ตอนเเรกที่เข้าไปดูก็รู้สึกว่าหนังโอเคใช้ได้นะ ช่วงเเรกคนหัวเราะสนุกสนานมาก

เเต่เราไม่เห็นฮาเลย งงตัวเองมาก เเต่ช่วงหลังเริ่มฮาจริงๆ

เเต่พอดูไปเรื่อยๆเริ่มไปสะดุดกับฉากที่พี่มากพานางนาคไปเที่ยวงานวัด

เเล้วมีฉากที่ต้องโยนลูกบอลให้โดนกระป๋องปรากฎว่าพี่มากโยนยังไงก็ไม่โดนสักที

เเล้วนางนาคก็เลยบอกให้ดูพลุ ชอบฉากนี้นะ เเบบรู้เลยว่าผู้หญิงคนนี้รักผู้ชายคนนี้มาก

เเล้วยิ่งตอนขึ้นชิงช้าสวรรค์เเล้วเปิดเพลงอยากหยุดเวลานะ ทรมานเบาๆ เข้าใจความรู้สึกนางนาคเลยนะ

ถ้าตื่นขึ้นมาไม่เจอคนที่เรารักจะเป็นยังไง

เเล้วอีกฉากที่ประทับใจคือตอนที่พี่มากสารภาพรู้ว่านางนาคเป็นผีมานานเเล้ว ฉากนี้ทำน้ำตาไหล

คือดูเเล้วเค้ารักกันด้วยใจบริสุทธิ์จริงๆ รักเเบบไม่มีข้อเเม้ ไม่ว่าคนที่เรารักจะเป็นอะไร ยังไงเราก็รักอยู่ดี

ชอบฉากนี้จริงๆ ขอเวิ่นเท่านี้ก่อนนะคะ รวบรวมสติไม่ค่อยๆได้ ฟินหลายอย่างเกินไป555