ถึง...คุณผู้หญิงวัย 10ปลายๆถึง20ต้นๆ (แชร์มุมมองจากผู้ใหญ่คนนึงที่รักเด็ก)

***ขยายเฟสต่อมา  มีสาวน้อยใจกล้ามาตามหาหนุ่มใหญ่โสดวัย30 http://ppantip.com/topic/30357925
รบกวนพี่ๆหนุ่มใหญ่ที่หัวใจรักเด็กและยังโสดเข้าไปทักทายน้องเค้าด้วยนะครับเผื่อต้องสเปคกัน

---------------------------------------
สืบเนื่องจากกระทู้นี้  http://ppantip.com/topic/30335235 ที่เปนการแชร์มุมมองจากเด็กสาวที่รักผู้ใหญ่วัยคุณอา30กว่าอัพ  ผมเข้าไปตอบแล้วมีคนกดให้  ผมเลยขอนุญาตเอาคำตอบมุมมองของผมจากผู้ใหญ่วัยคุณอา30กว่าๆแต่ว่าชอบมีแฟนเด็ก10ปลายๆ รึ20ต้นๆ แบบคบกันจริงจังไม่ใช่แค่คู่นอนรึซื้อรึบริการทางเพศเท่านั้นให้อ่านกันนะครับ

**ถ้าเปนไปได้ผมอยากให้กระทู้นี้ขึ้นแนะนำเปนกระทู้คู่ขนานกับอีกระทู้นึงที่สาวอายุน้อยกว่าตั้งถึงผู้ใหญ่ จะได้แชร์มุมมองจากสองฝ่ายนะครับ

ก่อนอืนผมขอยอมรับตรงๆเลยล่ะไม่แก้ตัวว่าครึ่งนึงพวก30อัพที่แค่บ้ากามหวังในความสวยสดเอ๊าะของเด็กสาวไม่ได้คิดจะมองถึงความรักใครคบจริงจังก้อมีเยอะ ผมเคยเจอนะ  ผู้ชายบางคนใช้คำแทนตัวเองเลยว่าลุง  เขียนลงในเวบบอกว่า."ลุงหงี่มากขอเด็กๆสาวๆ"  แน่นอนครับ  เขียนแบบนี้มันทำให้หลายคนเห็นแล้วกลัวคิดว่าพวกผู้ใหญ่จะมาแนวนี้กันหมดไหม  แต่อยากให้แยกให้ออกครับ ไม่มีคนดี 100คน และไม่มีคนเลว100คน  สังคมเรามันต้องมีดี50เลว50  ขึ้นอยู่กับว่าคุณเด็กสาวๆจะเลือกและคัดกรองให้ตัวเราเองได้เจอคนประเภทไหน

ถามว่าเห้ย  ทำไมผมถึงไม่มีแฟนเเปนผู้ใหญ่ด้วยกัน  เอาคำตอบจริงๆที่เจอมากับตัวนะครับ  คบรุ่นเดียวกันรึใกล้เคียงกันแล้วเค้างี่เง่าชืดชาไม่มีความสุข  อย่างผมอยากจะคุยโทรกับแฟนทุกวันตอน5ทุ่ม  พอเปนรุ่นเดียวกันคือไม่เอาไม่ชอบคุยโทรศัพท์4ทุ่มจะนอนแล้ว  พออยากไปเที่ยวอยากเจอกันวันหยุดก้ออ้างว่าเหนื่อยขี้เกียจจากทำงานไม่อยากออกไปไหนอยากนอนอยู่บ้าน  แล้วเวลาคุยกันต้องให้ผมชวนคุยเท่านั้นจะคุยเองก่อนไม่เปนพอผมไม่ทักก้อเงียบไปก้อบอกไม่รู้จะคุยไรดีรอผมคุย    แล้วอีกข้อนึงก้อคือ  หลายคนหมดวัยกับการที่ต้องมานั่งเอาใจใคร  แล้วผมสังเกตุได้ว่าเค้าต้องมานั่งพยามเอาใจผมรึเช่นไร  มันอึดอัดนะ   แล้วผมเปนคนที่ติดแฟนมากมีเวลาตอนไหนคือต้องให้แฟนก่อนตลอด แล้วชอบมีโลกส่วนตัวกับแฟน2คน555คือแบบเวลาอยู่กับแฟนนี่คือสับสวิชต์จากภายนอก ซึ่งตรงนี้วัยเดียวกันกับผมส่วนมากเขาจะไม่ค่อยชอบเรื่องติดแฟน เขามองว่าไม่จำเปน มันก้อเลยทำให้ไปด้วยกันไม่ค่อยได้

