เรื่องมีอยู่ว่า...
เรามีเพื่อนที่ทำงานที่สนิทๆกันอยู่ วันนึงเราทวงงานจากเพื่อนเพื่อเอาไปทำต่อ แต่เพื่อนเรามันหงุดหงิดรัยมาไม่รู้ บอกว่า "ส่งเมล์ให้แล้วงัย ได้เปิดดูป่าวเนี่ย ถ้าเปิดแล้วเจอ เราต่อยหน้าแกเรยนะ" เราก้องง รัยฟระ ลืมแค่นี้จะต่อยหน้าตรูเรยหรอ เราเรยท้า "เออ!! ต่อยดิ กล้าต่อย ต่อยเรยดิ" แต่พอดีมีเพื่อนอึกคนนึงเดินมาคุยด้วย มันก้อเรยไม่สนใจเรา หันไปคุยกับเพื่อนอีกคน เราก้อเรยต่อยแขนมัน (ไม่แรงนะ) แล้วเดินไปคุยกับคนอื่นต่อ
ไอ้เพื่อนเราพอคุยเสร็จก้อเดินไปนั่งที่โต๊ะเรา เพื่อเปิดดูเมล์ว่าส่งมาให้เราแล้ว แต่ปรากฏว่ามันนั่งทับที่หนีบผมเราหัก แทนที่มันจะขอโทษเรา มันนั่งหัวเราะ แล้วบอกว่าเดี๋ยวซ่อมให้ เราเรยโวยวายว่า "มันพังขนาดนี้ จะซ่อมได้งัย ซื้อคืนด้วย ไม่งั้นเลิกคุย" (แต่จิงๆ เรางงกะมันว่า ทำของตรูพังทำไม ไม่ขอโทษตรูฟระ) มันก้อไม่สนใจ เอาที่หนีบผมเราไปลองนั่งต่อที่โต๊ะมัน เราก้อโวยวายต่อ "ไม่ต้องพยายาม ทิ้งมันไปเรย"
แล้วหลังจากนั้น เวลาไอ้เพื่อนเข้ามาคุยๆแหย่ๆ เราก้อเฉยๆ ไม่คุย คุยแต่เรื่องงาน จนตอนพักกินข้าว มันคงงงว่า เราเป็นรัย มันเรยเข้ามาแกล้งแหย่ๆ ดึงๆกระเป๋าเรา ถามว่าเป็นรัย เราก้อมองหน้ามัน นึกในใจ แมร่งไม่รู้ตัวอีก เราก้อเรยไม่คุยกับมัน ถามรัยมาเราก้อไม่ตอบ ทำเป็นไม่ได้ยิน จนกระทั่งตอนเดินกลับ เราเดินกับเพื่อนอีกคนนึง ไอ้เพื่อนก้อเข้ามาเดินด้วยแล้วก้อชวนเราคุยนู่นนี่นั่น เราก้อไม่ตอบ แต่ค่อยๆเดินช้าลง เพื่อให้มันกะเพื่อนอีกคนเดินนำไปเรย แต่ปรากฎว่าทุกคนเดินช้าตามเราหมด ไอ้เพื่อนหยุดพูดแล้วมองหน้าเรา มอง มอง มอง! จนเราเริ่มหงุดหงิด หันไปโวยวายใส่มันว่า "แกเป็นรัยเนี่ย มองหน้าอยู่ได้ บ้าป่าวเนี่ย" แล้วก้อรีบเดินหนีออกมาเรย
หลังจากนั้นก้อไม่ได้คุยอีก แต่มันก้อยังมาแหย่่ๆเราอยู่นะ เราก้อหันไปมองหน้าเฉยๆ แล้วก้อหันไปทำงานต่อ จนเกือบจะเลิกงานเราก้อไปคุยกับหัวหน้า แล้วก้อรุ่นพี่อีกคนนึง แล้วก้อมีไอ้เพื่อนนั่งอยู่ด้วย เราก้อเสนอความคิดว่าน่าจะทำอย่างนี้ รุ่นพี่ก้อบอกว่า ทำไม่ได้เหตุผลงู้นงี้งั้น ไอ้เพื่อนรีบสนับสนุน "เออ นั่นดิ ไม่รู้หรอทำแบบนั้นมันแพงจะตาย" เรานิ่ง หันไปมองหน้ามัน นึกในใจ ยุ่งรัยกะตรู แต่ปากไวกว่าความคิด เราตะโกนใส่หน้ามันว่า "ก้อกรูไม่รู้!!!!!" ทุกคนในวงอึ้งด้วยความงง มัยเราต้องโวยวายขนาดนั้น พูดภาษาพ่อขุนด้วย ปกติเราไม่พูด
