(ระบาย) ทำไมไม่เข้าใจคนเ็นสิวบ้าง ?!

กระทู้คำถาม
เรื่องเพิ่งเกิดวันนี้สดๆร้อนๆเยค่ะ ต้องไปไหว้เชงเม้ง

เราไม่อยากไปเลยเพราะสิวขึ้นเยอะมากๆๆๆๆๆ รอยแดง หลุม ชนิดว่าที่ว่างบนหน้าเหลือแค่คาง อีกอย่างเราก้ไม่ไปเยี่ยมญาติซะนาน เขาคงตกใจถ้าเห็นหน้าเราตอนนี้

แต่พ่อไม่อยากใหเราอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว เลยใหเราไป เราก้จำใจไปค่ะ อารมณ์เสียตลอดทางเลย

ช่วงนี้เราจตตกกะมันมากๆๆ เดินไปก้มหน้าไปอไม่กล้ามองหน้าใคร ไม่อยากออกไปเจอใคร...

เราก้เตรียมใจไว้้กับปฎิกิี้ยาที่ญาติจะโต้ตอบเรา แต่เราคงเตรียมไม่ดีพอ...

ทันทีที่ก้าวเข้าประตูบ้าน และยกมือสวัสดีญาติคนแรกที่เห็น เขาหันมามองหน้า แล้วพูดว่า

เห้ย ทำไมสิวขึ้นขนาดนี้ ไปทำไรมา?!  เราก้ปั้นหน้ายิ้มตอบว่า สงสัยหนูคงแพ้อะไรสักอย่างมาอะค่ะ แล้วเดินก้มหน้างุดๆผ่านเขาไป

พอมาเจออีกคนนึง ยกมือไหว้ ก้เจอแบบเดิม โหว ทำไมหน้าเป็นสิวขนาดนี้ล่ะ เราก้ตอบไปแบบเดิมค่ะ

จากปกติเราจะเป็นคนร่าเริง คุยง่าย และสวัสดีทุกๆคน แต่ตอนนี้มันกลับกันเลยค่ะ

เราไปนั่งอยู่ตรงหลืบ ก้มหน้า ไม่กล้าสวัสดีวคร เพราะกลัวโดนทักอีก จนกระทั่งญาติ 5 คนมายืนรุมล้อม ต่างมีคำถามมากมายมาถามเรา

โหวไปทำไรมา โหวทำไมมันขึ้นน่ากลัวจัง เครียดมั้ยเนี่ย อดทนหน่อยนะ ไปเอาอะไรมาทาหน้า ไปกินไรแปลกๆมา  และต่างจ้องหน้าเรายังกะคนประหลาด...

คราวนี้เราไม่ต้บอะไรเพราะไม่รุ้จะตอบอะไร ได้แต่ยิ้มบอกเครียดค่ะ ไม้รุ้แพ้ไรมา  ทั้งๆที่ตอนนั้นน้ำตามันเอ่อมาที่ตาเราแล้ว

จนเราเดินหนีไปในห้อง มีอาม่า อากง อาเจ๊ก เฮีย และหลานกำลังเล่นกันอยุ่ เรารีบเดินผ่านไปตรงไปทั่โต้ะที่แม่เรานั่งอยู่ แต่แล้ว หลานก้ทักเราว่า

พี่ๆเป็นอะไรหรอ เราก้ยิ้มเฉยๆไม่ตอบไร เดินมานั่งที่โต้ะ กำนสพ.มาอ่าน แม่ถามว่าเราเป็นอะไร

เท่านั้นละค่ะ น้ำตาเราไหลพรากๆๆๆ ทั้งๆที่มีญาตินั่งเต็มหัอง เราต้องกลั้นเสียงไว้สุดๆ ทำเป็นหาวจนน้ำตาไหล โชคดีที่เอาผ้าเช็ดหน้ามา เลยเอามาปิดหน้าไว้ ....เอาผมมาปิด เอามือมายัง กั้นตัวเองออกจากผู้คน จนไม่รุ้ว่าเวลาป่านไปนานเท่าไหร่เราถึงสงบลง...

