เราตัดสินใจที่จะไม่มีลูกค่ะ เราไม่เคยนึกภาพตัวเองตั้งท้อง เลี้ยงลูกเลยอ่ะ สาเหตุหลักๆ เลยก็คือ เราไม่อยากมีภาระ แล้วเราเป็นคนไม่รักเด็กด้วยค่ะ เห็นเด็กแล้วเฉยๆ ไม่ได้อยากเข้าไปอุ้ม ไปหอม เหมือนคนอื่นๆ ที่เราเคยเห็น แต่เรามั่นใจเลยนะ ว่าถ้าเรามีลูกเป็นของตัวเอง เราจะต้องรักลูกของเราแบบสุดๆ แน่นอน

กลัวมั้ย ถ้าแก่ตัวไปจะไม่มีคนดูแล ไม่เคยกลัวเลยค่ะ เพราะทุกวันนี้ก็เตรียมการไว้ให้ตัวเองยามแก่ไปเรื่อยๆ มีเงินสำรองไว้เยอะๆ แล้วก็มองหาบ้านสำหรับผู้สูงอายุอ่ะค่ะ คือเอาจริงๆ แล้วเนี่ย ถึงแม้ว่าเรามีลูก เราก็ไม่ได้จะหวังให้ลูกมาดูแลเรายามแก่หรอกนะ เพราะเค้าก็ต้องมีชีวิตของเค้าเหมือนกัน เราจะรู้สึกผิดมากกว่า ถ้าลูกต้องนั่งเฝ้าเราที่โรงพยาบาล แทนที่เค้าจะได้ไปสนุกกับเพื่อนๆ หรือไปทำอะไรที่มันสนุกกว่าการนั่งอยู่ในห้องคนป่วย แล้วอีกอย่างนึงคือ เรามีความรู้สึกว่า ถ้าเราแก่ตัวไปแล้ว เราอยากจะคุยกับคนแก่ด้วยกันมากกว่าที่จะคุยกับลูกกับหลานอ่ะค่ะ เพราะฉะนั้น เราคงไปอยู่ที่ๆ มีคนแก่เยอะๆ