บางครั้งเวลาเราเห็นเด็กๆวัยอนุบาล ป.1 ป.2  วัยนี้ต้องบอกว่าเขาจะมีความน่ารักของเขาเลยทุกคน บางคนอาจจะดื้อ อาจจะรั้นไปบ้าง หรืออาจจะพูดจาเกินเด็ก แต่ด้วยความเป็นเด็กอ่ะค่ะ มันมีความซื่อความบริสุทธิ์อยุ่ในตัว มีความใสน่ารักๆ ตรงนี้เลยทำให้นีกเลยตัวเองขี้นมา ซี่งจริงๆก็มีอยู่เยอะอ่ะ แต่ขอเอาที่พอจำได้ละกัน

**********************************************************************

ก็คือเราอ่ะ เกิดมาก็เดินไม่ได้เลยตั้งแต่เด็กๆเลย พิการ พ่อกับแม่ก็เอาเราไปไว้ที่ รพ.ศิริราช ทิ้งไว้ที่นั้นเลย ก็หมั่นไปเยี่ยมอะไรแบบนี้ แล้วด้วยความที่เป็นคนเลี้ยงง่ายด้วยค่ะ คืออยู่กับใครก็อยู่ได้ ไม่ร้องไม่งอแง (แม่เล่าให้ฟัง) พยบาลก็ร๊าากก รัก อยากเอากลับไปนอนด้วยที่บ้านก็มี อุ้ยตาย เราน่ารักขนาดนั้นเลย แต่ก็เชื่อนะ 5555   เป็นอีกคนที่กล้าแสดงออก เวลาให้ทำอะไรก็ทำ ให้เต้นก็เต้น  จริงๆเต้นไม่ได้นะ ยืนทรงตัวไม่ได้ด้วยซ้ำ อาศัยเกาะราวแล้วส่ายตูด +555  เดินไม่ได้ เต้นไม่ได้ แต่เอวพริ้ว +5555   รู้สึกว่าเวลามีคนหัวเราะ เรายิ่งชอบ  

พอโตขี้นมาหน่อย ก็ไม่ได้อยู่ รพ . กลับมาอยู่ที่บ้าน ก็ยังมีโอกาสได้เรียนหนังสือค่ะ อนุบาล ที่ รร ดวงประทีป  ชอบไปโรงเรียนมาก แต่ไม่ใช่เด็กหัวดีเรียนเก่งนะ แต่ชอบอยู่โรงเรียน  จำได้วันหนี่งทะเลาะกับแม่เรื่องไปโรงเรียน แม่ไม่ไปส่ง  เราก็แบบจะไปโรงเรียน จะไปโรงเรียน แม่บอกไม่ต้องไป วันจันทร์ค่อยไป วันนี้หนูไม่ต้องไปเป็นวันหยุด  เราก็แบบ จะไปจะไป อยากไปโรงเรียน   me ไม่เชื่อ  แต่ไม่รู้คุยอีกท่าไหน  แม่ยอมค่ะ พานั่งรถเมล์ไปเลย แต่งตัวพร้อม เสื้อนักเรียน กระเป๋าพร้อมไปเรียน  พอไปถึง  โรงเรียนเงียบกริ๊บ ....>=<"   แม่เลยบอกว่า เห็นไหมแม่บอกแล้ว แนนก็ไม่เชื่อ เขามาที่ไหนกัน เสาร์-อาอาทิตย์  ป๊ะกลับ   ==":     ............... คือบางครั้งอะไรไม่เห็นกับตาฉันไม่เชื่อจริงๆนะ 5555+

จริงๆเราเป็นเด็กไม่เรียนเก่งหัวไวนะ แต่เวลาพับนกพับกระดาษ พวกประดิษฐ์ประดอย บอกมาเหอะม้วนเดียวจบ  แต่คณิตศาสตร์อย่ามาคุยกัน 555  นับเลขได้ หนี่ง ฉอง ฉาม ฉี่ ห้า โห๊ะ เจ๊ด แปด เก๊า สิบ  หลังจากนั้นไม่ค่อยรู้ เพราะแม่สอนมาแค่ 1-10  เวลาหวยจะออกมักจะถามแฮะ  น้องแนนหวยออกอะไร ลูก   เราก็ไล่เลยสิ   หนี่ง ฉอง ฉาม ฉี่ ห๊า โห๊ะ เจ๊ะ แปะ เก้า   ชิบ    มันต้องมีถูกสักตัว  me ไม่ผิด แต่แม่คงจะแบบว่า  เอ่อ ...........????? &)+*&$#@

ชั้นจำได้นะตอนอนุบาล ครูสอนบวกเลข

ครู : อ๊ะ  10+10 เท่ากับเท่าไหร่ ดวงใจ

แนนนี่ : หืมม >< ?????????????????? เงียบกริป   (เพื่อนกระซิบบอก ยี่สิบๆๆๆ ) กระซิบป่าวเกินไม่รู้เรื่องบวกความตื้นเต้น กลัว

