เพิ่งได้น้องชายมาใหม่หลังจากใช้เวลา และตั้งตารอคอยกับการตัดสินใจประหนึ่งเลือกคู่ชีวิต....ผมนั่งดูรถมาเป็นเวลาเกือบสองสามเดือนเห็นจะได้จาการที่นั่งดูคนโน้นโพส คนนี้โพส...ก็เลยรู้สึกว่าน่าสนใจ...แต่ก็ยังเฉยๆ..คิดว่าเดี๋ยวฮิตแล้วก้เลือกกันไปตามกระแส...ที่เป็นมา
แต่ก็มองๆผ่านๆไปในแต่ละวัน..จนคนใกล้ๆตัวพวกน้องๆที่เคยทำงานด้วยกัน เริ่มขี่ไปโน้นนี่ ไอ้เราก้ได้แต่นั่งดูในFB ว่ายัง แต่ก็คิดในใจว่า "เดี๋ยวมันก็เลิก" เพราะเวลาในการทำงานแบบพวกเรานั้น...มันค่อนข้างมั่ว...ไม่แน่นอนเดี๋ยวไปโน้น เดี๋ยวไปนี่....
จนรู้สึกว่า "เอ้ย!!!...แบบนี้แสดงว่ามันต้องมีอะไรดีแน่ๆ" ก็เลยตัดสินใจว่าจะลองนั่งดูไปก่อนว่าอยากจะได้แบบไหนอย่างไร.....ดูอยู่เป็นเดือนๆ จนวันหนึ่งได้คุยกับหมอเรื่องสุขภาพที่ผมเป็นอยู่ เข่าแย่ลงทุกวัน หมอให้ออกกำลังกาย....ซึ่งวันนั้นก็เป็นอีกวันที่ทำให้แน่ใจว่า...เราคงต้องจัดการอะไรซักอย่างแล้ว....
คิดได้ดังนั้น....ก็ได้แต่นั่งดูตามเวป..นั่งชมของคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย....เพราะยังมีปัจจัยเรื่องค่าใช้จ่ายที่ต้องรับผิดชอบอีกเยอะ...ที่จะต้องจัดการก็เลยต้องตัดใจไปก่อน เมื่อสองเดือนก่อนได้แต่บอกกับตัวเองว่า...."ฉันจะต้องหามันมาขี่ให้ได้สักคัน" แต่ก็ต้องทำใจและรอต่อไปตามสภาพเงินในกระเป๋า.....พยายามดู และหาข้อมูลไปเรื่อยและพยายามถามตัวเองมาเสมอๆว่า "เราจะเอาแบบไหน "
กลับมาคิดวกไปวนมาทั้งๆที่ยังไม่มีเงินพอ....แล้วก็สรุปว่า "ขี่ทางเรียบเป็นหลัก...ขี่ออกกำลังสักสิบโล..ขี่เท่ๆบ้างดูมาสไตล์และราคาไม่เกิน..5,xxx เท่านั้น......หนึ่งดือนที่ผ่านมากันเงินส่วนหน่งเอาไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ...แต่ก็ต้องหมดกับเรื่องของครอบครัว...ซึ่งมันจำเป็นกว่าทุกสิ่ง...อันนั้นก็ต้องยอมกันไป...ตัดใจกันไป..พยายามหาเงินใหม่(เป็นฟรีแลนท์) ทำงานงกๆๆ....ทำทุกอย่างที่ทำได้....
พยายามหางานให้เพิ่มขึ้น.....จัดการดูแลในบ้านให้พอ...เริ่มมีงานงอกเข้ามาบ้าง....ก็ทำๆๆๆ..จนเริ่มบอกเจ้านายว่า...งานที่ทำไปขอเงินมาก่อนนะครับ....เจ้านายก็ใจดีบอกว่า "โอเค".....เรานี่หน้าบานเลย....เพราะหลายอย่างที่จำเป็นเราจะได้จัดการถูก.....วันนั้นผมมองเลยว่า เดือนหน้า..เกิดแน่....
