น้องเติร์ก (สันนิษฐานว่าพันธุ์ทาง) อายุ 3 เดือน เป็นโรคเกล็ดเลือดเพราะพยาธิเม็ดเลือด หมอบอกว่าถ้าแม่เขาเป็นโรคนี้ตอนท้องแล้วน้องติดมาก็จะรักษาไม่หาย เขาจะเป็นๆหายๆอย่างนี้ตลอดชีวิต แต่ถ้าคลอดออกมาแล้วเป็น อย่างนี้มีโอกาสหาย
อิฉันก็นึกถึงเดซี่ บีเกิ้ลเฒ่าที่บ้าน บางทีอาจจะติด แค่เขาแก่กว่าน้องเติร์กจึงอาจจะยังไม่แสดงอาการ ก็เลยพาเดซี่หมาชราหน้าเด้งไปตรวจด้วย ปรากฎว่าเดซี่ก็เป็นพยาธิเม็ดเลือดเหมือนกัน โอวแม่เจ้า สรุปว่าป่วยคู่ !!!
เรื่องเครียดเล่าไปละ มาเล่าเรื่องน่ารักบ้างดีก่า เนื่องจากน้องเติร์กมีเกล็ดเลือดแค่ 20,000 ซึ่งหมอจัดไว้ในพวกโคม่า เพราะหมาปกติต้องมีเกล็ดเลือด 150,000 - 200,000 หมอบอกว่าหมาที่มีเกล็ดเลือด 70,000 ก็จะเริ่มตายๆกันแล้ว น้องเติร์กอ้วก กินอะไรไม่ได้ เพราะเกล็ดเลือดต่ำทำให้มีอาการทางตับตามมา เลยต้องใส่สายน้ำเกลือและเอาลำโพงครอบหัวไว้ ความที่น้องตัวเล็กกว่าลำโพง เลยเอาหัวรอดออกมาแบบว่าถอดลำโพงเองเฉยเลย เราเห็นปุ๊บก็ดุปั๊บ สิ้นเสียงดุเท่านั้น น้องเขารีบเอาหัวเสียบกลับเข้าไปในลำโพง เห็นแล้วฮามาก สงสัยจะจริง ที่แฟนเราบอกว่าที่อุ้มเติร์กมาให้เราเลี้ยง เพราะเห็นว่าแม่เขาฉลาด อย่างนี้เขาเรียกเชื้อไม่ทิ้งแถว ฉลาดจริงอะไรจริงไม่ใช้สลิงไม่ใช้ตัวแสดงแทน
ส่วนเดซี่ เกล็ดเลือด 90,000 จัดว่าน้อยแต่ยังไม่โคม่า ไม่ต้องให้น้ำเกลือ กินยาอย่างเดียว เดซี่เป็นหมาที่ฉลาดเป็นกรด พูดจารู้เรื่องทุกคำ เรายังโกรธเจ้าของเขาเลยที่เอาเขามาทิ้งวัดได้ลงคอ แต่อีกใจก็ดีใจนะที่ทำให้เราได้เลี้ยงเขา เป็นวาสนามากๆเลย ถ้าบอกแล้วอาจไม่เชื่อว่าเดซี่ทำอะไรได้บ้าง คือ น้องเขาชอบจัดแจง ถ้าใส่เสื้อให้ เขาไม่ชอบก็จะถอดเอง ถอดแล้วก็เอาขาเขี่ยเอาจมูกดัน พับไปพับมาจนเป็นก้อนสี่เหลี่ยมแล้วเอามาหนุนหัว ทีนี้เรื่องก็มีอยู่่ว่า ขาของเติร์กที่ให้น้ำเกลือและพันผ้าไว้จะเปียกน้ำไม่ได้ พอมีน้ำตรงไหน เราก็จะเอากระดาษหนังสือพิมพ์ซับ เมื่อกี้ น้ำจากเครื่องให้น้ำมันหยด นองพื้น เราก็ว่าจะไปเอากระดาษซับ แต่พอหันไปอีกที เห็นเดซี่กำลังเขี่ยกระดาษหนังสือพิมพ์เอามาวางไว้ตรงที่น้ำรั่ว อันนี้ไม่รู้ว่าเลียนแบบเรา หรือมีความเป็นแม่ศรีเรือนอยู่ในสายเลือดนะเอ้อ
พูดถึงเรื่องเลียนแบบ หมาเก่าเราก็เป็น (หมาเก่าเราพิทบูลค่ะ) อย่างตอนที่เราถอนสาหร่ายในกระถางบัว เขาก็มาช่วย แต่พี่แกช่วยกัดดอกบัวทิ้งเฉยเลย พอเราเอาสาหร่ายให้ดูชัดๆ ให้เขารู้ว่าอันนี้ถอน อันนี้ไม่ถอน เขาก็ทำได้อ่ะ แบบว่า ว่างๆเขาก็งมสาหร่าทิ้งให้เรา บัวเก็บไว้ โห สบายเลย ไม่ต้องทำไร นอกจากเปลี่ยนดินกับให้ปุ๋ย สาหร่ายนี่น้องหมาจัดการงับทิ้งให้ เหอๆ จำได้ว่าเขาทนทุกอย่าง รถทับกระโหลกร้าวก็ไม่ตาย บ้านไฟไหม้เขาติดอยู่ในไฟขนร่วงไปครึ่งตัวแต่ก็ไม่ตาย โดนหมาจรจัดห้าตัวรุมกัดดึงกันจมลงไปในน้ำก็ไม่ตาย มาตายเพราะพยาธิ...เศร้า
