เราเพิ่งคลอดลูกได้เกือบเดือน ... ได้ลาคลอด 3 เดือน
เจอเลี้ยงลูกเข้าไปไม่ถึงเดือนยังซีด ขนาดมียายมีพี่เลี้ยงช่วย
ยอมรับเลยว่า เราไม่สามารถเป็นแม่บ้านอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียวได้
การเลี้ยงลูกนี่เป็นศิลปะมาก เพราะเด็กเปลี่ยนแทบทุกวัน บางวันนอนตอนนั้น บางวันกินตอนนี้ บางวันกินเท่านี้ อีกวันกินเท่านั้น
อยู่ดีๆ คุณเธอก็ร้อง ร้องทำไมก็ไม่รู้
Out of control มากๆสำหรับเรา
เราเคยชินแ่ต่อะไรที่เป็นระบบ
วันแรกๆ แม่เรา (คุณยาย) บอกให้จับน้องพาดบ่าเรอ
เราก็ถามว่า ต้องลูบหลังนานเท่าไหร่
แม่บอก ลองไป 200 ทีแล้วกัน (คืออารมณ์แม่บอก ทำไปเรื่อยๆน่ะแหล่ะ แต่ไม่รู้จะตอบเรายังไง)
เราก็จัดให้ ลูบหลัง 200 ที แล้วเอาน้องวาง...
แม่บอก วางน้องทำไม ..
เราก็ อ้าว ครบ 200 ที แล้วไง ก็วางดิ 555
ชีวิตเราเคยแต่ิคิดอะไรเป็นขั้นเป็นตอน เป๊ะๆ ตัวเลขมาเลย เท่านั้นเท่านี้
เจอเลี้ยงลูกเข้าไป มึนไปเลย!!
ยอมรับเลยว่า ไม่สามารถจริงๆ
ทำได้แค่พอเลี้ยงไปได้ ตามประสา
แต่ให้เลี้ยงแบบเลิศเลอเพอร์เฟคแบบแม่ๆ ที่เค้าทุ่มสุดตัวทำกัน เรายังทำไม่ได้ ปรับตัวยังไม่ได้ 100% มั้ง
ขนาดกว่าจะอุ้มลูกจนหลับคามือได้เนี่ย ล่อไปสามอาทิตย์ กว่าจะทำได้
ตอนแรก เราเห็นเค้าหลับตาก็วางเลย 555 ความอดทนเราค่อนข้างต่ำ เคยแต่ทำงานที่สั่งคนอื่น อยากได้อะไรก็สั่งๆ เจอเลี้ยงลูกเข้าแบบนี้ ไปไม่ถูกเลย
ก็เห็นหลับตาแล้วนี่ นึกว่าหลับแล้ว จริงๆไม่หลับซักหน่อย หลอกแม่อะ
แล้วชีวิตแม่เลี้ยงลูกเนี่ย..มันไม่มีกลางวันกลางคืนชอบกล
มันไปเรื่อยๆ วนเป็น loop ลูกตื่น กินนม กล่อม นอน ลูกตื่น กินนม กล่อม นอน ทั้งกลางวันกลางคืน
จนเราชักงงตัวเอง ปนเครียดเล็กๆ มันไปไหนไม่ได้เลย
ชีวิตเราไม่เคยอยู่สถานที่เดียวนานได้ขนาดนี้ ไม่ได้ออกจากบ้านเป็นอาทิตย์ๆ ใส่ชุดนอนอยู่กับบ้านพร้อมให้นม
คนเคยทำงาน แต่งตัวสวยเจอผู้คน สนุกกับการทำงานม๊ากก
เจอชีวิตตอนนี้เข้าไป มึนเล็กๆ ไม่เล็กมั้ง มึนค่อนข้างมาก ขนาดเริ่มปรับตัวได้ 55
ขอซูฮกคนที่เลี้ยงลูกเต็มเวลาเลย ทำได้ไง เป็นปีๆ จนกว่าจะโต
อ่านกระทู้เก่าๆ ก็เจอว่า เค้า happy สุดๆ มีความสุขมากๆที่ได้เลี้ยงลูก
เออ...เราก็มีความสุขน่ะนะ ที่เห็นลูก เห็นเค้าอ้อแอ้ๆ
แต่ไม่สนุกกับการเลี้ยงลูกเท่าไหร่
ยืนยันว่าพอทำได้ ไม่ได้รังเกียจรังงอน
ไม่เคยมีอารมณ์หงุดหงิดประเภท ทำไมไม่นอน แล้วตีลูก หรืออาละวาดกับลูก
ตอนแรกลูกไม่นอน ส่งให้แม่กล่อม ไม่รู้จะทำไง แต่ตอนหลังนี่ก็ ไม่นอนก็อดทนอุ้มต่อไป ไม่ยื่นลูกให้แม่กล่อมให้แ้ล้ว คือตอนนั้นไม่รู้จะทำยังไง...