ครู : (พยามสร้างความเข้าใจให้กับเรา)    0+0 ได้เท่าไรค่ะ

แนนนี่ :  0 ค่ะ

ครู : เก่งมาก 1+1 ได้เท่าไหร่ค่ะ

แนนนี่ :  ได้ 2  ค่ะ  

ครู :  เก่งมากกกก  2 กับ 0 รวมเกันเท่าไหร่ค่ะ

แนน  สองซูนย์ค่ะ

ครู ::   == "    

ครูเลิกถามค่ะ และไม่ถามอีกเลยค่ะ  +55555

เริยนอนุบาลใช่ว่าจะจบนะ  ต้องไปรักษาขา แล้วอยู่ รพ ผ่าตัดขาข้างขวาอีกครั้ง  ตอนนั้นก็จะชอบวาดรูประบายสี พ่อแม่ลุงป้าน้าอาไปเยี่ยม ก็จะซื้อสมุดวาดรูแ ซื้อการ์ตูนไปให้ ซื้อของกินไปให้ ใช้ระยะเวลาไม่กี่เดือนก็ออกมา แต่ความรู้สึกของเด็กนีกว่าอยู่เป็นปี เพราะมันน่าบื่อมาก แต่ก็ต้องหาวิธีคลายเครียดด้วยการร้องเพลง  สมัยนั้น มนต์รักลูกทุ่งดังมาก ชอบเพลงประกอบละครมาก ที่ โรงพยาลจะมีบุรุษพยาบาลคนหนี่งคุ้นเคยกับเรามาก สนิทมากกก ชื่อคุณวัติ เข้าเวรทีไรก็จะชอบมาเล่นกับเรา มาเป็น ไอ้ค้าวให้เรา +5555  เราก็เป็นทองกวาว +5555 "ก่อนจากกันไปแล้วใตรกันเล่า ที่จะพะเนาพะนอ เมื่อยามที่เราห่างใกล้ " ร้องโต้ตอบกันไปมา สนุกดี +555  ถ้าเป็นสมัยนี้คงอัดคลิดชั้นลง youtube ไปแล้ว +555

ที่นี่พอออกจาก รพ อีกครั้งก็กลับมาเรียน ป. 1  เราก็เริ่มอ่านหนังสือออกละ  นิดหน่อย  งานวันเด็ก คุณครูให้ประกวดเล่านิทานเรื่องดาวลูกไก่ ตอนนั้นไปเรียนที่สกลนคร รร บ้านตาดภูวง  มีแต่เด็กเว้าลาวกันเหมิดเลย +555 เราก็พูดไทยคนเดียว  อีสานก็พูดได้ค่ะ ไอโซมาก พูดได้ 2 ภาษา ไทย อีสาน +5555 ตรงนี้แหละครูเลยจับไปประกวด เพราะว่าด้วย Accent ภาษาไทยถือว่าใช้ได้  ครูก็จะมาเล่าให้เล่าฟังก่อนว่า เรื่องเล่าเป็นไง   เราก็พยามทำความเข้าใจให้มากที่สุด  แต่ก็ไม่เป๊ะน่ะ

พอถึงวันตื่นเต้นมาก แต่ก็สู้อ่ะ +5555 มือสั่นปากสั่นนิดหน่อย คุมได้ ก็เล่าตามความเข้าใจ ของเด็กวัยแค่ 6-7 ขวบ  

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อ ดญ.ดวงใจ อยู่ชั่น ป. 1 จะออกมาเล่านิทานเรื่อง ตากับยาย"  เอ่อ....... =="  จริงมันชื่อเรื่อง ดาวลูกไก่ ไม่ใช่หรอ  ไอ้ข้างล่างเวทีมันนั่งหัวเราะกันใหญ่  อย่าไม่ทันเล่าเลย มันขำแล้ว

"มีตากับตายอยู่ด้วยกันสองคน วันหนี่งตากับยายเห็นพระเดินผ่านไปผ่านมาอยุ่หน้าบ้าน "  เอ่อ สงสัยพระท่านจะว่าง +555     จริงๆ เนื้อเรื่องคือ มีพระธุดงค์มาปักกลดอยู่ริมเชิงเขา ไม่ได้เดินผ่านหน้าบ้านตายาย ++55 ก็เล่าไปเรื่อยๆค่ะ ตั้งแต่ตนจนจบ  ผลออกมาคือ ได้ที่ 1  คร๊าาาาาาา    ด้วยความที่จริตจก้านพอตัวมั่งค่ะ

บางครั้งนีกย้อนกลับไป ก็อดขำตัวเองไม่ได้จริงๆนะ  วันนี้เอาเรื่องราวมาปันหวังว่ากระทู้นี้จะทำให้หลายคน ยิ้มได้บ้าง