จริงๆ เราระบายเรื่องนี้ไว้ในบล็อกล่ะ แต่คิดว่ามันเป็นปัญหาที่หหลายๆ คนน่าจะเจอ อยากขอคำปรึกษาในวงกว้างด้วยอ่ะค่ะเพราะสมาชิกหลายท่านไม่มีบล็อก
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ

เริ่มเรื่องเลยนะคะ เอาเนื้อความมาจากบล็อกทั้งหมดค่ะ

ใครเคยทำงานเป็นมือสุดท้ายก่อนปิดงานไหมคะ
คำถามนี้คนที่เป็นฝ่ายผลิตน่าจะนึกภาพออกมากกว่าฝ่ายที่ทำเรื่องการขาย

ดิฉันคนหนึ่งล่ะที่อยู่ในกระบวนการขั้นสุดท้ายก่อนพิมพ์
555 เคยเล่าไปในวันก่อนนู้น นานมากล่ะ ว่าดิฉันเป็นพิสูจน์อักษรค่ะ แน่นอน ดิฉันเป็นนักอ่านหนังสือ
วันนี้นั่งถามตัวเองรอบที่ 1,850 ว่าทำไมเราไม่เปลี่ยนอาชีพตามเพื่อนไปว้าาาาาาาา แน่ใจนะเนี่ยว่าเราชอบงานนี้จริงๆ
ถ้าเราชอบ เราต้องมีความสุขกับงานที่ทำสิ แล้วไฉนเลย ไม่ค่อยจะเคยมีความสุขในอาชีพเลยฟระ มีแต่เรื่องๆๆๆ แล้วก็เรื่อง เปลี่ยนงานก็แล้ว เปลี่ยนแนวหนังสือก็แล้ว นับวันมันมีแต่ความเซ็ง
เรื่องนี่ไม่ใช่เรื่องที่อ่านนะคะ แต่เป็นเรื่องที่มันกวนโสตประสาท เข้าเรื่องของความเซ็งดีกว่าค่ะ เราจะเล่าเรื่องผิดพลาดของตัวเองมาให้อ่านกัน เอาเป็นว่าเรารับความผิดนั้นเต็มๆ ค่ะ ฮือๆ

เมื่อหลายวันก่อนมีเหตุจำเป็นว่าต้องเอาบทความเก่ามาลงใหม่ เป็นอันรู้กันว่าไม่จำเป็นต้องปริ้นต์มาอ่านใหม่ค่ะ เพราะเขาเปลี่ยนแค่หัวข้อกับรูปภาพ
หัวข้อใหม่เราตั้งเองล่ะ เป็นภาษาอังกฤษ แต่เนื้อความเอาอันเก่า
แล้วเรื่องนั้นก็ผ่านไป....

เมื่อหนังสือออกมาเป็นเล่มแล้วเท่านั้น บร๊ะเจ้า!!! ตัว e หายไป 1 ตัวถ้วนค่าาาาาาา หายไปได้ไง??? ยืนยัน สาบานได้เลยว่าดิฉันเขียนครบค่ะ ทุกตัว เขียนใส่กระดาษโน้ตให้พี่อาร์ตเวิร์ก ให้กับมือ มีครบ วลีนั้นมีตัว e 2 ตัว
เราเขียนหวัดมากขนาดนั้นเลยเหรอ เราเขียนตัวพิมพ์นะ ไม่ใช่ตัวเขียน T^T
อ้อ หน้านั้นเขาไม่ได้ปริ้นต์ให้เราอ่านเพราะใช้เนื้อเก่า แต่มันผิดไปแล้วล่ะ สาธารณชนเห็นเรียบร้อย วะฮ่าฮ่า
ยังไม่เจอบอสนะเนี่ย หุหุ บทความนั้นก็ไม่ใช่ชื่อเรานะ แต่เป็นชื่อของคนที่ออกไปแล้ว เพิ่งออกไปสดๆ ร้อนๆ เครียดตรงนี้
ตรูจะทำชื่อพี่เขาเสียเครดิตไหมฟระนี่ เฮ่อๆๆๆๆๆ ถอนหายใจไปแล้ว 15,369 ครั้ง เมื่อเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา
เซ็ง เซ็ง เซ็ง และเซ็ง