ผมรู้สึกว่าคบพวกรุ่นเดียวกันรึ  ใกล้เคียงกันแบบเลข3  ไม่มีความสุขเอาซะเลยไม่ใช่ตัวเอง  เพราะผมเปนคนชอบโรแมนติเทคแคร์เอาใจใส่ขี้อ้อนพูดเพราะชอบจุ๊กจิ๊กกับแฟน  ชอบสอนแฟน ถึงแม้ผมจะ30กว่า แต่ก้อยังกระฉับกระเฉงในการใช้ชีวิตอยู่  ในขณะที่สาวๆเหล่านี้วัยเลข3รึใกล้เคียงหมดความต้องการในการใช้ชีวิตกระฉับกระเฉงแล้วรึเปล่าในความรู้สึกผม  ความกระฉับกระเฉงที่ผมบอกนี่คือ  ผมยังเเดินจับมือแฟนกินไอติมได้  ผมยังฟังเพลงเกาหลี ได้ ผมยังไปเดินสะพานพุทธ  โบ๊เบ๊ตอนตีสอง  สวนจตุจักร์กับเขาได้  ผมไม่รู้สึกว่าผมร้อนผมเพลียผมขี้เกียจ   ผมยังเล่นไลน์นะ  แต่ก้อไม่ได้เล่นอะไรมากแชททุกชนิดขนาดนั้น  ผมยังไปนั่งเฝ้าเขาเต้นโคฟได้ นี่ยะแหล่ะครับที่ผมเรียกมันว่าความกระฉับกระเฉงในการใช้ชีวิต


ผมอาจจะอ้อนแฟนว่า"ที่รักจ๋า คนเก่งเล่าให้คุณอาฟังหน่อยสิ  วันนี้เปนยังไงเหนื่อยไหมไปทำอะไรมาบ้าง " คุยกันด้วยภาษาจุ๋งจิ๋ง  แต่มันก้อไม่ได้หมาความว่าผมจะแยกไรไม่ออกนะครับ อีกด้านนึงผมจริงจังเจรจาธุรกิจยังพูดคุยเรื่องการตลาดบริหารกิจการได้ตามปกติ  ไม่ได้แบบว่าทำง้องแง้แต่อย่างใด  บางทีก้อมีบ้างนะที่คุยกันแล้วผมเล่าเรื่องในยุคผมเขาให้ฟังแล้วแฟนเก่าๆผมที่คบ ณ ตอนนั้นจะแซวๆ ปนงงๆ  ว่าเก่าจริงอะไรจริง เพราะเขาไม่เคยรู้จักคอมไอบีเอ็มจอนีเขียวโปรแกรมโลตัส123  มือถือลายไม้  โนเกียเครื่อละ3หมื่น  เพจเจอร์  ในขณะที่ผมโตมากับสิ่งเหล่านี้  บางทีเขาก้อเอามาถามผมว่า ไอ้นั่นไอ้นี่คืออะไร  แล้วให้ผมสอนการบ้านให้  ที่ผมให้เรียกอา  เพราะผมรู้สึกกระดากใจ  ถ้าแอ๊บเปนพี่ถ้าผมอายุห่างจากแฟน10ปีพอดี  ตอนนี้หลานสาวผมลูกพี่ชายที่เคารพ อายุก้อระดับเพิ่งจบมหาลัยแล้ว เรียกผมว่าอาสะดวกใจและสบายใจกว่า  ดังนั้นแฟนๆที่เคยคบมาจึงต้องเรียกผมว่า อาจ๋า ไอ้หงอก(เพราะผมเริ่มมีหงอกมาแอบๆแจม) รึป่ะป๊า  ในขณะที่ผมจะชอบเรียกชื่อเล่นแฟนผมแล้วต่อท้ายด้วยจ๋า  เรียกเค้าว่าที่รักจ๋า สาวน้อย  คนดี คนเก่ง ทำนองนี้ แล้วแต่อารมณ์เวลานั้นๆ แต่ไม่เคยเรียกแฟนไว่าไอ้รึอีน่ะ

