เรื่องของเรื่อง เมื่อ 2 วันก่อน เราใช้บริการรถไฟฟ้าเป็นปรกติ เวลานั่งรถไฟฟ้า ตอนเช้าส่วนมากนั่งปุ๊บ หลับปั๊บก็ว่าได้ เพราะเราขึ้นจากต้นสาย จึงได้นั่งมาตลอด ไม่ค่อยได้สนใจใครประมาณนี้ พอถึงสถานีก่อนเราจะลง เราก็ลืมตาตื่นขึ้นมานิดหนึ่ง แต่ก็ยังไม่เต็มตาอ่ะนะ อารมณ์ประมาณงัวเงีย แล้วหลับต่ออีกนิด (บอกตัวเองว่าอีกหน่อยน่า ) ก็เห็นผู้หญิงยืนตรงหน้า เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร พอถึงสถานีที่จะลง ปรากฎว่า คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเรา เค้าท้อง แถมถือของหนัก อ้าว เราก็ไม่รู้อะเน้อ เรารีบลุกให้นั่ง เค้ามองเราแล้วทำเสีย เฮ้อ ขึ้นมา เอ่อ ตกลงเราผิดใช่ป่ะ ที่ไม่ลุกให้เค้านั่ง ก็เราไม่เห็นนั่งหลับมาตั้งแต่ต้นสาย จนถึงสถาีนีที่เราลง คนที่นั่งเบาะ ข้าง ๆ เราก็ไม่สนในจะลุกให้นั่งนะ ก็เห็นนั่งเล่นเกมส์ อย่างเมามัน กลายเป็นว่า เหมือนเราไม่มีน้ำใจเลย เซ็งอ่ะ
วันเดียวกัน นั่งรถเมล์กลับบ้าน ก็รถมันไม่ติดนิ คนกลับต่างจังหวัดกันเยอะ ใช้บริการ ขสมก กันหน่อย มีผู้ชายขึ้นมา อายุก็น่าจะประมาณ ใกล้ ๆ 60 ปี แล้วหล่ะ ที่นั่งก็เต็มหมดแล้ว เค้าไปยืนอยู่ตรงข้าง ๆ กับ ผุ้ชายที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ ผู้ชายคนนั้นเค้าก็ไม่สนใจนะ ไม่มองด้วย เราสงสารแกจัง ตัวแก มือกุดด้วยทั้ง 2 ข้าง จะเอานิ้วที่ไหนไปจับราวหล่ะ เรารีบไปสะกิดแก บอกลุง ลุง นั่งตรงนี้ก็ได้ค่ะ เห็นแล้วเพลียใจจัง
อยากบอกคุณคนที่ท้องว่า เราเป็นคนจิตใจดีนะ โดยปรกติจะลุกให้ คนแก่ ผู้หญิงท้อง เด็กเล็ก ตลอด แต่ตอนเช้า เราหลับ ไม่เห็นจริง ๆ
อย่าว่าเรานะ เราหลับอยู่จริง ๆ
อย่าว่าเรานะ เราหลับอยู่
วันเดียวกัน นั่งรถเมล์กลับบ้าน ก็รถมันไม่ติดนิ คนกลับต่างจังหวัดกันเยอะ ใช้บริการ ขสมก กันหน่อย มีผู้ชายขึ้นมา อายุก็น่าจะประมาณ ใกล้ ๆ 60 ปี แล้วหล่ะ ที่นั่งก็เต็มหมดแล้ว เค้าไปยืนอยู่ตรงข้าง ๆ กับ ผุ้ชายที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ ผู้ชายคนนั้นเค้าก็ไม่สนใจนะ ไม่มองด้วย เราสงสารแกจัง ตัวแก มือกุดด้วยทั้ง 2 ข้าง จะเอานิ้วที่ไหนไปจับราวหล่ะ เรารีบไปสะกิดแก บอกลุง ลุง นั่งตรงนี้ก็ได้ค่ะ เห็นแล้วเพลียใจจัง
อยากบอกคุณคนที่ท้องว่า เราเป็นคนจิตใจดีนะ โดยปรกติจะลุกให้ คนแก่ ผู้หญิงท้อง เด็กเล็ก ตลอด แต่ตอนเช้า เราหลับ ไม่เห็นจริง ๆ
อย่าว่าเรานะ เราหลับอยู่จริง ๆ