เมื่อวานนี้ ผมขับรถกลับบ้านเวลาประมาณ 5 ทุ่มกว่า ๆ  ออกจากที่ทำงานที่ บิกซีลาดพร้าว
แล้ววกเข้าเส้นเลียบด่วนรามอินทรา ผ่านหน้า ลาดพร้าว 71

ถ้าใครวิ่งเส้นนี้บ่อย ๆ จะสังเกตุได้ว่า จะมีจุดกลับรถอยู่หลายจุด จุดแรก เลยปั๊ม ปตท.ไปหน่อยนึง ขึ้นสะพานเล็ก ๆ
ลงสะพานมาประมาณ 50 เมตร จะเจอจุดกลับรถเลย คันไหนไม่ชินเส้นทาง วิ่งขวามาเร็ว ๆ มีเบรคกันหัวทิ่มเพราะลงสะพาน
มาเจอรถที่ตีไฟขวาชะลอความเร็ว เตรียมจะกลับรถแน่ ๆ T_T

เนื่องจากผมใช้เส้นทางนี้เป็นเส้นทางกลับบ้านทุกวัน ประกอบกับเป็นคนขับรถค่อนข้างช้า (เพราะเพิ่งชนมาหยก ๆ T_T)
ผมจึงไม่วิ่งขวา ถนน 3 เลน เลนซ้ายวิ่งได้ไม่ตลอดเพราะเจอแท็กซี่จอดประจำ ผมจึงวิ่งเลนกลาง
ด้วยความเร็วประมาณ 60 - 70 อะไรก็ว่ากันไปตามเรื่องตามราว ปุเลง ๆ ไปเรื่อย ตามแต่ความว่างของถนน
ซึ่งปกติมันไม่ค่อยจะว่าง ขนาดห้าทุ่มแล้วรถยังเพียบอยู่เลย ถ้ารีบก็แซงไปนะครับ

ผมก็ขับของผมไป เว้นระยะจากคันหน้าพอสมควรแหล่ะ ทีนี้ มันมีบริโอ้คันนึง สีขาว ที่เพิ่งจะกลับรถมา
ตอนเข้ากลับมาน่ะ ตีคู่กับผม เหลื่อมกันนิดหน่อย เขานำผมอยู่ครึ่งคัน ช่องขวาสุด ผมอยู่ช่องกลาง
ความเร็วรถผมเร็วกว่าเขาแน่ ๆ เพราะวิ่งทางตรง ส่วนเขาเพิ่งจะตีโค้งมา
พี่แก พอกลับมาปุ๊บ ไม่พูดพร่ำทำเพลง ไม่รออะไรทั้งสิ้น ดูกระจกมองข้างหรือเปล่ายังสงสัยอยู่
ไฟเลี้ยวไม่มี หรือมีแต่ไม่ยอมเปิด หักจากขวามาซ้ายทันที ผมงี้เหยียบเบรคตัวโก่ง ไม่คิดว่าพี่จะใจถึงขนาดนี้

ปัญหาคือ ข้างหลังผม มีพี่มอไซด์คันนึง เป็นมอไซด์ที่เหมือนสกู๊ตเตอร์ ยี่ห้ออะไรไม่รู้เหมือนกัน
แกขับมาคนเดียว เพิ่งออกขวามาตามหลังผมได้ซักพัก เพราะเลนซ้ายวิ่งไม่ได้ พอผมเบรค
ผมกะว่า โดนสอยตูดบานแน่ ๆ เบรคกระทันหันขนาดนี้ ซวยอีกแล้ว รถผมเพิ่งออกมาจากอู่ด้วย ซ่อมเสร็จไม่ถึงสองเดือน T_T
ปรากฎว่า แกเบรคทันครับ ผมเลยรอดตัวไป  ในรถผมตอนนั้น จำได้ว่าตะโกนด่าบริโอ้ไปว่า "บิดาเสียชีวิตเร๊อะสาดดดด"

แต่หลังจากนั้น พี่มอไซด์ ขับแซงผมขึ้นไปครับ บริโอ้หลังจากปาดหน้าผมแล้ว
ก็ไม่ยอมเร่งความเร็ว แต่ดันขับช้ากว่าผมอีก ประมาณว่าจะเข้าซ้ายอีก แต่รอจังหวะอยู่ไปไม่ได้
พี่มอไซด์ขับแซงผมไปตีคู่บริโอ้คันนั้น แล้วเปิดกระจกหมวกกันน็อค ตะโกนสรรเสิญคนขับบริโอ้ไป 1 ดอก

ผมนั่งอยู่ในรถปิดกระจกยังได้ยินอ่ะ

"ขับรถภาษากระบวยอะไรวะ รถจะชนกันตายห้า ............. กระบวยยยยยยยยยย"