แต่ว่ากติกาของผมมี2ข้อในการจีบเด็กคบเด็กนะครับ
1  ไม่เลี้ยงแฟนเด็กรึปรนเเปรอด้วยเงินทุ่ม  ไม่งั้นเธอจะรักเราที่เงิน  พอเราไม่มีเงินวันไหนเธอก้อเลิกจะเปนการเพาะนิสัยเคยตัวให้
2   ผมไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ไม่เที่ยวกลางคืน  คงไม่มีการไปเดทในผับนะครับ  แต่ว่าไปเปนเพื่อนกันได้ถ้าเปนแฟน

ถามว่าทำไมผมถึงไม่เปย์ให้เด็กอย่าที่บอกไปแล้วเคยเจอจากคนรอบตัวคือวันนี้ให้แปลว่าพี่รักหนูมาก  พรุ่งนี้ขอแล้วไม่ให้แปลว่าไม่รักหนูใช่ไหม  มันจะเริ่มมีเงื่อนไขเข้ามาล่ะ แล้วจะเปนการบ่มนิสัยเคยตัวด้วยอย่างหลายเขยผม เคยมีแฟนแล้วแฟนเก่าเค้าเวลาถ้าไปข้างนอกถ้าจะกินอาหารนอกบ้านจะต้องกินแต่เปนร้านเท่านั้นฟู้ดคอรท์เธอไม่กินจ๊ะ  ทำให้เวลากินไรแต่ละครั้งหลานเขยผมต้องกินแต่ร้านทั้งที่ใจไม่อยาก และต้องกินให้หมดถ้ามีของเหลือเพราะเค้าจ่ายเงินในขณะที่แฟนไม่จ่าย แล้วมันเสียดาย เพราะแฟนเก่าชอบกินทิ้งขว้าง   แต่พอมาเปนแฟนกับหลานสาวผม หลานสาวผมกินง่ายอยู่ง่ายไม่มีเรื่องพวกนี้เลย  แค่35บาทก้ออิ่มได้ หลานผมสบายใจกว่าเยอะเพราะพาไปกินข้างทางได้หมดไม่มีเกี่ยงแบบแฟนเก่า เพื่อนผมก้อเคยเจอนะ แฟนเก่าคนนึงเปนคนที่โลภมากเพรารู้ว่าบ้านเพื่อนผมรวย  พอไม่ได้ของดีๆรึพาไปที่ดีๆจากเพื่อนผมนี่ด่าแม่เลยขึ้นกุด้วย  สุดท้ายเพื่อนผมทนสภาพตัวเองไม่ไหวเลยตัดสินใจถอยออกมาชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะ อย่างบางทีผมก้อก้อเจอกับตัวเองนะ ผมบอกสาวเลยว่าผมไม่ทุ่มไม่เปย์ ใครจะคบไม่คบไม่คบก้อช่างเค้าก้ออึ้งหาว่าผมไม่ใจไม่อะไร  ผมเลยย้อนว่า คิดว่าวัยทำงานผู้ใหญ่ทุกคนต้องรวยหมดเหรอ  วัยทำงานแต่ละคนเค้าเองก้อต้องมีภาระส่วนตัวที่รับผิดชอบนะ   ผมพูดเช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าผมจะงก แต่ก้อคือว่า  ถ้าผมมีผมก้อให้บ้างตามสมควรนะครับแต่ว่ามันไม่ใช่การที่อีกฝ่ายจะต้องมากำหนดตายตัวกัน  แต่ผมคิดเองส่วนตัวนะว่าเรื่องแบบนี้  ผู้หญิงจะวัยไหนไม่ควรจะมาบังคับผู้ชายรึทอมว่าคุณต้องเปย์100%เมื่อวาน  ผมคุยกับน้องคนนึง  เค้าเล่าเรื่องแฟนเก่าเค้าที่เปย์ให้ผู้หญิงแบบขาดสติและไม่ประมาณตนจนทะเลาะกับที่บ้าน  เพราะว่าเอาเงินเดือนก้อนสุดท้ายเปย์สาวที่ไปเที่ยวจนเกลี้ยง  ที่บอกไปแล้วทุกคนอาจจแปลกใจคือผมเปนผู้ใหญ่ที่ไม่ขับรถไปรับสาวเพราะขับรถไม่เปนดันั้นผมจึงใช้แต่ ขสมก  555