พอญาติเรียกกินข้าวเราก้ไม่ไปอ้างว่าอิ่มและนั่งอยู่อย่างนั้น....

เราไม่เคยเป็นมาก่อนที่ร้องไห้เพราะคนทักอย่างมากแค่แอบเซ็ง แต่เราก้ยอมรับว่า สภาพหน้าเราตอนนี้สุดทนจริงๆค่ะ

ที่มาระบาย ก้อยากให้ผู้ที่อ่านมาถึงตรงนี้ทราบค่ะว่า อย่าทักคนที่เป็นสิวเลยนะคะ ถ้าเขาไม่มาพูดกะคุณก่อน
เพราะพวกเรารุ้สึกแย่ทุกครั้งที่ได้ยิน ทั้งที่พยายามปกปิดมากแค่ไหน ถึงเราจะรู้ว่าบางคนมีเจตนาที่ดีก้ตาม แต่มันก้ยิ่งซ้ำเติมเราสุดๆค่ะ
ถ้าทักตอนหน้าดีขึ้น ก้จะเป็นกำลังใจให้พวกเรามากๆเลยนะคะ

สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนจบนะคะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 28
เราเข้าใจ จขกท. และเป็นกำลังใจให้ค่ะ เราเคยเป็นมาก่อนตอนที่หน้าเราเป็นสิวใหม่ๆ แต่ญาติๆ จขกท. ยังไม่พูดแรงเท่าญาติและคนรอบข้างของเรา
ญาติและเพื่อนเราทักเราแต่ละที เช่น ทำไมหน้าเละยังงั้น, ไม่อยากใช้ของร่วมกลัวติดสิว, ชอบมาจ้องหน้าเราและบอกว่าน่ากลัว, หน้าแบบนี้ผู้ชายเจอหนีหมด, หน้าแบบนี้ไปสมัครงานที่ไหนใครก็ไม่อยากรับ, เพื่อนๆเราแนะนำให้เราเอาขี้วัวมาพอกหน้า, ที่แย่กว่านั้นบอกให้เราไปเกิดใหม่ หลังจากคำพูดพวกนั้นก็ตามด้วยเสียงหัวเราะแบบสนุกกันสุดๆ เราไม่อยากไปไหน ไม่อยากเจอใคร นอนร้องไห้ทุกคืน แต่ปัจจุบันนี้หน้าเราดีขึ้นเรื่อยๆ สิวไม่ค่อยขึ้นแล้ว ทั้งหมดนี้เพราะเรามีกำลังใจดีค่ะ แฟนเราไม่เคยพูดเรื่องสิวเลย เขามาจีบเราในขณะที่หน้าเราเป็นสิว เขาบอกว่าชอบนิสัยเรา บอกว่าเราน่ารักจนเขามองข้ามเรื่องสิว เอาใจช่วย จขกท.นะคะ ค่อยๆรักษาไปเรื่อยๆอย่าท้อเด็ดขาด สิ่งสำคัญคือต้องสม่ำเสมอ มีวินัย ห้ามเครียด เพื่อตัวเราเองและคนที่รักเราค่ะ เราคิดเสมอว่าเราจะต้องสวยให้สมกับที่แฟนเราบอกเราทุกวันว่าเราสวยทั้งๆที่หน้าเราปลวกจะตาย 55 สู้ๆนะคะ ^^
ความคิดเห็นที่ 2
เราเข้าใจจขกทมากกกๆๆๆ
ไม่มีใครอยากสิวขึ้น
ไม่มีใครอยากมีฝ้า
ไม่มีใครอยากเป็นกระ

ของแบบนี้ไม่ขึ้นหน้าตัวเอง ไม่รู้สึกหรอก เชอะๆๆ
ความคิดเห็นที่ 4
เดี๋ยวอีกน้อย โตขึ้น ก็หาย อย่าเครียดนะ เชื่อพี่

เดี๋ยวโตขึ้นกว่านี้ หนูจะเครียดกว่านี้ อีกเป็นหลายร้อยเท่า

เวลามีคนทักว่า [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  ชีวิตวัยรุ่น สิว
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่