เมื่อทุกอย่างพัฒนาไป...งานที่ทำก็ยังทำอยู่ออกต่างจังหวัดก็ได้ดูจากเนตทุกวันว่า..รถคันที่เราชอบนั้นมีคนซิวไปหรือยัง....ก็ยัง..ดูมันทุกวัน.....แต่ราคาก็แพงกว่าที่เราอยากได้....แต่ก็ยังคิดว่าเอาน่าเค้าคงลดให้.....จากวันนั้นหนึ่งสัปห์ล่าสุดก็ผ่านไป..กลับมาจากงานตางจังหวัด...ตั้งใจว่าเอาว่ะวันนี้แหละจะถอยมาให้ได้....
ผมออกไปดูร้านอีกร้านหนึ่ง..วึ่งอยู่ที่ ซอย"ตากสิน30" ที่นั่นมีรถแนวที่ผมอยากได้..ซึ่งเป็นคนละร้าน...กับที่มีรถที่ผมเฝ้าดูทุกวันผ่านเวปของเค้า....ผมอยากจะไปเยี่ยมชมตามปรกติ..ซึ่งเคยไปที่หนึ่งแล้วก็ถูกใจแต่ก็อยากจะไปดูเทียบราคากันเฉยๆ....คิดได้ดังนั้นก็นั่งพี่เมล์ไป..เฝ้ามองหาร้านและเจอจนได้....
เข้าไปที่ร้านก็มีรถเยอะมากมาๆและก็มีเจ้าครุยเซอร์ยืนหล่อหน้าร้านหลายคัน....ผมดูไปเรื่อย..จนเข้าไปเตะตากับเจ้าคันนี้...สีดำสนิท ล้อใหญ่ดูลักษณะก็รักเลย.....ถามราคาก้เกินจากที่เรามีงบ......นั่งต่อราคาจนได้ราคาที่เขาและเราโอเค....(ข้ามขั้นตอนการชั่งใจอีกระยะก่อนต่อราคาไปนะมันยาวเพราะในใจถกเถียงกันน่าดู)......
ผมเดินไปตู้เอทีเอ็มกดเงินตอนสิบเอ็ดโมง.....ปรากฏว่าเงินเข้าแล้ว....แต่ยังเบิกมิได้.....กรรรมแล้ว!!!.....แต่ก็ยังใจดีสู้เสือว่าเดี๋ยวบ่ายๆก็คงได้.....วันนั้นผมรอกดเงินเพื่อจพซื้อรถคันนี้อยูสามสี่ครั้ง...นั่งเฝ้าอยู่สี่ชั่วโมง!!!!!........ก็ยังเหมือนเดิม....ผมตัดสินใจว่ากลับบ้านดีกว่าพรุ่งนี้บ่ายๆจะมาพากลับบ้านให้ได้......ก่อนกลับก็มัดจำไว้ก่อนแล้วก็กลับบ้าน...................................................................
วันรุ่นขึ้นผมก็พยายามตั้งใจรอเวลาที่ชัวร์และแน่นอน..จนบ่ายสามโมงกว่าก็นั่งพี่เมล์ไปอีก...ที่นี้ผมเช็คที่ตู้เงินก่อนปรากฏว่าเบิกได้แล้วววว......รีบหน้าตั้งไปที่ร้าน...พอถึงร้านก็ได้พากลับบ้านสมใจ..ขี่มาตั้งแต่แยกมไหสวรรค์...ยันวอยพุทธบูชาอย่างภาคภูมิ..และหนาบานเป็นที่สุด...สมกับความตั้งใจเนื้อคู่กันจริงๆ.....ความพยายามตั้งใจอยู่สามสี่เดือนก็เป็นผล....เมื่อเช้าปั่นไปพระจอมเกล้าธนบุรีลั๊นลากันไป...เอาแรง..ตามที่ตั้งใจ.....
เรื่องราวของผมกับเจ้าครุยเซอร์....คันนี้ซึ่งยังไม่ได้ตั้งชื่อก็ได้มาจบแบบแฮปปี้จนได้....................................ใครมีเรื่องราวแบบนี้แชร์กันได้เน้อ......
