ตื่นเช้าถือตะกร้า รีบบึ่งมาตลาดกลาง
ขวักไขว่ตลอดทาง คนมากมายเลือกซื้อของ
ตั้งใจทำอาหาร ทั้งคาวหวานเร่งทดลอง
ต่อไปคงจะต้อง เป็นแม่ค้าขายข้าวแกง
ชื่อร้านจะตีตรา เขียนป้ายว่า "อิ่มไม่แพง"
อาหารก็แจกแจง ราคาแจ้งแสดงนำ
เดินไปแผงขายหมู อาแปะดูเร่งน่าขำ
เฉือนหมูชั่งประจำ แต่รีบไยเขียงตัวเอง
แปะเหลือบมองเห็นเรา ตะโกนเร้าให้รีบเร่ง
อาหมวยอย่านักเลง ซื้อก็ซื้อยืนขวางทาง
อัยย่ะ..อาแปะนี่ พูดแบบนี้เดี๋ยวมีวาง
อยู่ริมหาว่าขวาง ไม่เอาแล้ว..พูดจากวน
เดินถัดเข้ามาใกล้ แผงเป็ดไก่เนื้อขาวนวล
ถอนขนเกลี้ยงน่าชวน จึงชี้ไปถามราคา
ไก่นี้ตัวเท่าไหร่ จิ้มลงไปไม่รอช้า
ตกใจเสียงแม่ค้า ดังออกมา "จิ้มทำไม"
ของฉันสดทั้งนั้น เนื้อตันตันมองเห็นไหม
จิ้มไปอาจช้ำได้ ที่หลังมาอย่าจิ้มมัน
โอ้โห..โดนเป็นชุด ฉันหน้างุดอายนะนั่น
ถามไว้เท่าไหร่กัน ไม่เอาแล้ว..เว้งใส่เรา
รีบเดินถอยออกมา เห็นแม่ค้าหน้างอนเหง้า
ซอยเท้าเร็วกว่าเก่า ละแวกนั้นดุเกินไป
มาหยุดแถวแผงผัก ช่างสดนักน่าเลือกได้
คะน้าอยู่นั่นไง รีบปรี่ไปหยิบจับดู
ห้าบาทขายไหมคะ "อะไรนะ" ดังก้องหู
แม่ค้าบอกยัยหนู เอาแค่นั้นอย่าเลือกเลย
ไรเนี่ย..ฉันนึกบ่น ใครจะทนมองนิ่งเฉย
ผักสดต้องเลือกเอย หยิบมาให้คงเหี่ยวเกิน
ยืนนิ่งหน้าแลลอย ทำตาปรอยมองแก้เขิน
ลิ่วตัวค่อยเลียบเดิน ไม่เอาแล้ว..ใจค้างคา
เหลือบมองเห็นแผงไข่ เรียงซ้อนไว้งามนักหนา
ถาดหลุมรองรักษา คงดีกว่าใส่ถุงบาง
ขอซื้อไข่สิบฟอง ใช้ถาดรองแบบนั้นบ้าง
แม่ค้าหยิบถุงพลาง ต้องซื้อยกถึงได้ไป
ไม่นะ..หนูกลัวแตก เดี๋ยวกระแทกไข่เสียได้
แม่ค้าโบกมือไกว ตวัดไล่ส่ายหน้าพลัน
ชิชะ..ไล่เราเหรอ แค่ขอเธอใส่ถาดนั่น
จะซื้อทำไมกัน ไม่เอาแล้ว..เสี่ยงเกินไป
เดินมาเห็นกระเทียม สดใหม่เอี่ยมน่าสนใจ
แต่นึกขึ้นมาได้ อาหารใดที่จะทำ
แม่ค้าอยู่หน้าแผง นั่งเลือกแบ่งออกเป็นกำ
คงเห็นเราหน้าง้ำ รีบมาถามเป็นอะไร
พระเจ้า..เป็นร้านแรก คุยกับแขกลูกค้าได้
แม่ค้าดีใจหาย จึงถามไถ่ถึงราคา
กำใหญ่ก็ยี่สิบ เอากำเล็กระเถิบมา
กำละสิบบาทจ้า เอาแบบไหนเลือกตามใจ
หนูเอาทั้งสองอย่าง เธอหยิบค้างนึกสงสัย
กระเทียมกำเล็กใหญ่ มันแตกต่างอย่างไรกัน
ทั้งหมดก็สามสิบ จึงรีบหยิบจ่ายเงินพลัน
สองเราทั้งเธอฉัน แย้มยิ้มส่งแสนสวยงาม
ถึงบ้านแม่ตกใจ ถือตะกร้าเข้ามาถาม
ลูกจ๋าเฉลยความ นี่นะหรือ..จะขายแกง
เอ่อ..หนูขอเปลี่ยนใจ คิดการใหม่จะแถลง
ตอนนี้ "อิ่มไม่แพง" ยังไม่พร้อมเปิดร้านเอย
........***.......
