รู้สึกเหนื่อยหน่ายถ่ายถอน
จะกินจะนอนหวั่นไหว
คล้ายดังวิปโยคโศกใน
เหตุผลกลใดใคร่วอน


คลุมเครือเหลือล้นพ้นกล่าว
ย่างก้าวราวบอกหลอกหลอน
เซซังพลั้งล้มซมดอน
มองย้อนก่อนกลับลับแล


อ่อนเพลียเปลี้ยปลุกซุกซบ
ทำนบกลบกั้นเกินแก้
ทุกอย่างต่างเวียนเปลี่ยนแปร
อื่นใดเที่ยงแท้แม้มี


หันหลังชังชิงนิ่งนับ
สดับตรับไว้ใช่หนี
เยินยอล่อลวงห่วงนี้
พ้นทีดีกว่ากักกัน

......................