ส่วนตัวรำคาญและหงุดหงิดกับไอ้ จุงเบย บ่องตง อะไรนี่มากอ่ะ   เห็นแล้วจี๊ดๆ   
แต่ไม่เคยด่าใครเรื่องนี้นะ พยายามคิดว่ามันเรื่องของเค้ามั๊ง

แต่หากไปเห็นใครพิมพ์อังกฤษแล้วมันอ่านไม่รู้เรื่อง  
ถ้าไม่ลำบากหรือกลัวโดนด่า เราว่ากระชิบบอกเค้าหน่อยเถอะค่ะ  หรือแกล้งแซวเล่นก็ได้ ขำๆ เค้าจะได้รู้ด้วยว่ามันต้องเขียนยังไง
ไม่อยากให้ไปกดว่า เขียนไม่เป็นก็อย่าเขียนสิ  ความคิดกดๆแบบนี้มันเป็สาเหตุที่คนไทยด้อยอังกฤษนะคะ
อยากจะพูดจะแสดงออก  แต่ก็โดนกด พูดไม่เป็นก็อย่าพูดสิ โชว์โง่นะ มันทำให้คนไทยไม่กล้าพูดอังกฤษค่ะ
หลายคนเรียนมาแกรมม่ามาเต็มหัว แต่ไม่กล้าพูด กลัวพูดผิดแ้ล้วคนอื่นเอามาด่าดูถูกลับหลังแบบนี้
แค่ฝรั่งมาถามคำ่ง่ายๆ ถามทาง ถามประโยคเบสิค  หลายๆคนรีบหนีแล้ว กลัวพูดผิด เดี๋ยวคนหัวเราะเยาะเอา
เห็นใครพูดผิด เขียนผิด บอกเค้าดีกว่า ว่ามันพูดต้องเขียนแบบนี้นะ จะดี  อย่าไปกดให้เ้ค้าไม่กล้าเลยค่ะ

เห็นด้วยเรื่องภาษาวิบัติค่ะ ว่าเห็นแล้วก็กระตุกนิดๆ แต่ไม่ได้รู้สึกหมั่นไส้อ่ะไร ส่วนใหญ่เราก็มองข้ามๆไปมากกว่า

แต่ที่หงุดหงิดจริงๆเหมือนคห.11 คือ คะ/ค่ะ ผิดเนี่ย
มันอยากตรงไหนกับการผันเสียงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง คะ/ค่ะ
คือเวลาพิมพ์คำที่ควรใช้ ณ เป็น น หรือที่มันพ้องเสียงกันเราเฉยๆนะ เพราะมันอาจพลาดกันได้
แต่ คะ/ค่ะ นี่ผันเสียงง่ายมาก แล้วเราใช้มันทุกวัน ก็ยังพิมพ์กันผิด

เรื่องภาษาอังกฤษเราก็พิมพ์ผิดไวยากรณ์บ่อยค่ะ
ไม่รู้เพื่อนเรามันผิดเองหรือเปล่า ที่ เราเขียนผิดแล้วมันไม่เตือนเรา คือ เราคุยกับเพื่อนฝรั่งประจำ
คือบางทีประโยคยากๆ เราก็ข้ามๆไป พิมพ์ตามไวยากรณ์ไทยด้วยซ้ำ มันก็เข้าใจ ก็คุยกันรู้เรื่องสำหรับเรา
แค่นั้นถือว่า โอเคละ เพราะสื่อสารแล้วอีกฝ่ายเข้าใจ (ออกจะฮากันด้วยซ้ำ)
แต่ไม่ได้บอกว่าตัวเองทำดีแล้วนะ เพียงแต่มันเป็นเรื่องที่ขระนี้ เรา "สามารถ" แค่นี้
เราก็เลยได้เท่านี้ เราก็พยายามเรียนรู้ต่อไป

คิดเหมือน คห.38 ด้วย ว่า คือถ้ามัวแต่ต้องรอให้ไวยากรณ์เป๊ะ แล้วค่อยกล้าสื่อสารกับคนอื่น
นี่เราว่าตัดโอกาสตัวเองมากๆ เรากลับรู้สึกดีด้วยซ้ำที่คนไทยบางคนพยายามพิมพ์ Eng ดวก
หรือพูด Eng ดวก อย่างเราเวลาจะกวนทรีนคนก็จะเอาไทยคำอังกฤษคำมาใช้ละ
คือ สำหรับเรามันเหมือนได้พยายามใช้ภาษาต่างประเทศเลยนะ คือถ้าไม่กล้า ถ้าไม่ลอง
เมื่อไหร่มันจะเป็น

เพื่อนเราเป็นฝรั่งที่บ้าภาษาไทยมาก มาเที่ยวไทยที พูดไทยมั่วๆซั่วๆ
จนต้องบอกว่า เวลาอยู่กับคนอื่น พูดอังกฤษเถอะจ้ะเธอออออออออออออจ๋า
เดี๋ยวเราไปนั่งคุยไทยกันเองทีหลังนะ
(คือเธอพยายามคุยกับแท็กซี่ แล้วดันเสร่อไปจำคำว่า "หน้าปลวก" มา
เลยไปบอกว่า แท็กซี่หน้าปลวกซะงั้น -*-)
แต่เธอก็ไม่เชื่อนะ ยังพยายามพูดไทยต่อไป ซึ่งเราก็โอเค ก็ได้ ช่วยกันแก้ ช่วยกันสอนกันไป

ต่างกันตรงที่ ทำไมฝรั่งเวลาที่เขาพยายามใช้ภาษาไทย เราถึงมองว่าน่ารัก มีความพยายามดี
แต่พอคนไทยพยายามใช้ภาษาอังกฤษทั้งที่รู้งูๆปลาๆกลับกลายเป็นพวกไม่เจียมไปซะได้
ต่างกันลิบลับเลย ...

อิ๊ง