แถมตอนนี้แม่สรรหาเพลงมาร้องกล่อมลูกไปได้เรื่อยๆ Carpenters Bee Gees Barbra Streisand สุนทราภรณ์ งัดมากล่อมลูกหมด คือแม่ร้องเพลงเด็กไม่เป็นน่ะลูก ฟัง The Way We Were ไปละกันนะ แนวอะ
แต่ยังไง 3 เืดือน ขอกลับไปทำงานแก้เครียดก่อนนะ มันเครียดเล็กๆที่ชีวิตอยู่กับที่ขนาดนี้ เหมือน Culture Shock หน่อยๆ
พูดจริงๆ เราว่าทำงานหาเงินนี่ง่ายกว่าเลี้ยงลูกเยอะเลย มันเป๊ะๆหมด อยู่ภายใต้การควบคุม
แต่ทารกเนี่ย out of control จริงจริ๊งง เปลี่ยนตลอดเวลา
อย่าว่าเราประหลาดเลย...เราอาจจะขาดสัญชาตญาณความเป็นแม่ไปนิด
ชีวิตตั้งแต่เด็ก ไม่เคยมีพี่น้อง ไม่มีญาติหรือเด็กเข้ามาในชีวิต มีแต่ผู้ใหญ่ จนผู้ใหญ่บอกว่าเราเข้ากับผู้ใหญ่ได้ดีมาก
แต่พอจะให้เล่นกับเด็ก ทำไม่เป็น ไม่เคยทำ ไม่รู้จะพูดยังไงกับเด็ก ให้มาทำเสียงอ่อนเสียงหวานกับเด็กทำไม่เป็น
ไม่เคยจับสัมผัสเด็กจริงๆ จนมีลูกเนี่ย
ลูกคือเด็กคนแรกที่เราเล่นด้วย จับต้องจริงจัง เป็นเด็กคนแรกที่อุ้ม กอด
ฉะนั้น กว่าเราจะสัมผัส อุ้ม กอด ลูกเป็นจริงๆอย่างที่ควรเป็น ก็ใช้เวลาเหมือนกัน เหมือนเราหัดเดินและเติบโตไปพร้อมกับลูก
อย่างที่บอกตอนแรก ... ลูกหลังลูกครบ 200 ที วางเลย 55 ตอนนี้ทำเป็นแล้ว
จะพยายามนะ อาจจะทำได้ไม่ดีเหมือนแม่คนอื่น ที่เป็น Supermom กัน
แต่ก็พยายามให้ดีที่สุด เท่าที่ Working woman คนนี้จะทำได้ หุหุ
คนที่เลี้ยงลูกเต็มเวลานี่น่านับถือจริงๆ เราเดือนเดียวยังแทบแย่
เจอเลี้ยงลูกเข้าไปไม่ถึงเดือนยังซีด ขนาดมียายมีพี่เลี้ยงช่วย
ยอมรับเลยว่า เราไม่สามารถเป็นแม่บ้านอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียวได้
การเลี้ยงลูกนี่เป็นศิลปะมาก เพราะเด็กเปลี่ยนแทบทุกวัน บางวันนอนตอนนั้น บางวันกินตอนนี้ บางวันกินเท่านี้ อีกวันกินเท่านั้น
อยู่ดีๆ คุณเธอก็ร้อง ร้องทำไมก็ไม่รู้
Out of control มากๆสำหรับเรา
เราเคยชินแ่ต่อะไรที่เป็นระบบ
วันแรกๆ แม่เรา (คุณยาย) บอกให้จับน้องพาดบ่าเรอ
เราก็ถามว่า ต้องลูบหลังนานเท่าไหร่
แม่บอก ลองไป 200 ทีแล้วกัน (คืออารมณ์แม่บอก ทำไปเรื่อยๆน่ะแหล่ะ แต่ไม่รู้จะตอบเรายังไง)
เราก็จัดให้ ลูบหลัง 200 ที แล้วเอาน้องวาง...
แม่บอก วางน้องทำไม ..
เราก็ อ้าว ครบ 200 ที แล้วไง ก็วางดิ 555
ชีวิตเราเคยแต่ิคิดอะไรเป็นขั้นเป็นตอน เป๊ะๆ ตัวเลขมาเลย เท่านั้นเท่านี้
เจอเลี้ยงลูกเข้าไป มึนไปเลย!!