เรื่องพยาธินีน่ากลัวมากค่ะ แม้ว่าเราจะระวังเป็นอย่างดี แต่ก็มีโอกาสติด เพราะเห็บพันตัวกัดไม่พยาธิหมาเราก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเห็บหนึ่งตัวไปกัดหมาที่เป็นพยาธิเม็ดเลือดและมากัดหมาเรา หมาเราจะเป็นด้วยทันที แม้เราดูแลอย่างดี เจอเห็บตัวหนึ่งก็เก็บทิ้ง แต่เขาก็ตายเพราะเห็บตัวเดียวนั้นได้ค่ะ
เราจะพยายามถือศีลห้าให้บริสุทธิ์ เหล้าหยดเดียวก็ไม่กิน โกหกคำหนึ่งก็ไม่พูด ดีว่าทลายรังเห็บไปเมื่อปีที่แล้วก่อนที่จะถือศีลห้า แต่พยาธินี่ อนุญาตให้หมอฉีดยาฆ่าไป ยอมผิดศีลข้อปานา แล้วเดี๋ยวค่อยทำบุญแผ่เมตตาให้พยาธิเขา เวลาสวดมนต์ก็ชวนน้องหมาฟังด้วย เขาก็นอนฟัง เวลาเดินจงกรม น้องเติร์กเขายังไม่รู้ว่าเราทำอะไร เขาก็นอนมองเฉยๆ แต่เดซี่นี่เขาจะเดินจงกรมด้วย โดยเขาจะเดินประมาณ 5 นาที ถ้าเราเดินต่อ เขาก็นอนให้กำลังใจข้างๆ ที่แปลกคือตอนแผ่เมตตา ไม่ต้องเรียกเลย น้องๆมานอนฟังเอง ไม่รู้บทนี้มันไพเราะเสนาะหู หรืออะไรกันแน่ แต่น้องๆชอบฟังกันมาก สังเกตว่าเขาจะชอบฟังสวดชินบัญชรกับแผ่เมตตามากที่สุด
เพ้อจบละ ถ้ารกบอร์ดก็ขอโทษด้วยนะคะ อยากเล่า แต่ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง
ยังไงก็ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ค่ะ
อยากเล่าเรื่องหมาที่บ้านกับพยาธิเม็ดเลือดบ้าง
อิฉันก็นึกถึงเดซี่ บีเกิ้ลเฒ่าที่บ้าน บางทีอาจจะติด แค่เขาแก่กว่าน้องเติร์กจึงอาจจะยังไม่แสดงอาการ ก็เลยพาเดซี่หมาชราหน้าเด้งไปตรวจด้วย ปรากฎว่าเดซี่ก็เป็นพยาธิเม็ดเลือดเหมือนกัน โอวแม่เจ้า สรุปว่าป่วยคู่ !!!
เรื่องเครียดเล่าไปละ มาเล่าเรื่องน่ารักบ้างดีก่า เนื่องจากน้องเติร์กมีเกล็ดเลือดแค่ 20,000 ซึ่งหมอจัดไว้ในพวกโคม่า เพราะหมาปกติต้องมีเกล็ดเลือด 150,000 - 200,000 หมอบอกว่าหมาที่มีเกล็ดเลือด 70,000 ก็จะเริ่มตายๆกันแล้ว น้องเติร์กอ้วก กินอะไรไม่ได้ เพราะเกล็ดเลือดต่ำทำให้มีอาการทางตับตามมา เลยต้องใส่สายน้ำเกลือและเอาลำโพงครอบหัวไว้ ความที่น้องตัวเล็กกว่าลำโพง เลยเอาหัวรอดออกมาแบบว่าถอดลำโพงเองเฉยเลย เราเห็นปุ๊บก็ดุปั๊บ สิ้นเสียงดุเท่านั้น น้องเขารีบเอาหัวเสียบกลับเข้าไปในลำโพง เห็นแล้วฮามาก สงสัยจะจริง ที่แฟนเราบอกว่าที่อุ้มเติร์กมาให้เราเลี้ยง เพราะเห็นว่าแม่เขาฉลาด อย่างนี้เขาเรียกเชื้อไม่ทิ้งแถว ฉลาดจริงอะไรจริงไม่ใช้สลิงไม่ใช้ตัวแสดงแทน
