ลูกชายคนเดียวของดิฉันอายุ 3.3 ปี เมื่อโมโหบางครั้งจะชอบตี ข่วน หรือถีบคนอื่นในบ้าน ดิฉันไม่เคยตีเขาเลย การกระทำของเขาทำให้ดิฉันเครียด พยายามพูดดีๆว่าทำแบบนี้ไม่ดี คนอื่นเจ็บ สารพัดดิฉันจะพูดดีๆกับเขา กอดหรืออะไรก็แล้วแต่ที่เคยได้ยินมา เคยลองใช้time out ครั้งสองครั้งให้เขานั่งนิ่งๆ ก็ไม่เห็นเขาจะยอมอะไร ใช้ไม่อ่อนดิฉันก็ไม่เห็นว่าเขาจะดีขึ้น  ดิฉันอ่านเจอทางเน็ตว่าถ้าตีให้จับแขนเด็กไว้ ดิฉันจับแขนเขาแน่นมาก แล้วบอกว่าตีไม่ได้ วันนี้ได้ลองทำดู และดิฉันก็เสียงแข็งออกแนวโมโหด้วยพร้อมสายตาที่ดุมาก ปรากฏว่าลูกร้องโวยวายมาก ตลอดวันดิฉันดุตลอดถ้าเขาเอาแต่ใจ เขาก็ร้องตลอด แต่ผลก็คือตีแม่น้อยลงไม่ค่อยกล้าตี เอาแต่ใจตัวเองน้อยลงหน่อย ไม่โวยวายเอาแต่ใจเวลาแม่เข้าห้องน้ำ ปกติเขาจะทุบประตูเวลาแม่เข้าห้องน้ำทำให้ดิฉันปวดหัวเสมอ ดิฉันอธิบายต่างๆนานาเขาก็ไม่เคยเข้าใจ แต่วันนี้ไม่ทุบประตูห้องน้ำ กินอาหารเสร็จเอาชามไปวางที่อ่างล้างจานเอง ปรกติเขาแทบไม่เคยทำ พูดสารพัดกว่าจะเอาชามไปวางที่อ่างส่วนใหญ่จะเมินเฉย วันนี้ เหมือนจะพยายามทำตัวให้ดี ยังไงก็ตามดิฉันก็สงสารเขาจัง ปกติดิฉันจะเป็นแม่ที่ใจดี พูดให้เหตุผลด้วยท่าทางเป็นมิตร คิดว่าถ้าเขาไม่ตีแม่และคนอื่นแล้วแล้วก็คงจะไม่ดุอีก ดิฉันกลัวว่าถ้าเราดุเขามากไปเขาจะกลายเป็นเด็กหวาดระแวง ขาดความมั่นใจ ดิฉันสงสัย ว่าการเลี้ยงลูกเราควรใจดีกับเขาเสมอหรือไม่ ดิฉันคิดว่าบางครั้งเราต้องเอาจริงกับเขาบ้าง หรือว่าเพื่อนๆมีวิธีอื่นแก้ปัญหาหรือลงโทษลูกเอาแต่ใจหรือตีพ่อแม่แล้วได้ผลบ้าง ช่วยแนะนำด้วยค่ะ