ยอมรับเลยว่า ไม่สามารถจริงๆ
ทำได้แค่พอเลี้ยงไปได้ ตามประสา
แต่ให้เลี้ยงแบบเลิศเลอเพอร์เฟคแบบแม่ๆ ที่เค้าทุ่มสุดตัวทำกัน เรายังทำไม่ได้ ปรับตัวยังไม่ได้ 100% มั้ง
ขนาดกว่าจะอุ้มลูกจนหลับคามือได้เนี่ย ล่อไปสามอาทิตย์ กว่าจะทำได้
ตอนแรก เราเห็นเค้าหลับตาก็วางเลย 555 ความอดทนเราค่อนข้างต่ำ เคยแต่ทำงานที่สั่งคนอื่น อยากได้อะไรก็สั่งๆ เจอเลี้ยงลูกเข้าแบบนี้ ไปไม่ถูกเลย
ก็เห็นหลับตาแล้วนี่ นึกว่าหลับแล้ว จริงๆไม่หลับซักหน่อย หลอกแม่อะ
แล้วชีวิตแม่เลี้ยงลูกเนี่ย..มันไม่มีกลางวันกลางคืนชอบกล
มันไปเรื่อยๆ วนเป็น loop ลูกตื่น กินนม กล่อม นอน ลูกตื่น กินนม กล่อม นอน ทั้งกลางวันกลางคืน
จนเราชักงงตัวเอง ปนเครียดเล็กๆ มันไปไหนไม่ได้เลย
ชีวิตเราไม่เคยอยู่สถานที่เดียวนานได้ขนาดนี้ ไม่ได้ออกจากบ้านเป็นอาทิตย์ๆ ใส่ชุดนอนอยู่กับบ้านพร้อมให้นม
คนเคยทำงาน แต่งตัวสวยเจอผู้คน สนุกกับการทำงานม๊ากก
เจอชีวิตตอนนี้เข้าไป มึนเล็กๆ ไม่เล็กมั้ง มึนค่อนข้างมาก ขนาดเริ่มปรับตัวได้ 55
ขอซูฮกคนที่เลี้ยงลูกเต็มเวลาเลย ทำได้ไง เป็นปีๆ จนกว่าจะโต
อ่านกระทู้เก่าๆ ก็เจอว่า เค้า happy สุดๆ มีความสุขมากๆที่ได้เลี้ยงลูก
เออ...เราก็มีความสุขน่ะนะ ที่เห็นลูก เห็นเค้าอ้อแอ้ๆ
แต่ไม่สนุกกับการเลี้ยงลูกเท่าไหร่
ยืนยันว่าพอทำได้ ไม่ได้รังเกียจรังงอน
ไม่เคยมีอารมณ์หงุดหงิดประเภท ทำไมไม่นอน แล้วตีลูก หรืออาละวาดกับลูก
ตอนแรกลูกไม่นอน ส่งให้แม่กล่อม ไม่รู้จะทำไง แต่ตอนหลังนี่ก็ ไม่นอนก็อดทนอุ้มต่อไป ไม่ยื่นลูกให้แม่กล่อมให้แ้ล้ว คือตอนนั้นไม่รู้จะทำยังไง...
แถมตอนนี้แม่สรรหาเพลงมาร้องกล่อมลูกไปได้เรื่อยๆ Carpenters Bee Gees Barbra Streisand สุนทราภรณ์ งัดมากล่อมลูกหมด คือแม่ร้องเพลงเด็กไม่เป็นน่ะลูก ฟัง The Way We Were ไปละกันนะ แนวอะ
แต่ยังไง 3 เืดือน ขอกลับไปทำงานแก้เครียดก่อนนะ มันเครียดเล็กๆที่ชีวิตอยู่กับที่ขนาดนี้ เหมือน Culture Shock หน่อยๆ
พูดจริงๆ เราว่าทำงานหาเงินนี่ง่ายกว่าเลี้ยงลูกเยอะเลย มันเป๊ะๆหมด อยู่ภายใต้การควบคุม
แต่ทารกเนี่ย out of control จริงจริ๊งง เปลี่ยนตลอดเวลา
อย่าว่าเราประหลาดเลย...เราอาจจะขาดสัญชาตญาณความเป็นแม่ไปนิด
ชีวิตตั้งแต่เด็ก ไม่เคยมีพี่น้อง ไม่มีญาติหรือเด็กเข้ามาในชีวิต มีแต่ผู้ใหญ่ จนผู้ใหญ่บอกว่าเราเข้ากับผู้ใหญ่ได้ดีมาก
แต่พอจะให้เล่นกับเด็ก ทำไม่เป็น ไม่เคยทำ ไม่รู้จะพูดยังไงกับเด็ก ให้มาทำเสียงอ่อนเสียงหวานกับเด็กทำไม่เป็น
ไม่เคยจับสัมผัสเด็กจริงๆ จนมีลูกเนี่ย
ลูกคือเด็กคนแรกที่เราเล่นด้วย จับต้องจริงจัง เป็นเด็กคนแรกที่อุ้ม กอด
ฉะนั้น กว่าเราจะสัมผัส อุ้ม กอด ลูกเป็นจริงๆอย่างที่ควรเป็น ก็ใช้เวลาเหมือนกัน เหมือนเราหัดเดินและเติบโตไปพร้อมกับลูก
อย่างที่บอกตอนแรก ... ลูกหลังลูกครบ 200 ที วางเลย 55 ตอนนี้ทำเป็นแล้ว
จะพยายามนะ อาจจะทำได้ไม่ดีเหมือนแม่คนอื่น ที่เป็น Supermom กัน
แต่ก็พยายามให้ดีที่สุด เท่าที่ Working woman คนนี้จะทำได้ หุหุ