เรียกว่ากระบวยเกลื่อนถนนกันเลยทีเดียว

ผมจากที่หงุดหงิด ๆ ที่โดนปาดหน้า แถมยังจะโดนมอไซด์ชนอีก อารมณ์ดีขึ้นมาทันควัน อยากจะขับตามพี่มอไซด์
ไปแล้วเรียกให้หยุดลงมาขอจับมือจัง ๆ ซักที โทษฐานพูดตรงใจ แต่ก็ติดตรงบริโอ้ หลังจากโดนด่าแล้วก็ยังเต่าอยู่เหมือนเดิม
พี่มอไซด์ไปแล้ว  ผมอยากจะแซงไปก็แซงไม่ได้เพราะรถขวาวิ่งกันเร๊ว เร็ว เลยทำใจขับตามไป รอดูว่า เขาจะทำยังไงต่อ

โน่นครับ แยกที่จะไปเกษตร - นวมินทร์ โน่นแหล่ะ ถึงได้ตบเข้าซ้าย
ผมก็บ้าขับตามตูดเขาไปนะ เพราะหลังจากนั้นเขาเร่งความเร็วขึ้น จนอยู่ในความเร็วเฉลี่ยของผม
ผมหันไปมอง อยากเห็นหน้าคนขับซะหน่อย ว่าคนขับรถภาษากระบวยนี่มันหน้าตายังไง

เป็นไปตามคาดครับ




รถติดฟิล์ม ผมมองไม่เห็นคนขับ T_T


ก็ได้แต่อวยพรให้ไปทำอย่างนี้ต่อหน้าสิบล้อดูซักที เผื่อพี่สิบล้อใจดีจะอวยพรให้อย่างถึงใจ


ทุกวันนี้ เจอรถอย่างนี้เยอะมากครับ ผมเป็นพวกเดินทางสายกลาง ขับรถเลนกลาง
ไม่ค่อยชอบแซงใคร ถ้าไม่รีบจนเกินไปนัก (ซึ่งก็ไม่เคยรีบซักที)  มันทำให้ผมรู้เลยครับ
ว่า เลนกลางเป็นเลนที่เคลื่อนตัวได้ช้าที่สุด ในระหว่าง 3 เลน ผมวิ่งเส้น แจ้งวัฒนะ รามอินทรา เข้าเลียบทางด่วน
เพราะ เส้นนี้มีที่กลับรถตรงเกาะกลางตลอดเส้น รถที่วิ่งขวา จะตรงไป เจอที่กลับรถก็จะตบเข้าซ้าย
พวกที่วิ่งซ้าย เจอรถจอด ก็จะตบเข้าขวา นั่นคือเลนกลางนั่นเอง เลนนี้จึงไปได้ช้าที่สุดไปโดยปริยาย

ผมไม่มีปัญหาอะไรกับพี่ ๆ มอไซด์ แต่จะมีปัญหากับพวกชอบแทรกหัวแถว ชอบปาดไม่เปิดไฟเลี้ยวซะมากกว่า
ผมเป็นพวกใจดี เห็นใครเปิดไฟเลี้ยว ก็มักจะชะลอความเร็วให้เข้า โดนรถคันหลังบีบแตรด่าอยู่บ่อย ๆ
เพราะคิดว่า ผลบุญที่ผมยอมให้เขาเข้า จะส่งผลให้มีคนยอมชะลอให้ผมบ้างตอนผมเปิดไฟเลี้ยว

ทุกวันนี้ เปิดไฟเลี้ยวทีไร รู้สึกว่ารถที่วิ่งเลนที่เราต้องการจะเลี้ยว เขาเร่งความเร็วขึ้นมาปิดช่องทุกที
ทั้งที่เห็นขับช้ามาตั้งนาน T_T


ยังไงขับรถก็ระวัง ๆ กันหน่อยนะครับ


ปล.อีกครั้ง ใครทราบบ้างว่า ทำไมช่วงคอสะพานเอย บนสะพานข้ามแยกบางเขนเอย ทำไมเขาปิดไฟไม่ยอมเปิดไฟทาง
ทั้งที่ตรงนั้นมันจะเป็นทางเบี่ยงนิดหน่อย ผมเห็นคนขับมาเร็ว ๆ เสยตรงนั้นไปหลายทีแล้ว โดยเฉพาะบนสะพานข้ามแยก
ไฟไม่มีแล้วเป็นทางเบี่ยงนิดนึง วิ่งตีคู่มากับพี่สิบล้อนี่ ต้องวัดใจกันเลยทีเดียวว่า พี่เขารู้หรือเปล่าว่าตรงนั้นมันเบี่ยง
ขึ้นขับตรง (เพราะวิ่งตรงมาตลอด) มีหวัง ได้เบียดคนที่อยู่ทางขวาอัดเข้าที่กั้นถนนแหง ๆ