เมื่อก่อนสามีเราจะส่งชุดทำงานของเขาไปซัก-รีดที่ร้านใกล้บ้าน  แต่มีปัญหาหลายๆ อย่างเช่น เสื้อหาย, รับ-ส่งผ้าไม่ตรงเวลาที่นัดไว้, ไปรับ-ส่งผ้าเองที่ร้านบางครั้งร้านก็ปิด ทำให้หลายๆ ครั้งไม่มีเสื้อใส่ไปทำงานต้องใส่เสื้อยืดเอาเลยเกิดความเซ็ง  พอดีเครื่องซักผ้าเครื่องเก่าพัง เรากับแฟนเลยคุยกันว่า เราจะซัก-รีดเสื้อให้เขาเองก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่า เราจะซื้อเครื่องซักผ้าใหม่ แต่เขาก็ต้องซื้อเครื่องรีดผ้าแบบแยกหม้อต้มให้เรา แฟนเราก็ OK พอดีที่ไบเทคมีงานลดราคาเครื่องใช้ไฟฟ้า เรา2คนเลยไปเลือกเครื่องซักผ้า กับเครื่องรีดผ้ากัน เอาตัว top สุดแพงสุด เครื่องซักผ้าได้ของ GE ส่วนเครื่องรีดผ้า ได้ของ Tefal มา แม่ชอบเครื่องซักผ้ามาก เปิดเครื่องดูแล้วดูอีกจนเครื่องช๊อตต้องเรียกช่างจากศูนย์มาซ่อม ช่างก็บอกว่าห้ามเปิดฝาเครื่องขณะที่เครื่องทำงาน เราก็แอบสะใจเพราะเตือนแม่แล้ว แต่แม่ไม่ยอมเชื่อเขาบอกว่าเขาอยากดู ทีนี้จะได้เลิกเปิดดูเสียที หลังจากนั้นแม่ก็จะคอยวนเวียนอยู่แถวเครื่องซักผ้าคอยดูว่าใครมีผ้าต้องซักเยอะ หรือต้องแบ่งซักหลายรอบ เนื่องจากเราซักผ้าได้เฉพาะเสาร์-อาทิตย์  บางครั้งผ้าเยอะ(ของเรากับสามี) ทำให้ต้องแบ่งซัก 2 ครั้ง / วัน แม่เราก็จะมาพูดเชิงตำหนิว่าจะซักอะไรกันนักหนา เดี๋ยวเครื่องก็พังหรอก  เราก็ได้แต่นึกในใจว่าแม่จำผิดหรือเปล่าเนี่ย เราเป็นคนซื้อนะ ไม่ใช่แม่  เครื่องซักผ้าไม่ได้สร้างปัญหาอะไรเท่าไรนัก แต่เจ้าเครื่องรีดผ้าเนี่ยสิ....

พอเอาเครื่องมาใช้ครั้งแรกเท่านั้นแหละ แม่ก็เริ่มบ่นว่าหนวกหู  เราก็ไม่สนใจรีดผ้าต่อจนเสร็จ  แม่ก็มาพูดต่อหน้าเรากับแฟนว่า  เครื่องอะไรเสียงดังยังกับเครื่องเจียเหล็กเขาปวดประสาทไปหมดแล้ว  ได้ยินแล้วหัวใจจะหยุดเต้น  บอกให้เราเลิกใช้  อนิจจา เครื่องรีดผ้าราคาหมื่นหก แม่จะรู้มั้ยว่าลูกน้ำตาตกในกับคำพูดของแม่....