สมัยพุทธกาล  แสดงว่าชมพูทวีปนี่เป็นดินแดนที่รุ่งเรืองมาก เจริญมากๆ
มีการก่อสร้างที่เป็นระบบ  ไม่ใช่อาศัยตามถ้ำตามเพิงเลย   ซึ่งหลักฐานก็ยังมีอยู่
มีการทอผ้า  มีผ้าชั้นเลิศ (เช่น ผ้ากัมพล)  มีการเลี้ยงสัตว์ มีการทำเกษตรกรรม  (อย่างนาชาวมคธ ที่เป็นที่มาของรูปแบบจีวร)
มีช่างฝีมือทำเครื่องประดับ (เครื่องประดับของพระนางวิสาขา มีการกล่าวถึงช่างทอง  เป็นต้น) เป็นต้น
ผู้คนบูชาการแสวงหาความรู้  บูชาปรัชญาชีวิตกันมากกว่าวัตถุ ทั้งที่สมัยนั้นด้านวัตถุ ก็เจริญมากไม่น้อยเหมือนกัน
เศรษฐี  อภิมหาเศรษฐีนี่ก็มีเต็มไปหมด

อย่างแหล่งอารยธรรมอื่นๆก็จะมีหลักฐานที่บรรยายสภาพสังคมไว้ไม่ชัดเจนเท่าสมัยพุทธกาลที่บันทึกไว้ผ่านพระไตรปิฎกหรือเปล่าคะ

จินตนาการสังคมสมัยพุทธกาลแล้วนี่  
มันไม่ใช่การมีรถยนต์ หรือมีเครื่องจักร  แต่ความเจริญรุ่งเรืองแบบมั่งคั่ง อุดมสมบูรณ์  
คิดแล้วโอ้โห...ยุคโบราณนี่มนุษย์ก็เคยรุ่งเรืองสุดๆมาแล้วเหมือนกันนะคะ  แต่คนสมัยก่อนคงไม่มากมายเท่าคนปัจจุบัน