เมื่อคืนก่อนเวลาประมาณห้าทุ่มครึ่งได้ยินเสียงกุกกักจากหลังบ้าน เรารู้ทันทีว่าเป็นซ่าเพราะมันชอบเข้ามาทางขื่อหลังคา แต่ครั้งนี้กลับต่างออกไป เสียงกุกกักดังนานกว่าปกติตามมาด้วยเสียงหล่นดังพลั่กเราเลยรีบออกมาดู ซ่าอยู่ในสภาพเดินโซเซน้ำลายไหลยืดส่งเสียงร้องต่ำตลอดเวลา เราตกใจมากไม่เคยเจอซ่าในสภาพแบบนี้มาก่อนพ่อเราตามมาดูก็พูดทันทีว่ามันโดนยาพิษให้ไปเอาไข่มา แต่บ้านเราไม่มีไข่เลยแม้แต่ใบเดียวพ่อเลยต้องวิ่งไปขอที่บ้านน้า ส่วนเราก็อุ้มซ่าไปหน้าบ้านแล้วก็ปลุกแม่ ระหว่างทางซ่าพยายามดิ้นและส่งเสียงร้องตลอดเวลา ที่ปากมีน้ำลายไหลยืด ลิ้นแลบห้อยออกมาและมีสีคล้ำและมีอึไหลออกมาด้วย คงจะเป็นเพราะสัญชาติญานหรือเพราะความเจ็บปวดซ่ากัดเราที่นิ้วมือสุดแรงหลายครั้งแต่เราก็ทนไว้จนมาถึงหน้าบ้าน เราวางซ่าลงซ่ากัดเราอีกครั้งที่เท้า เราเจ็บมากแต่พอนึกถึงว่าซ่าทรมาณแค่ใหนความเจ็บของเราก็หายไปทันที พ่อเรายังไม่กลับมาซ่าพยายามยืนส่งเสียงร้องหง่าวๆน้ำลายไหลแฉะพื้น แต่ยืนได้ไม่นานก็ล้มลงเสียงร้องกลายเป็นเสียงสำลักดังคล่อกๆเราแทบทนดูไม่ได้ส่วนแม่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ครู่ต่อมาพอกลับมาพร้อมไข่พ่อพยายามกรอกไข่ดิบเพื่อให้มันอ้วกเอาพิษออกส่วนแม่เราจับขาซ่าไว้ ซ่าดิ้นมากจนไข่หลุดปากไปหลายครั้งจนไข่หมด เรารีบวิ่งไปขอไข่อีกครั้ง ใจหนึ่งก็เกรงใจน้าเพราะดึกมากแล้วแต่อีกใจก็คิดว่ายังไงก็ต้องช่วยซ่าให้ได้ พอได้ไข่มาเราก็รีบวิ่งกลับมา ซ่าหยุดดิ้นแล้ว เหลือแต่อาการกระตุกกับเสียงคร่อกๆตาเหลือกค้างว่างเปล่าลิ้นห้อยตก พ่อบอกมันไม่รอดแล้ว ถ้ากรอกไปอีกจะติดคอมัน ซ่ายังคงกระตุกและส่งเสียงอยู่อย่างนั้นอยู่หลายนาทีแล้วก็จากไปโดยที่แม่เราได้แต่นั่งปลอบกับลูบหัวมันส่วนเราได้แต่ยืนมองไม่กล้าเข้าไปแตะ ไม่ใช่เพราะกลัวหรือรังเกียจแต่เพราะเรารู้ว่าถ้าเราได้สัมผัสร่างที่ไร้วิญญานซ่าเมื่อไหร่เราจะเอาได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นแน่นอน เนื้อตัวของซ่าเลอะเทอะไปด้วยเมือกไข่ที่พยายามป้อนให้ ขนฟูยุ่งเหยิง ปากอ้าค้าง ลิ้นห้อยตก ตาที่เบิกโพลงเหมือนกับกำลังกลัวและทรมาณเป็นที่สุด และที่สะเทือนใจเราที่สุดคือมาร์กลูกของซ่าที่เดินมาดมและเอาจมูกดุนร่างของซ่าเหมือนพยายามปลุกให้ตื่น เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเป็นเวลาสิบนาทีและเป็นสิบนาทีที่ทรมาณที่สุดในชีวิตของเรา พ่อเราเป็นคนฝังซ่าไว้ที่สวนข้างบ้าน เราไม่กล้าไปดู ทำใจไม่ได้และไม่อยากยอมรับว่าซ่าตายแล้ว คืนนั้นเรานอนไม่หลับภาพเหตุการณ์ทั้งหมดวนเวียนอยู่ตลอด หลับตาทีไรเราจะเห็นตาที่เบิกโพลงของซ่ามองกลับมาอย่างว่างเปล่า แม้กระทั่งตอนนี้ที่ง่วงแสนง่วงแต่พอกำลังจะหลับก็สะดุ้งตื่นมาทุกครั้ง

เราเป็นคนจัดการกับความเศร้าไม่เป็น ตอนนั้นที่จะร้องไห้เราก็ไม่ร้องจนถึงตอนนี้ก็ร้องไม่ออกแล้ว เลยได้แต่เก็บความรู้สึกมาบรรยายผ่านตัวอักษรในนี้แทน

ฝากถึงคนที่เกลียดแมวและเคยวางยาเบื่อแมว จากกระทู้นี้คุณคงรู้แล้วว่าแมวหรือสัตว์ที่โดนยาเบื่อตายมีสภาพที่ทรมาณและน่าสลดขนาดใหน ถ้าคุณยังมีจิตใจเมตตาอยู่บ้างก็ขอให้หยุดการกระทำนี้เถอะ เราอาจจะผิดเองที่เลี้ยงแมวแบบปล่อยจนอาจไปทำความเดือดร้อนให้คุณแต่เราเป็นมนุษย์ เรารู้จักตกลงประณีประนอมกันไดคุณมาบอกเราสิว่าแมวเรานะทำความเดือดร้อนให้คุณนะช่วยดูแลหน่อยหรือถ้าเป็นแมวจรจัดก็ขอความเมตตาและเวลาสักนิดเพื่อจับมันไปปล่อยให้พ้นหูพ้นตาคุณก็ได้ ไม่ใช่มาใช้วิธีโหดร้ายทารุณขนาดนี้

ตอนนี้เราเหลือแมวตัวเดียวคือมาร์กเราจะดูแลมันให้ดีทีสุดและก็ไม่คิดจะเลี้ยงแมวอีกแล้วตลอดชีวิตนี้