เรื่องราวของผม จักรยานคนจน.......เหนื่อยนะกว่าจะได้มา
เพิ่งได้น้องชายมาใหม่หลังจากใช้เวลา และตั้งตารอคอยกับการตัดสินใจประหนึ่งเลือกคู่ชีวิต....ผมนั่งดูรถมาเป็นเวลาเกือบสองสามเดือนเห็นจะได้จาการที่นั่งดูคนโน้นโพส คนนี้โพส...ก็เลยรู้สึกว่าน่าสนใจ...แต่ก็ยังเฉยๆ..คิดว่าเดี๋ยวฮิตแล้วก้เลือกกันไปตามกระแส...ที่เป็นมา
แต่ก็มองๆผ่านๆไปในแต่ละวัน..จนคนใกล้ๆตัวพวกน้องๆที่เคยทำงานด้วยกัน เริ่มขี่ไปโน้นนี่ ไอ้เราก้ได้แต่นั่งดูในFB ว่ายัง แต่ก็คิดในใจว่า "เดี๋ยวมันก็เลิก" เพราะเวลาในการทำงานแบบพวกเรานั้น...มันค่อนข้างมั่ว...ไม่แน่นอนเดี๋ยวไปโน้น เดี๋ยวไปนี่....
จนรู้สึกว่า "เอ้ย!!!...แบบนี้แสดงว่ามันต้องมีอะไรดีแน่ๆ" ก็เลยตัดสินใจว่าจะลองนั่งดูไปก่อนว่าอยากจะได้แบบไหนอย่างไร.....ดูอยู่เป็นเดือนๆ จนวันหนึ่งได้คุยกับหมอเรื่องสุขภาพที่ผมเป็นอยู่ เข่าแย่ลงทุกวัน หมอให้ออกกำลังกาย....ซึ่งวันนั้นก็เป็นอีกวันที่ทำให้แน่ใจว่า...เราคงต้องจัดการอะไรซักอย่างแล้ว....
คิดได้ดังนั้น....ก็ได้แต่นั่งดูตามเวป..นั่งชมของคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย....เพราะยังมีปัจจัยเรื่องค่าใช้จ่ายที่ต้องรับผิดชอบอีกเยอะ...ที่จะต้องจัดการก็เลยต้องตัดใจไปก่อน เมื่อสองเดือนก่อนได้แต่บอกกับตัวเองว่า...."ฉันจะต้องหามันมาขี่ให้ได้สักคัน" แต่ก็ต้องทำใจและรอต่อไปตามสภาพเงินในกระเป๋า.....พยายามดู และหาข้อมูลไปเรื่อยและพยายามถามตัวเองมาเสมอๆว่า "เราจะเอาแบบไหน "
กลับมาคิดวกไปวนมาทั้งๆที่ยังไม่มีเงินพอ....แล้วก็สรุปว่า "ขี่ทางเรียบเป็นหลัก...ขี่ออกกำลังสักสิบโล..ขี่เท่ๆบ้างดูมาสไตล์และราคาไม่เกิน..5,xxx เท่านั้น......หนึ่งดือนที่ผ่านมากันเงินส่วนหน่งเอาไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ...แต่ก็ต้องหมดกับเรื่องของครอบครัว...ซึ่งมันจำเป็นกว่าทุกสิ่ง...อันนั้นก็ต้องยอมกันไป...ตัดใจกันไป..พยายามหาเงินใหม่(เป็นฟรีแลนท์) ทำงานงกๆๆ....ทำทุกอย่างที่ทำได้....
พยายามหางานให้เพิ่มขึ้น.....จัดการดูแลในบ้านให้พอ...เริ่มมีงานงอกเข้ามาบ้าง....ก็ทำๆๆๆ..จนเริ่มบอกเจ้านายว่า...งานที่ทำไปขอเงินมาก่อนนะครับ....เจ้านายก็ใจดีบอกว่า "โอเค".....เรานี่หน้าบานเลย....เพราะหลายอย่างที่จำเป็นเราจะได้จัดการถูก.....วันนั้นผมมองเลยว่า เดือนหน้า..เกิดแน่....