มันเป็นความผิดของเราเต็มๆ อยู่แล้วล่ะ แม้ว่าจะไม่ได้อ่านก็ตาม ทำใจค่ะ

ทีนี้ขออนุญาตระบายความในใจเล็กน้อยถึงปานกลาง
อาชีพนี้มันออกแนวอาภัพนิดหน่อย ทำดีเสมอตัว ชั่วครั้งหนึ่งอย่างกะแผ่นดินถล่ม (เรามองโลกในแง่ร้ายไปหรือเปล่า) ถ้ามันออกมาดี เออ ก็มันหน้าที่เธอนี่ พอผิดแม้กระทั่งเคาะวรรค เรื่องใหญ่โตมโหฬารบานบุรีศรีมหาสมุทรเลยค่ะ ชื่อบริษัท ชื่อคน ชื่อสัตว์ ชื่อสิ่งของ ชื่อยี่ห้อ ชื่อบ้า ชื่อบอ สารพัดชื่อ อิฉันต้องเสาะหาสืบค้นทุกชื่อเลยใช่ไหมคะเนี่ย เอ่อ เรียนตามตรงว่าพวกชื่อเฉพาะนี่ถ้าผิดขึ้นมาดิฉันไม่ทราบ ไม่สงสัยหรอกค่ะ โธ่ๆๆๆ ก็ขึ้นชื่อว่าชื่อเฉพาะอ่ะ จะเขียนยังไงก็ได้ จะผิดหลักไวยากรณ์ ผิดนู่นนี่ มันก็ชื่อของเขา ดิฉันไม่ทราบ
แหม่ ผิดขึ้นมาก็โทษอิชั้น ชิ!!!
ดิฉัน ไม่ ใช่ คน สัมภาษณ์ นะ คะ คนที่ให้ข้อมูลมาน่ะ สักแต่เขียนกันจังเลย ช่วยเรื่องข้อมูลอะไร ไม่มี คนเขียนใจร้ายกับปรู๊ฟมาก ถือว่าเขียนไปก็มีคนอ่านให้ ทวนให้ เฮ่ออออออ แล้วอย่างนี้อิชั้นต้องสงสัยทุกตัวอักษรเลยไหม แหม่

บอสก็ประหลาด มีอะไรไม่ถามเรา ฝากคนโน้น คนนี้มาถาม เราตอบไปเขาก็งงๆ ไม่รู้เอาไปรายงานต่อบอสอย่างไร เหอๆ แต่ก็ดีค่ะ ส่วนตัวเราไม่ค่อยอยากยุ่งกะบอสเท่าไหร่ แค่แอบเซ็งนิดๆ ก็ทำงานร่วมกันนะ มีอะไรไม่ถามเรา ทั้งๆ ที่คุยเล่นกันก็ดีๆ เชอะ

บ่นยาวตั้งแต่วันจันทร์ มีลางว่าอาทิตย์นี้ชีวิตจะไม่สงบ อิอิ ทุกคนก็ย่อมต้องมีปัญหาในการงานทั้งนั้นล่ะค่ะ เราก็ทำใจทุกวัน ทั้งๆ ที่เบื่อแสนเบื่อ หน่ายแสนหน่าย ไม่รู้ว่าจะโดนโยนอะไรมาให้อีก

เป็นกำลังใจให้ทุกคนสู้กับงานอย่างมีความหวังค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ปล. ขอนนุญาตแท็กห้องสมุดนะคะ เพราะเนื้องานมันเกี่ยวเนื่องกัน