ที่มา http://cllku.com/chengyuup.php?id=68



ในสมัยชุนชิว มีชายผู้หนึ่งทั้งเหลวไหลและเห็นแก่ตัว วัน ๆ ไม่ทำงานการปล่อยตัวว่างเปล่า        

มีอยู่วันหนึ่ง ชายผู้นี้ไปเดินเล่นที่วัดแห่งหนึ่ง ในวัดนั้นมีระฆังใหญ่แขวนอยู่  เกิดถูกใจสุดท้ายจึงตัดสินใจจะขโมย แต่กระนั้นระฆังใหญ่แบบนั้นจะยกก็ยกไม่ขึ้น จะแบกหนีก็แบกไม่ไหว เขาจึงไปหาค้อนมา คิดจะทุบระฆังนี้ให้แตก แล้วค่อยหยิบทีละแผ่นขโมยหนีไป

พอเขาเอาค้อนทุบไปทีระฆัง เสียงดังก้องกังวาน เขาตกใจใหญ่ ใจเขาร้อนรนกลัวเสียงดังของระฆังจะทำให้ผู้อื่นรู้  แต่อีกใจว่าเขาก็ยังอยากจะขโมยระฆัง  เขาก็เลยยังทุบต่อไปให้ระฆังแตก   แต่เขาทุบไป ใจเขาก็กลัวไป เลยเอามืออุดหูตัวเองตัวเองอย่างสนิท

เอ๋   เสียงระฆังเบาลงแล้ว  ไม่ได้ยินแล้ว  ชายผู้นั้นดีใจสุดขีด    ยอดเยี่ยมมาก

เขาคิดว่าหากใช้วิธีปิดหูตัวเองไม่ให้ได้ยินเสียงระฆัง ก็แสดงว่าระฆังนั้นไม่ส่งเสียง และผู้คนก็จะไม่ทราบว่ามีการขโมยเกิดขึ้น ดังนั้นเขาทุบระฆังไม่หยุด เสียงดังก้องกังวานไปทั่วหมู่บ้าน จนทำให้คนในหมู่บ้านรีบออกมาพบจับตัวขโมยได้ในที่สุด
      
สุภาษิต "ปิดหูขโมยกระดิ่ง"   หรือ "ปิดหูขโมยระฆัง" ใช้เปรียบเทียบกับคนที่พยายามหลอกตัวเอง หรือพฤติกรรมในการพยายามปกปิดในเรื่องที่ทราบดีว่าไม่มีทางปกปิดได้สำเร็จ

#########

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

หุ้นตกหนัก ๆ ถ้าไม่ใช่ VI อย่าปิดจอหนี

รุกได้ก็ต้องถอยได้ โอกาสดี ๆ ยังมีอยู่เสมอในตลาดหุ้น