เมื่อทุกอย่างพัฒนาไป...งานที่ทำก็ยังทำอยู่ออกต่างจังหวัดก็ได้ดูจากเนตทุกวันว่า..รถคันที่เราชอบนั้นมีคนซิวไปหรือยัง....ก็ยัง..ดูมันทุกวัน.....แต่ราคาก็แพงกว่าที่เราอยากได้....แต่ก็ยังคิดว่าเอาน่าเค้าคงลดให้.....จากวันนั้นหนึ่งสัปห์ล่าสุดก็ผ่านไป..กลับมาจากงานตางจังหวัด...ตั้งใจว่าเอาว่ะวันนี้แหละจะถอยมาให้ได้....
ผมออกไปดูร้านอีกร้านหนึ่ง..วึ่งอยู่ที่ ซอย"ตากสิน30" ที่นั่นมีรถแนวที่ผมอยากได้..ซึ่งเป็นคนละร้าน...กับที่มีรถที่ผมเฝ้าดูทุกวันผ่านเวปของเค้า....ผมอยากจะไปเยี่ยมชมตามปรกติ..ซึ่งเคยไปที่หนึ่งแล้วก็ถูกใจแต่ก็อยากจะไปดูเทียบราคากันเฉยๆ....คิดได้ดังนั้นก็นั่งพี่เมล์ไป..เฝ้ามองหาร้านและเจอจนได้....
เข้าไปที่ร้านก็มีรถเยอะมากมาๆและก็มีเจ้าครุยเซอร์ยืนหล่อหน้าร้านหลายคัน....ผมดูไปเรื่อย..จนเข้าไปเตะตากับเจ้าคันนี้...สีดำสนิท ล้อใหญ่ดูลักษณะก็รักเลย.....ถามราคาก้เกินจากที่เรามีงบ......นั่งต่อราคาจนได้ราคาที่เขาและเราโอเค....(ข้ามขั้นตอนการชั่งใจอีกระยะก่อนต่อราคาไปนะมันยาวเพราะในใจถกเถียงกันน่าดู)......
ผมเดินไปตู้เอทีเอ็มกดเงินตอนสิบเอ็ดโมง.....ปรากฏว่าเงินเข้าแล้ว....แต่ยังเบิกมิได้.....กรรรมแล้ว!!!.....แต่ก็ยังใจดีสู้เสือว่าเดี๋ยวบ่ายๆก็คงได้.....วันนั้นผมรอกดเงินเพื่อจพซื้อรถคันนี้อยูสามสี่ครั้ง...นั่งเฝ้าอยู่สี่ชั่วโมง!!!!!........ก็ยังเหมือนเดิม....ผมตัดสินใจว่ากลับบ้านดีกว่าพรุ่งนี้บ่ายๆจะมาพากลับบ้านให้ได้......ก่อนกลับก็มัดจำไว้ก่อนแล้วก็กลับบ้าน...................................................................
วันรุ่นขึ้นผมก็พยายามตั้งใจรอเวลาที่ชัวร์และแน่นอน..จนบ่ายสามโมงกว่าก็นั่งพี่เมล์ไปอีก...ที่นี้ผมเช็คที่ตู้เงินก่อนปรากฏว่าเบิกได้แล้วววว......รีบหน้าตั้งไปที่ร้าน...พอถึงร้านก็ได้พากลับบ้านสมใจ..ขี่มาตั้งแต่แยกมไหสวรรค์...ยันวอยพุทธบูชาอย่างภาคภูมิ..และหนาบานเป็นที่สุด...สมกับความตั้งใจเนื้อคู่กันจริงๆ.....ความพยายามตั้งใจอยู่สามสี่เดือนก็เป็นผล....เมื่อเช้าปั่นไปพระจอมเกล้าธนบุรีลั๊นลากันไป...เอาแรง..ตามที่ตั้งใจ.....
เรื่องราวของผมกับเจ้าครุยเซอร์....คันนี้ซึ่งยังไม่ได้ตั้งชื่อก็ได้มาจบแบบแฮปปี้จนได้....................................ใครมีเรื่องราวแบบนี้แชร์กันได้เน้อ......