คือมีอาการหัวใจเต้นสะดุด กระตุกแรงบางจังหวะค่ะ จะเป็นเฉพาะตอนก่อนนอน เลยลองจับชีพจรที่ต้นคอดูค่ะ ชีพจรหายไป 1 จังหวะ แล้วก็เป็นปกติ สักพักก็เป็นอีกแล้ว จนกว่าจะหลับ มักจะเป็นช่วงที่นอนดึกติดกันหลายวัน เป็นมาหลายปีแล้วค่ะ แต่ไม่มีอาการอื่นเลยนะคะ ไม่เหนื่อยหอบ ไม่แน่นหน้าอก ใช้ชีวิตเป็นปกติดี

ประเด็นของเรื่องก็คือ ไปหาหมอมาหลายครั้ง บางท่านบอกว่าไม่เป็นอะไรหรอก พักผ่อนเยอะๆ แล้วก็ให้ยำบำรุงมา
แต่มีอยู่ครี่งหนึ่งค่ะ ไปโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง พอบอกอาการหน้าห้องรอตรวจ เล่าอาการให้ฟัง พยาบาลก็ทำหน้างงๆ บอกไม่เป็นมั้ง คิดไปเองเปล่า?? พอหมอเรียกตรวจ เป็นหมอผู้หญิง ยังดูเด็กอยู่เลยค่ะ ก็บอกอาการว่า หัวใจมันเต้นสะดุด ชีพจรหายไป หมอคนนั้น ขำ ค่ะ แถมคุยกับผู้ช่วยว่า จะเป็นไปได้ยังไง ถ้าชีพจรหยุดเต้น ก็ไม่มานั่งอยู่อย่างนี้แล้วววววววว,,, เค้าไม่ถามรายละเอียดเพิ่มเติมเลย นั่งขำนั่งพูดกับผู้ช่วยอยู่นั่นแหละค่ะ สุดท้าย วันนั้นก็ไม่ได้เรื่องอะไรเลย ไปรอตั้ง 3 ชั่วโมง ใจไม่ดี หมั่นไส้ ทำไมหมอเป็นแบบนี้ เราก็โตพอที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร

มีอีกครั้งค่ะ ไปสถานพยาบาลในมหาวิทยาลัย ก็จะพบหมอเกี่ยวกับโรคหัวใจโดยตรง คนที่คัดกรองประวัติก็ถามว่ามาทำอะไร ไอเราก็บอกไปว่า อยากปรึกษาหมอโรคหัวใจ คุณพี่คนนั้นก็บอกว่า ใครเป็น รู้ได้ไงว่าเป็นโรคหัวใจ!! อืมมม อยากปรึกษา ไม่ได้หรือไงค่ะ

เลยสงสัยว่าอายุอย่างหนู 20กว่าแล้ว จะไม่มีสิทธิ์เป็นเลยหรือ จน ณ ตอนนี้หนูกลัวการหาหมอ กลัวการเล่าประวัติให้ตัวเองฟัง แล้วคนไม่เชื่อ
ต้องให้หนู เป็นลมล้มตึงไปเลยมั้ย คุณๆ ทั้งหลายถึงเชื่อ มันมีอาการแบบนี้ในโลกจริงๆใช่มั้ยค่ะ ทำไมหลายคนดูเหมือนจะมองข้ามไป หนูควรจะทำอย่างไรดี มีโรงพยาบาลที่ไหนให้บริการด้านโรคหัวใจดีๆ ไม่ขำอาการของผู้ป่วย แล้วก็ไม่แพงบ้างค่ะ

ปล. อยากให้คนที่ทำงานด้านนี้มาอ่านบ้าง การที่คุณบอกต่างๆนานาว่า ไม่เป็นหรอก ยังเด็กอยู่ หรือแสดงกิริยาวาจาที่ไม่เหมาะสม มันทำให้คนที่ไปหาคุณ อยากให้คุณรักษา เสีย self เสียความรู้สึกขนาดไหน

ขอบคุณนะคะ ที่รับฟัง