อีกอย่างนึงที่ผมคิดคือถ้าซื้อดอกไม้ซื้อไรให้ ใครๆก้อซื้อได้ครับ  ไม่มีคุณค่าทางใจอะไร  แต่ของที่ทำจากใจมันดีกว่าไหม  ผมจึงชอบตั้งใจทำไรให้เค้าด้วยตัวเองถึงแม้มันจะไม่ได้หรูหราอะไรมากมาย  แต่คือความตั้งใจจากใจของผม ที่ผมใส่ลงไป อย่าผมไม่เก่งศิลปะนะ  แต่ว่ผมซื้อกระดาษมาแผ่นนึง  แล้วตัดฟ้อนต์จากหนังสือพิมพ์ตัวแปลกๆมาต่อเปนคำทำเปนการด์ให้  รึว่าผมซื้อสมุดมาเล่มละ5บาท  แต่ว่าผมคัดไทยเปนข้อความถึงเขาด้วยลายมือทั้งเล่ม  เขาเปิดอ่านแล้วยิ้มมากตอนนั้น  รึผมใช้โฟโต้ช้อปไม่เปน  แต่ผมใช้โปรแกรมเพ้นท์เปนแล้วแต่งกลอนได้  ผมโหลดฟ้อนต์ไทยจากเวบฟ้อนต์มาใช้  ทำลงเพ้นท์  เขียนกลอน แล้วหาภาพประกอบจากออลโปสเตอร์  เท่านี้ก้อได้การด์ออนไลน์ให้เขาแล้วใบนึง  มันเปนอะไรที่ผู้ใหญ่คนนึงทำให้เด็กได้ ในแบบที่ไม่ต้องเหมือนใครรึใช้เงินหว่าน  ทำกับข้าวกินเองด้วย  วันดีคืนดีก้อทำขนมปังชุบไข่ทอด  ใส่กล่องไปให้ทาน  รึซื้ออาหารที่ชอบใส่กล่องจัดเปนเซตมื้อทำงานดึกไปให้  มียำวุ่นเส้นใส่เห็ดหูหนูขาวไก่ทอด2ไม้  น้ำส้มมินิเมดพัลพี ขวดนึง  เท่านี้ก้อพอดีอิ่มแล้วสำหรับคนทำงานมื้อดึก  รึบางทีโดนัทชอคโกแลต4ชิ้น ทุกอย่างมันขึ้นอยุ่ที่ว่าผู้ใหญ่คนนึงคิดและตั้งใจที่จะทำไหม  รึจะยึดติดแต่ว่า ชั้นผู้ใหญ่ผมผู้ใหญ่นะให้มาลดตัวทำไรแบบนี้ไม่เอาหรอกเรื่องของเด็กๆ

เรื่องไม่ดื่มไม่สูบไม่เที่ยวยอมรับนะแต่ก่อนผมก้อเหมือนคนทั่วไปน่ะแหล่ะเคยสูบดื่มเที่ยว  แต่ว่าผมเปนคนเกลียดและแพ้เสียงดังมาก นานๆไปเลยทนไม่ไหวครับแล้วไม่สบายด้วยเลยเลิก  เวลาผมอยู่ในที่ที่เปิดเพลงเสียงดังมากๆใจผมสั่น    แต่ผมก้อไม่เคยห้ามแฟนนะถ้ามีแฟนแล้วแฟนจะเที่ยว  เพียวแต่ว่าขอให้บอกว่าไปไหนแล้วกับใครกลุ่มเพื่อนปลอดภัยไหม  แล้วถ้าเค้าอยากให้ไปด้วยถ้าไปได้จะไป  คือการมีแฟนเด็กสำหรับผม ไม่ได้หมายความว่าเด็กต้องมาทำตัวแก่ตามเรา  ผมรักเค้าเท่าที่เค้าเปนเค้า  เปนคนที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุขสบายใจเข้าใจเรา    ใครๆอาจจะมองว่า  เด็กๆจะไปให้คำปรึกษารับฟังอะไรได้    แต่ผมคิดตรงกันข้ามว่าง่ายนิดเดียว  แกก้ออย่าเลือกเด็กที่สวยแต่รูปจูบไม่หอมมีแต่เปลือกรึสมองกลวงสิ    ดังนั้นผมจึงไม่สนใจเด็กเอ๊าะๆสวยๆแบ๊วอย่างที่ผู้ชายที่ทอมสมัยนี้ แห่แหนกันเข้าไปนะ ต่อคิว   น้องเอจ๊ะเลือกพี่ด้วยอาจจะมีเข้าไปคุยบ้างไรบ้างก้อจริงนะ  แต่ถึงเวลาเลือกคบ  ผมเลือกคบเด็กสาวธรรมดาคนนึงที่เข้าใจในความเปนเราและรักเรามากกว่า  40 แล้วทุกคนต้องเริ่มเหี่ยวครับจริงไหม

