จากผลงานในหลายๆนัดที่ผ่านๆมา การที่ทีมมีตัวเลือกในแนวรุกมากขึ้น มันกลับกลายเป็นดาบสองคมซะอย่างนั้น ร็อดเจอร์สส่งผู้เล่นในแนวรุกทั้งสี่คนลงพร้อม ซึ่งประกอบไปด้วย คูติณโญ่ - สเตอร์ริดจ์ - ซัวเรส - ดาวนิ่ง

ด้วยความหัวดื้อของสเตอร์ริดจ์ ทำให้เมื่อทั้งสี่คนนี้ลงสนามพร้อมกัน สเตอร์ริดจ์จองตำแหน่งกองหน้าตัวเป้าอย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนปีกขวาตกเป็นของดาวนิ่งที่ถนัดซ้ายอีกเช่นกัน ทีนี้เหลือสองตำแหน่งก็อาจจะมีการสลับสับเปลี่ยนกันบ้างระหว่างซัวเรสกับคูติณโญ่

แต่ปัญหาของการจัดตัวรุกพร้อมกันที่เห็นได้ชัดเลยก็คือ ความไม่สมดุลในเกมรับ คู่กองกลางสองตัวต้องทำงานหนักกว่าปกติ นัดไหนที่ซัวเรสถูกจับไปเล่นกองกลางตัวรุก ระบบ 4-3-3 จะเสียทันที เพราะว่าซัวเรสจะคอยหาตำแหน่งเพื่อทำประตูอยู่ตลอดเวลา มันจึงเกิดช่องโหว่ตรงกลางสนาม เพราะว่ากองกลางไม่สามารถครองบอลได้เลย

ผลงานของลิเวอร์พูล ในเกมที่จัดตัวผู้เล่นในแนวรุกครบทั้งหมดสี่คน
Southampton 3-1 Liverpool
Liverpool 3-2 Tottenham ( อัลเลนถูกเปลี่ยนลงมาเสริมในแดนกลาง ขณะที่ตามอยู่ 1-2 )
Liverpool 5-0 Swansea
Oldham 3-2 Liverpool ( ปีกสองข้าง บอรินี่กับสเตอร์ลิ่ง แทนที่ดาวนิ่งกับคูติณโญ่ )

จะเห็นได้ว่ามีนัดเดียวที่ชนะมีเพียงนัดเดียวคือ ชนะสวอนซี 5-0 แต่ในเกมนั้นสวอนซีพักตัวหลักไปกว่าครึ่งทีม รวมทั้งนัดนั้นคูติณโญ่ได้เล่นตำแหน่งกลางรุก ซึ่งทำได้ดีและไม่เสียระบบแบบซัวเรส

จากบทเรียนที่ผ่านมา ผมว่ามันน่าจะถึงเวลาแล้วล่ะ ที่จะต้องส่งกองกลางตัวเซตผมอย่าง จอร์แดน เฮนเดอร์สัน กลับมาทำหน้าที่ประจำการตรงนี้ และจนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมบีร็อดถึงต้องดร็อปเฮนโด้ออกไป ทั้งๆที่อยู่ในช่วงฟอร์มการเล่นที่ดีอย่างต่อเนื่อง

ลูกรักที่เป็นตัวถ่วงของทีมก็ไม่อยู่แล้ว ผมว่าถึงเวลาแล้วล่ะ ที่บีร็อดต้องปั้นเฮนโด้ลงสนามในนัดที่เหลือทั้งหมด แต่ถ้าเกิดอินดี้(ดันทุรัง)เข็น จอนโจ้ เชลวี่ย์ กลับมาลงสนามอีก คงได้ถึงคราว ship หายของทีมอีกแน่ๆ