กรู แต่ไอ้เพื่อนเราอึ้งกว่า เงียบไปเรย คุยกันซักพัก เราก้อกลับไปก่อน ไปดูพี่มากก..ขาาาา
ระหว่างที่ดูหนังตัวอย่าง รุ่นพี่โทรมาบอกว่า เนี่ยยังไม่ได้กลับเรย กินเหล้ากะไอ้เพื่อนอยู่ เราก้อนึกว่าแกโทรมาอำ เพราะปกติไอ้เพื่อนไม่กินเหล้า เราเรยพูดกะรุ่นพี่ว่า ไอ้เพื่อนนั่งเป็นเพื่อนเฉยๆป่าว ปกติไม่กินเหล้านี่ รุ่นพี่บอกไม่กินรัยเล่า เนี่ยกลับบ้านมันอ้วกแน่ เครียดเรื่องเราอะ ทำไมไปพูดกะมันแบบนั้น เราก้อนึกในใจ รัยฟระ มันหาเรื่องเราก่อนนะเฟ้ย รุ่นพี่พูดต่อ คิดดีๆน้า ปกติมันดีกะเรางู้นงี่งั้น ทำไมต้องไปใส่อารมณ์กะมันขนาดนั้น เราก้อ อืมๆ ก้อจิง เด๋วเราโทรไปขอโทษมันเอง แล้วก้อวางโทรศัพท์ไป ดูหนังต่อ
สรุปว่า จนถึงตอนนี้ก้อยังไม่ได้โทรหาไอ้เพื่อนเรย เราก้อรู้สึกผิดที่ใส่อารมณ์แรงไปหน่อย แต่เราต้องขอโทษมันด้วยหรอ หรือทำมึนๆพอไปเจอกันวันอังคารหน้าก้อคุยตามปกติ
ขอความเห็นหน่อยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
เพื่อนกันทะเลาะกัน ตอนดีกันต้องขอโทษกันรึป่าว หรือ คุยกันเหมือนไม่มีรัยเกิดขึ้น
เรามีเพื่อนที่ทำงานที่สนิทๆกันอยู่ วันนึงเราทวงงานจากเพื่อนเพื่อเอาไปทำต่อ แต่เพื่อนเรามันหงุดหงิดรัยมาไม่รู้ บอกว่า "ส่งเมล์ให้แล้วงัย ได้เปิดดูป่าวเนี่ย ถ้าเปิดแล้วเจอ เราต่อยหน้าแกเรยนะ" เราก้องง รัยฟระ ลืมแค่นี้จะต่อยหน้าตรูเรยหรอ เราเรยท้า "เออ!! ต่อยดิ กล้าต่อย ต่อยเรยดิ" แต่พอดีมีเพื่อนอึกคนนึงเดินมาคุยด้วย มันก้อเรยไม่สนใจเรา หันไปคุยกับเพื่อนอีกคน เราก้อเรยต่อยแขนมัน (ไม่แรงนะ) แล้วเดินไปคุยกับคนอื่นต่อ
ไอ้เพื่อนเราพอคุยเสร็จก้อเดินไปนั่งที่โต๊ะเรา เพื่อเปิดดูเมล์ว่าส่งมาให้เราแล้ว แต่ปรากฏว่ามันนั่งทับที่หนีบผมเราหัก แทนที่มันจะขอโทษเรา มันนั่งหัวเราะ แล้วบอกว่าเดี๋ยวซ่อมให้ เราเรยโวยวายว่า "มันพังขนาดนี้ จะซ่อมได้งัย ซื้อคืนด้วย ไม่งั้นเลิกคุย" (แต่จิงๆ เรางงกะมันว่า ทำของตรูพังทำไม ไม่ขอโทษตรูฟระ) มันก้อไม่สนใจ เอาที่หนีบผมเราไปลองนั่งต่อที่โต๊ะมัน เราก้อโวยวายต่อ "ไม่ต้องพยายาม ทิ้งมันไปเรย"
