป แต่ก็ไป

เมื่อไปถึงจันทบุรี เข้าที่พักแล้วพาไปเที่ยวทะเล พักผ่อน

พอตี 3 ก็ไปรอขึ้นเขาคิชกูฏกัน

เมื่อถึงตอนขึ้นเขา ย่าเดินถึงรอยพระพุทธบาทโดยมีลูกชายและหลานคอยดูแล
ส่วนฉันแบกเสบียงอาหาร(น้ำกับขนมปัง)
ย่ามีความสุขมาก
บอกฉันว่า ขอบใจนะที่ชวนแม่มาด้วย หินสวยจริงๆ

แล้วพูดต่อด้วยเสียงที่ดังว่า
เนี่ยคนที่บ้านพอแม่บอกว่าจะไปขึ้นเขาคิชกูฏ
มีแต่คนบอกว่า คนเยอะนะจะขึ้นไหวหรอ

แม่เดินมาถึงแล้ว...(บอกอย่างภูมิใจ)

แต่เมื่อถึงศาลา ย่าก็หลับ...ฉันกับสามีเลยปล่อยให้พักผ่อน

ทริปนี้ ถูกใจทุกคน

สามีถามฉันว่า แม่ไปรู้ได้ไง ว่า เค้ามีขึ้นเขาไหว้พระที่นี่

ฉันยิ้ม...

พอนั่งรถกลับเราแวะตลาดของฝาก ฉันลงไปซื้อของ ย่าบอกฉันว่า แม่อยากได้กะปิ
ฉันซื้อให้ ผลไม้อีก 2-3 อย่าง เมื่อถึงบ้านจึงขนของลงให้ย่า

พอฉันจะกลับ ย่า ส่งเงินแบ็งค์ห้าร้อยให้ฉัน
ฉันถามว่า ค่าอะไร  ย่าตอบว่า ก็ค่าของที่ซื้อให้แม่ไง

ฉันบอก แม่หนูไม่เอา...





เดี๋ยวมาต่อค่ะ....