เมื่อปีที่แล้ว วันที่ 10 เมษายน ผมได้ไปคัดเลือกทหาร ซึ่งตอนนั้น ณ ตอนนั้น ผมอายุ 26 (โครตแก่ ผ่อนผันจนผ่อนไม่ได้ 555) มีทางเดียวคือต้องจับใบดำ-ใบแดง ซึ่งตอนแรกผมถือวุฒิการศึกษาเพื่อที่ยื่นสมัคร 6 เดือน แต่ด้วยทางบ้านอยากให้หยิบใบดำ-ใบแดงวัดดวงไปเลยเพื่อออกไปทำงานต่อ เมื่อตรวจร่างกายผ่าน ร่างกายผมจัดอยู่ใน ดี 1 ประเภท 1 รอจับฉลากอย่างเดียว ตอนนั้น มันรู้สึกหวิวๆ ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ในใจตอนนั้น ถ้ามันจะติด ก็ขอให้ติดที่ใกล้ๆบ้านละกัน ถ้าไป 3 จังหวัด รับรองว่าเหงาจับใจแน่ๆ T_T เพราะที่นั้น ผมไม่รู้จักใครเลย แต่ถ้าได้ที่บ้าน พอจะมีคนรู้จักอยู่บ้าง
เมื่อถึงเวลาบ่าย 3 โมง ถึงเวลาที่จะต้องทำการคัดเลือกทหาร ซึ่งตำบลผมได้เป็นอันดับ 3 ซึ่งผมหยิบเป็นคนที่ 8 เมื่อคนแรกจับ ปราฏว่าได้ใบดำ คนแรกกระโดดดีใจที่สุดในชีวิตราวกับว่าเขาซื้อล็อตตารี่ถูกรางวัลที่ 1 พอคนที่ 2 หยิบ ก็ได้ใบดำ แต่............พอคนที่ 3 หยิบ ปราฏว่าเขาได้ใบแดง ทบ2 ปัตตานี คนที่หยิบได้นั้นแทบจะลมเลยทีเดียว เดชะบุญหลังจากคนที่ 3 หยิบ คนที่ 4 5 6 หยิบใบแดง โดยได้ที่ชลบุรี นครศรีธรรมราช และปัตตานีตามลำดับ เมื่อคนที่ 7 หยิบ ได้ใบดำ พอคนที่ 8 คือผมเอง ตอนนั้นในหัวมันโปร่งไปหมด คิดอะไรไม่ออก
เอาละวะ ถ้ามันจะดำ ก็ดำไปเลย แต่ถ้ามันติด ก็ติดที่นครศรีธรรมราชจะดีที่สุด ซึ่งมันเหลือแค่ใบเดียว จะได้อยู่ใกล้ๆบ้านหน่อย เมื่อเขาเรียกชื่อผม ผมก็ออกไปด้วยความมั่นใจว่า ตรูน่ารอด (มั้ง 55) เมื่อทำการหยิบเสร็จ จากนั้นทหารก็ประกาศผลออกมาอย่างเป็นทางการ ใจผมเต้นตุ้บๆไปหมดแล้ว เมื่อทหารประกาศว่า "ทบ 2 นครศรีฯ"
เฮือก............................................. เวรแล้วตรู ทำไรแทบไม่ถูก จากนั้นเขาก็หิ้วผมไปทำการกรอกเอกสารการขอลดสิทธิ์ต่างๆและเอกสารทางหหารแล้วเขียนใบรายงานตัววันที่ 1 พฤศจิกายน
ผมคนนึงตอนแรกที่กลัวมากๆกับการรับราชการทหาร กลัวไปต่างๆ นานา กลัวจะโดนอะไรแรงหรือเปล่าก็ไม่รู้
ปัจุบัน ผมเป็นทหารกองประจำการสังกัด บก มทบ ๔๑ ซึ่งเป็นช่างเทคนิคในตึกบัญชาการ ทำทุกๆอย่าง เรียกได้ว่าเป็นฉับฉ่ายที่นี้เลยก็ว่าได้ ซึ่งการเป็นทหารผมเชื่อแล้วละครับว่า มันได้อะไรกว่าที่คิดไว้เยอะจริง เรื่องแรกคือเรื่องความมีระเบียบวินัย ความรักในสามัคคีในหมู่คณะ เพราะทหารจะทิ๊งพี่ ทิ๊งน้องกันไม่ได้ ไปไหนก็ไปด้วยกัน แต่.........ถ้าโดนซ่อม ก็ต้องโดนซ่อมด้วยกัน 5555 ความหวาดกลัวในตอนแรก ผมกลัวมาก แต่ตอนนี้ผมไม่กลัวอีกแล้ว พุ่งหลัง แองการู 500 ยก ทุกวันนี้ มันเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับผม ที่สำคัญ สุขภาพร่างกายแข็งแรงสุดๆ จากที่วิ่ง 2-3 กิโลเหนื่อยสุดๆ เมื่อผมเป็นทหารที่ฝึกเสร็จแล้ว ผมสามารถวิ่งได้ 15-20 กิโลกอย่างสบายๆ