ส่วนเดซี่ เกล็ดเลือด 90,000 จัดว่าน้อยแต่ยังไม่โคม่า ไม่ต้องให้น้ำเกลือ กินยาอย่างเดียว เดซี่เป็นหมาที่ฉลาดเป็นกรด พูดจารู้เรื่องทุกคำ เรายังโกรธเจ้าของเขาเลยที่เอาเขามาทิ้งวัดได้ลงคอ แต่อีกใจก็ดีใจนะที่ทำให้เราได้เลี้ยงเขา เป็นวาสนามากๆเลย ถ้าบอกแล้วอาจไม่เชื่อว่าเดซี่ทำอะไรได้บ้าง คือ น้องเขาชอบจัดแจง ถ้าใส่เสื้อให้ เขาไม่ชอบก็จะถอดเอง ถอดแล้วก็เอาขาเขี่ยเอาจมูกดัน พับไปพับมาจนเป็นก้อนสี่เหลี่ยมแล้วเอามาหนุนหัว ทีนี้เรื่องก็มีอยู่่ว่า ขาของเติร์กที่ให้น้ำเกลือและพันผ้าไว้จะเปียกน้ำไม่ได้ พอมีน้ำตรงไหน เราก็จะเอากระดาษหนังสือพิมพ์ซับ เมื่อกี้ น้ำจากเครื่องให้น้ำมันหยด นองพื้น เราก็ว่าจะไปเอากระดาษซับ แต่พอหันไปอีกที เห็นเดซี่กำลังเขี่ยกระดาษหนังสือพิมพ์เอามาวางไว้ตรงที่น้ำรั่ว อันนี้ไม่รู้ว่าเลียนแบบเรา หรือมีความเป็นแม่ศรีเรือนอยู่ในสายเลือดนะเอ้อ
พูดถึงเรื่องเลียนแบบ หมาเก่าเราก็เป็น (หมาเก่าเราพิทบูลค่ะ) อย่างตอนที่เราถอนสาหร่ายในกระถางบัว เขาก็มาช่วย แต่พี่แกช่วยกัดดอกบัวทิ้งเฉยเลย พอเราเอาสาหร่ายให้ดูชัดๆ ให้เขารู้ว่าอันนี้ถอน อันนี้ไม่ถอน เขาก็ทำได้อ่ะ แบบว่า ว่างๆเขาก็งมสาหร่าทิ้งให้เรา บัวเก็บไว้ โห สบายเลย ไม่ต้องทำไร นอกจากเปลี่ยนดินกับให้ปุ๋ย สาหร่ายนี่น้องหมาจัดการงับทิ้งให้ เหอๆ จำได้ว่าเขาทนทุกอย่าง รถทับกระโหลกร้าวก็ไม่ตาย บ้านไฟไหม้เขาติดอยู่ในไฟขนร่วงไปครึ่งตัวแต่ก็ไม่ตาย โดนหมาจรจัดห้าตัวรุมกัดดึงกันจมลงไปในน้ำก็ไม่ตาย มาตายเพราะพยาธิ...เศร้า
เรื่องพยาธินีน่ากลัวมากค่ะ แม้ว่าเราจะระวังเป็นอย่างดี แต่ก็มีโอกาสติด เพราะเห็บพันตัวกัดไม่พยาธิหมาเราก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเห็บหนึ่งตัวไปกัดหมาที่เป็นพยาธิเม็ดเลือดและมากัดหมาเรา หมาเราจะเป็นด้วยทันที แม้เราดูแลอย่างดี เจอเห็บตัวหนึ่งก็เก็บทิ้ง แต่เขาก็ตายเพราะเห็บตัวเดียวนั้นได้ค่ะ
เราจะพยายามถือศีลห้าให้บริสุทธิ์ เหล้าหยดเดียวก็ไม่กิน โกหกคำหนึ่งก็ไม่พูด ดีว่าทลายรังเห็บไปเมื่อปีที่แล้วก่อนที่จะถือศีลห้า แต่พยาธินี่ อนุญาตให้หมอฉีดยาฆ่าไป ยอมผิดศีลข้อปานา แล้วเดี๋ยวค่อยทำบุญแผ่เมตตาให้พยาธิเขา เวลาสวดมนต์ก็ชวนน้องหมาฟังด้วย เขาก็นอนฟัง เวลาเดินจงกรม น้องเติร์กเขายังไม่รู้ว่าเราทำอะไร เขาก็นอนมองเฉยๆ แต่เดซี่นี่เขาจะเดินจงกรมด้วย โดยเขาจะเดินประมาณ 5 นาที ถ้าเราเดินต่อ เขาก็นอนให้กำลังใจข้างๆ ที่แปลกคือตอนแผ่เมตตา ไม่ต้องเรียกเลย น้องๆมานอนฟังเอง ไม่รู้บทนี้มันไพเราะเสนาะหู หรืออะไรกันแน่ แต่น้องๆชอบฟังกันมาก สังเกตว่าเขาจะชอบฟังสวดชินบัญชรกับแผ่เมตตามากที่สุด
เพ้อจบละ ถ้ารกบอร์ดก็ขอโทษด้วยนะคะ อยากเล่า แต่ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง
ยังไงก็ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ค่ะ