บ่ายเมื่อวานขับรถอยู่ในเมืองภูเก็ต เห็นหมอบวิ่งผ่านไปฉิวๆ โอ้วแม่จ้าว...บ่ายสองเนี่ยนะ! ใส่แขนสั้นปั่นกลางแดดแถมไม่มีผ้าบัฟด้วย ที่ภูเก็ตร้อนเหมือนที่อื่นนั่นแหล่ะครับ แต่แสงแดดนี่สิครับ...พิเศษสุด! เอาเป็นว่าแดดที่นี่แรงสุดๆ แรงแบบไม่เกรงใจใคร แรงมาตั้งแต่กำเนิด แรงซ้ำแรงซ้อน ตากผ้าแป๊บเดียวแห้งทันใจ.....
...หันไปทางนพบุรีศรีนครพิงค์เชียงใหม่ เพื่อนๆพี่ๆก็บ่นกันมาว่า แสบจมูกแสบตา กลางวันร้อนกลางคืนหนาว กลางวันร้อนมาก เดี้ยงกันไปหลายคนแล้ว.....
...โดยส่วนตัว...ผมเสียเงินไปหลายหมื่นกับอาการภูมิแพ้ผิวหนัง การที่ผิวหนังอักเสบเรื้อรัง จากการโดนแสงแดด ก็เพราะช่วงแรกที่มาอยู่ภูเก็ตผมขี่มอเตอร์ไซค์โดยที่ไม่ใส่เสื้อแขนยาวและไม่ได้ปกป้องผิวตัวเอง สุดท้าย...มันเปลี่ยนจากผื่นแดงไปเป็นเม็ดหนาๆ ที่แย่สุดๆคือ...ทุกวันนี้ต้องหลบอยู่ในร่ม เรื่องกีฬาเอ้าท์ดอร์กลายเป็นเรื่องไกลฝันไปเลยครับ เสียโอกาสจริงๆ เพราะมัน"เป็นแล้วเป็นเลย" รักษาไม่หาย ได้แต่บรรเทา วันไหนสุขภาพแย่ มันก็จะกลับมาเป็นอีก.....
...แบ่งปันประสบการณ์ด้วยความห่วงใยนะครับ รักษาสุขภาพกันหน่อยนะครับด้วยความห่วงใย เดี๋ยวแทนที่จักรยานจะพามาซึ่งสุขภาพดี จะกลับกลายเป็นการออกกำลังกายเพื่อทำลายสุขภาพไปซะนี่...ใจเย็นๆ ออกแต่เช้ากลับก่อนแดดแรง หรือรอเย็นๆแดดร่มลมตกแล้วค่อยปั่นจะดีกว่ามั้งครับ (^^)