ผมชอบอ่านหนังสือ  เลี้ยงหมา แล้วไม่บ้าเกมออนไลน์ไม่เล่นเลย  แล้วไม่ติดฟุตบอล  แต่ติดฟุตบอลหญิง555  ไม่รู้ว่าผู้ใหญ่คนอื่นเปนอย่างผมไหม  แต่ผมแช่อิ่มในร้านหนังสือได้ทั้งวัน  ชอบเดินคลองถมเดินพันทิพ  เดินพารากอนดูรถสวยๆ  ดูอะไรแแลกๆใหม่ๆ  ที่ผมไม่เล่นเกมออไลน์เพราะไม่ชอบเลยแล้วไม่รู้จะเล่นทำไม  เล่นแค่เกมเดียวแน่นานๆเล่นทีคือเกมรถแข่ง  แค่เนี้ยะแหล่ะ ที่ทำบ่อยๆคือเปนอาสาช่วยสังคม อันนี้ทำเองส่วนตัวมานานหลายปีคนในพันทิพบางลอคอินอาจจะคยเจอผมจำได้รึช่วยบริจาคด้วย555

ถามว่าความรักในมุมมองของผู้ใหญ่คนนึง  คำว่าแฟนในความหมายของผมคือ   เปนคนที่สามารถอยู่ข้างๆเราได้ทุกเวลาถึงแม้เราจะยังมีเหตุไม่สามารถทำให้เจอตัวจริงกันนาทีนั้น  แต่อาจจะเปนเสียงในสายโทร  รึเปนแชทในไลน์ในเฟสทำให้เรารู้สึกดี  ที่ตอนมีปัญหาแล้วเขาอยู่กับเราจะในช่องทางไหนก้อได้ แล้วเปนคนที่เราอยู่ด้วยแล้วเราสบายใจเราเย็นใจเราผ่อนคลาย  เรารู้สึกดีที่มีเค้าภูมิใจ รู้สึกว่าอยากจะยืดอกบอกใครๆว่านี่แฟนเราไม่ใช่รู้สึกหดหู่ในการคบแฟน  แล้วเค้าเปนคนที่สนับสนุนและซัพพอรต์เราได้  (คำว่าซัพพอรต์ที่ผมหมายถึงคือไม่ใช่ว่าผมจะทำอะไรแล้วพอผมปรึกษาแฟนเด็กถามมุมมองแล้วแฟนเด็กบอกผมว่าน้ำหน้างี้จะไปรอดเหรอ) อีกข้อนึงคติส่วนตัวผมคือ ผมจะไม่มีจีบใคร  อ้าว  ก้อคือผมองว่าการจีบคือการทุ่มเทไงก้อได้  ทุกอย่างเพื่อให้อีกฝ่ายยอมรับและชนะใจ  แน่นอนครับพอชนะใจได้เปนแฟนแล้ว  ก้อของมันเดิมๆแล้ว ทำไมต้องทิวลิปวันละช่อทุกวันเปลืองไม่ได้จีบกันแล้ว   แต่ผมจะใช้วิธีการที่ว่าถ้าผมชอบรึติดใจใครผมจะคุยกับเขาในแบบที่ผมเปนปฎิบัติกับเขาเหมือนที่ผมอยากจะทำอยากจะปฎิบัติกับแฟน  เช่นผมอยากส่งแมสเสจหา เช้ากลางวันเย็นก่อนนอนทุกวัน  ผมอยากทำกับข้าวไปส่ง ผมอยากช่วยเก็บห้อง  ผมอยากนวดมือเท้าตอนกลับจากทำงานเรียนให้ ผมก้อทำ ผมอยากพูดกับแฟนผมเพราะๆ  ผมก้อทำแบบนี้วิธีนี้   มันมีทั้งข้อดีและข้อเสียคือถ้าคนชอบและประทับใจเขาก้อชอบจะเปิดใจรักไปเลยมองว่ามันคือความอบอุ่นอ่อนโยนใส่ใจ  แต่ถ้าเขาไม่ชอบใจ ไม่ใช่รึไงเราก้อจะเหมือนเหนื่อยฟรีไหม เสียเปล่าไหมแล้วถ้าเขามองแล้วไม่เข้าใจจะคิดว่าเจตนาเราคือเปนเจ้าข้าวเจ้าของเขารึเปล่า

เนื่องจากผมเขียนเกินที่พันทิพกำหนด  ดังนั้นไปต่อให้จบที่เม้นท์ที่1นะครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่