ยุค 90 นี้ผมว่าเป้นยุคที่มีความทรงจำเกิดขึ้นมากมายหลายหลายแบบทั้งยุคทองของศิลปินในตำนานๆหลายๆคนรวมถึงที่เป็นยุคสุดท้ายของเทคโนโลยีระบาดด้วย ทำให้ต้องเปลี่ยนแนวทางกันมากมายในยุคมิคเลเนี่ยม

จากที่ออกเพลงมาเมื่อให้คนฟังมากกว่าดู การพูดคุยกันในระหว่างแฟนคลับแบบตัวต่อตัวเพื่อให้เกิดความรักในศิลปินคนนั้นมากกว่าการออกความเห้นทางโซเชียลเน็ตเวริด์

แล้วในยุค 90 นั้นมีแนวเพลงหลายแบบให้เลือกเสพสรรค์ที่ไม่เป้นกะแสใดกะแสนึงมากกว่าตอนนี้  วงการมีศิลปินที่ไม่จำเป็นต้องโหวตขึ้นมา
จากคนดูแต่เกิดจากการปั้นของค่ายเพลงเองและไม่มีการเล่นเส้นสายให้เกิดขึ้นมากกว่าสมัยนี้ ทำให้เกิดศิลปินที่เป้นศิลปินจริงๆไม่ใช่เป้นแค่
ไอดอลในยุคๆนึง

MV ในตอนนั้นเป็นอะไรที่ฮือฮามากถ้าทำออกมาได้ดีเพราะน้อยมากที่จะใช้ CG ระดับเทพในการโปรโมตเอ็มวีจริงๆ ถ้าไม่ใช่ศิลปินที่ดังมากๆ
มาก่อนเพราะค่าใช้จ่ายค่อนข้างเพลงและทำยากมาก  ทำให้ดูแปลกหูแปลกตามากในสมัยนั้น  ส่วนเรื่องงานเพลงต่างๆช่างละเมียดละไมในการแต่งมากใช้สำเนียงที่สวยงาม ตรงตามหลักภาษาทางไทยและอังกฤษ  ไม่มีศัพท์สแลงหูสักนิด