แล้วหลังจากนั้น เวลาไอ้เพื่อนเข้ามาคุยๆแหย่ๆ เราก้อเฉยๆ ไม่คุย คุยแต่เรื่องงาน จนตอนพักกินข้าว มันคงงงว่า เราเป็นรัย มันเรยเข้ามาแกล้งแหย่ๆ ดึงๆกระเป๋าเรา ถามว่าเป็นรัย เราก้อมองหน้ามัน นึกในใจ แมร่งไม่รู้ตัวอีก เราก้อเรยไม่คุยกับมัน ถามรัยมาเราก้อไม่ตอบ ทำเป็นไม่ได้ยิน จนกระทั่งตอนเดินกลับ เราเดินกับเพื่อนอีกคนนึง ไอ้เพื่อนก้อเข้ามาเดินด้วยแล้วก้อชวนเราคุยนู่นนี่นั่น เราก้อไม่ตอบ แต่ค่อยๆเดินช้าลง เพื่อให้มันกะเพื่อนอีกคนเดินนำไปเรย แต่ปรากฎว่าทุกคนเดินช้าตามเราหมด ไอ้เพื่อนหยุดพูดแล้วมองหน้าเรา มอง มอง มอง! จนเราเริ่มหงุดหงิด หันไปโวยวายใส่มันว่า "แกเป็นรัยเนี่ย มองหน้าอยู่ได้ บ้าป่าวเนี่ย" แล้วก้อรีบเดินหนีออกมาเรย
หลังจากนั้นก้อไม่ได้คุยอีก แต่มันก้อยังมาแหย่่ๆเราอยู่นะ เราก้อหันไปมองหน้าเฉยๆ แล้วก้อหันไปทำงานต่อ จนเกือบจะเลิกงานเราก้อไปคุยกับหัวหน้า แล้วก้อรุ่นพี่อีกคนนึง แล้วก้อมีไอ้เพื่อนนั่งอยู่ด้วย เราก้อเสนอความคิดว่าน่าจะทำอย่างนี้ รุ่นพี่ก้อบอกว่า ทำไม่ได้เหตุผลงู้นงี้งั้น ไอ้เพื่อนรีบสนับสนุน "เออ นั่นดิ ไม่รู้หรอทำแบบนั้นมันแพงจะตาย" เรานิ่ง หันไปมองหน้ามัน นึกในใจ ยุ่งรัยกะตรู แต่ปากไวกว่าความคิด เราตะโกนใส่หน้ามันว่า "ก้อกรูไม่รู้!!!!!" ทุกคนในวงอึ้งด้วยความงง มัยเราต้องโวยวายขนาดนั้น พูดภาษาพ่อขุนด้วย ปกติเราไม่พูด
ระหว่างที่ดูหนังตัวอย่าง รุ่นพี่โทรมาบอกว่า เนี่ยยังไม่ได้กลับเรย กินเหล้ากะไอ้เพื่อนอยู่ เราก้อนึกว่าแกโทรมาอำ เพราะปกติไอ้เพื่อนไม่กินเหล้า เราเรยพูดกะรุ่นพี่ว่า ไอ้เพื่อนนั่งเป็นเพื่อนเฉยๆป่าว ปกติไม่กินเหล้านี่ รุ่นพี่บอกไม่กินรัยเล่า เนี่ยกลับบ้านมันอ้วกแน่ เครียดเรื่องเราอะ ทำไมไปพูดกะมันแบบนั้น เราก้อนึกในใจ รัยฟระ มันหาเรื่องเราก่อนนะเฟ้ย รุ่นพี่พูดต่อ คิดดีๆน้า ปกติมันดีกะเรางู้นงี่งั้น ทำไมต้องไปใส่อารมณ์กะมันขนาดนั้น เราก้อ อืมๆ ก้อจิง เด๋วเราโทรไปขอโทษมันเอง แล้วก้อวางโทรศัพท์ไป ดูหนังต่อ
สรุปว่า จนถึงตอนนี้ก้อยังไม่ได้โทรหาไอ้เพื่อนเรย เราก้อรู้สึกผิดที่ใส่อารมณ์แรงไปหน่อย แต่เราต้องขอโทษมันด้วยหรอ หรือทำมึนๆพอไปเจอกันวันอังคารหน้าก้อคุยตามปกติ
ขอความเห็นหน่อยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