...ไปตลาด...
ตื่นเช้าถือตะกร้า รีบบึ่งมาตลาดกลาง
ขวักไขว่ตลอดทาง คนมากมายเลือกซื้อของ
ตั้งใจทำอาหาร ทั้งคาวหวานเร่งทดลอง
ต่อไปคงจะต้อง เป็นแม่ค้าขายข้าวแกง
ชื่อร้านจะตีตรา เขียนป้ายว่า "อิ่มไม่แพง"
อาหารก็แจกแจง ราคาแจ้งแสดงนำ
เดินไปแผงขายหมู อาแปะดูเร่งน่าขำ
เฉือนหมูชั่งประจำ แต่รีบไยเขียงตัวเอง
แปะเหลือบมองเห็นเรา ตะโกนเร้าให้รีบเร่ง
อาหมวยอย่านักเลง ซื้อก็ซื้อยืนขวางทาง
อัยย่ะ..อาแปะนี่ พูดแบบนี้เดี๋ยวมีวาง
อยู่ริมหาว่าขวาง ไม่เอาแล้ว..พูดจากวน
เดินถัดเข้ามาใกล้ แผงเป็ดไก่เนื้อขาวนวล
ถอนขนเกลี้ยงน่าชวน จึงชี้ไปถามราคา
ไก่นี้ตัวเท่าไหร่ จิ้มลงไปไม่รอช้า
ตกใจเสียงแม่ค้า ดังออกมา "จิ้มทำไม"
ของฉันสดทั้งนั้น เนื้อตันตันมองเห็นไหม
จิ้มไปอาจช้ำได้ ที่หลังมาอย่าจิ้มมัน
โอ้โห..โดนเป็นชุด ฉันหน้างุดอายนะนั่น
ถามไว้เท่าไหร่กัน ไม่เอาแล้ว..เว้งใส่เรา
รีบเดินถอยออกมา เห็นแม่ค้าหน้างอนเหง้า
ซอยเท้าเร็วกว่าเก่า ละแวกนั้นดุเกินไป
มาหยุดแถวแผงผัก ช่างสดนักน่าเลือกได้
คะน้าอยู่นั่นไง รีบปรี่ไปหยิบจับดู
ห้าบาทขายไหมคะ "อะไรนะ" ดังก้องหู
แม่ค้าบอกยัยหนู เอาแค่นั้นอย่าเลือกเลย
ไรเนี่ย..ฉันนึกบ่น ใครจะทนมองนิ่งเฉย
ผักสดต้องเลือกเอย หยิบมาให้คงเหี่ยวเกิน
ยืนนิ่งหน้าแลลอย ทำตาปรอยมองแก้เขิน
ลิ่วตัวค่อยเลียบเดิน ไม่เอาแล้ว..ใจค้างคา
เหลือบมองเห็นแผงไข่ เรียงซ้อนไว้งามนักหนา
ถาดหลุมรองรักษา คงดีกว่าใส่ถุงบาง
ขอซื้อไข่สิบฟอง ใช้ถาดรองแบบนั้นบ้าง
แม่ค้าหยิบถุงพลาง ต้องซื้อยกถึงได้ไป
ไม่นะ..หนูกลัวแตก เดี๋ยวกระแทกไข่เสียได้
แม่ค้าโบกมือไกว ตวัดไล่ส่ายหน้าพลัน
ชิชะ..ไล่เราเหรอ แค่ขอเธอใส่ถาดนั่น
จะซื้อทำไมกัน ไม่เอาแล้ว..เสี่ยงเกินไป
เดินมาเห็นกระเทียม สดใหม่เอี่ยมน่าสนใจ
แต่นึกขึ้นมาได้ อาหารใดที่จะทำ
แม่ค้าอยู่หน้าแผง นั่งเลือกแบ่งออกเป็นกำ
คงเห็นเราหน้าง้ำ รีบมาถามเป็นอะไร
พระเจ้า..เป็นร้านแรก คุยกับแขกลูกค้าได้
แม่ค้าดีใจหาย จึงถามไถ่ถึงราคา
กำใหญ่ก็ยี่สิบ เอากำเล็กระเถิบมา
กำละสิบบาทจ้า เอาแบบไหนเลือกตามใจ
หนูเอาทั้งสองอย่าง เธอหยิบค้างนึกสงสัย
กระเทียมกำเล็กใหญ่ มันแตกต่างอย่างไรกัน
ทั้งหมดก็สามสิบ จึงรีบหยิบจ่ายเงินพลัน
สองเราทั้งเธอฉัน แย้มยิ้มส่งแสนสวยงาม
ถึงบ้านแม่ตกใจ ถือตะกร้าเข้ามาถาม
ลูกจ๋าเฉลยความ นี่นะหรือ..จะขายแกง
เอ่อ..หนูขอเปลี่ยนใจ คิดการใหม่จะแถลง
ตอนนี้ "อิ่มไม่แพง" ยังไม่พร้อมเปิดร้านเอย
........***.......