ตอนนี้ผมมีความสุขมากๆกับชีวิตกับการรับราชการทหาร เงินเดือน + เบี้ยเลี้ยงได้เยอะพอสมควร มันไม่ลำบากอย่างที่หลายๆคนคิดหรอกครับ ถ้าคนที่เคยรับราชการทหารจะเข้าใจอย่างถ่องแท้ที่สุด ถ้าใครเรียนจบ ผมคนนึงน่ะ อยากให้มาสมัครเป็นทหารดู แล้วคุณจะเข้าใจอย่างถ่องแท้แน่นอนครับ
นำประสบการณ์การหยิบใบดำ-ใบแดง มาฝากกันครับ
เมื่อถึงเวลาบ่าย 3 โมง ถึงเวลาที่จะต้องทำการคัดเลือกทหาร ซึ่งตำบลผมได้เป็นอันดับ 3 ซึ่งผมหยิบเป็นคนที่ 8 เมื่อคนแรกจับ ปราฏว่าได้ใบดำ คนแรกกระโดดดีใจที่สุดในชีวิตราวกับว่าเขาซื้อล็อตตารี่ถูกรางวัลที่ 1 พอคนที่ 2 หยิบ ก็ได้ใบดำ แต่............พอคนที่ 3 หยิบ ปราฏว่าเขาได้ใบแดง ทบ2 ปัตตานี คนที่หยิบได้นั้นแทบจะลมเลยทีเดียว เดชะบุญหลังจากคนที่ 3 หยิบ คนที่ 4 5 6 หยิบใบแดง โดยได้ที่ชลบุรี นครศรีธรรมราช และปัตตานีตามลำดับ เมื่อคนที่ 7 หยิบ ได้ใบดำ พอคนที่ 8 คือผมเอง ตอนนั้นในหัวมันโปร่งไปหมด คิดอะไรไม่ออก
เอาละวะ ถ้ามันจะดำ ก็ดำไปเลย แต่ถ้ามันติด ก็ติดที่นครศรีธรรมราชจะดีที่สุด ซึ่งมันเหลือแค่ใบเดียว จะได้อยู่ใกล้ๆบ้านหน่อย เมื่อเขาเรียกชื่อผม ผมก็ออกไปด้วยความมั่นใจว่า ตรูน่ารอด (มั้ง 55) เมื่อทำการหยิบเสร็จ จากนั้นทหารก็ประกาศผลออกมาอย่างเป็นทางการ ใจผมเต้นตุ้บๆไปหมดแล้ว เมื่อทหารประกาศว่า "ทบ 2 นครศรีฯ"
เฮือก............................................. เวรแล้วตรู ทำไรแทบไม่ถูก จากนั้นเขาก็หิ้วผมไปทำการกรอกเอกสารการขอลดสิทธิ์ต่างๆและเอกสารทางหหารแล้วเขียนใบรายงานตัววันที่ 1 พฤศจิกายน
ผมคนนึงตอนแรกที่กลัวมากๆกับการรับราชการทหาร กลัวไปต่างๆ นานา กลัวจะโดนอะไรแรงหรือเปล่าก็ไม่รู้
ปัจุบัน ผมเป็นทหารกองประจำการสังกัด บก มทบ ๔๑ ซึ่งเป็นช่างเทคนิคในตึกบัญชาการ ทำทุกๆอย่าง เรียกได้ว่าเป็นฉับฉ่ายที่นี้เลยก็ว่าได้ ซึ่งการเป็นทหารผมเชื่อแล้วละครับว่า มันได้อะไรกว่าที่คิดไว้เยอะจริง เรื่องแรกคือเรื่องความมีระเบียบวินัย ความรักในสามัคคีในหมู่คณะ เพราะทหารจะทิ๊งพี่ ทิ๊งน้องกันไม่ได้ ไปไหนก็ไปด้วยกัน แต่.........ถ้าโดนซ่อม ก็ต้องโดนซ่อมด้วยกัน 5555 ความหวาดกลัวในตอนแรก ผมกลัวมาก แต่ตอนนี้ผมไม่กลัวอีกแล้ว พุ่งหลัง แองการู 500 ยก ทุกวันนี้ มันเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับผม ที่สำคัญ สุขภาพร่างกายแข็งแรงสุดๆ จากที่วิ่ง 2-3 กิโลเหนื่อยสุดๆ เมื่อผมเป็นทหารที่ฝึกเสร็จแล้ว ผมสามารถวิ่งได้ 15-20 กิโลกอย่างสบายๆ
ตอนนี้ผมมีความสุขมากๆกับชีวิตกับการรับราชการทหาร เงินเดือน + เบี้ยเลี้ยงได้เยอะพอสมควร มันไม่ลำบากอย่างที่หลายๆคนคิดหรอกครับ ถ้าคนที่เคยรับราชการทหารจะเข้าใจอย่างถ่องแท้ที่สุด ถ้าใครเรียนจบ ผมคนนึงน่ะ อยากให้มาสมัครเป็นทหารดู แล้วคุณจะเข้าใจอย่างถ่องแท้แน่นอนครับ