คงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไรที่หลายๆคนในที่นี้จะคุ้นเคยกับ The Talented Mr. Ripley ฉบับภาพยนตร์อเมริกันปีค.ศ. 1999 ของผกก. Anthony Minghella ที่มี Matt Damon รับบทเป็น Tom Ripley มากกว่า Purple Noon ที่เป็น The Talented Mr. Ripley ฉบับภาพยนตร์ฝรั่งเศสปีค.ศ. 1960 ของผกก. Rene Clement ที่มี Alain Delon รับบทเป็น Ripley
ส่วนตัวแล้วในฐานะคนที่เคยดูหนังทั้งสองฉบับมาก่อนก็คงต้องขอบอกเลยว่า Purple Noon ดูจะเป็นต่อกว่า The Talented Mr. Ripley ก็ตรงที่ตัวละคร Tom Ripley ใน Purple Noon นั้นรับบทโดยเทพบุตรแห่งเมืองน้ำหอมอย่าง Alain Delon
ซึ่งนี้ก็ไม่ได้เป็นการหาว่า Matt Damon รับบทเป็น Ripley ได้ไม่ดีแต่อย่างใด(ผมมองว่าการแสดงของ Damon ในบท Ripley คือหนึ่งในการแสดงที่ดีที่สุดของเขาด้วยซ้ำ) เพียงแต่ในสายตาของผม Delon คือ Ripley ที่สมบูรณ์แบบ ทั้งในแง่ของความหล่อขั้นเทพ,เสน่ห์ทางเพศอันรุนแรงและมาดกรุ้มกริ่มที่เข้ากับความเป็นปีศาจนักปลอมแปลงของ Ripley ได้อย่างไร้ที่ติ(แถม Purple Noon ยังเป็นผลงานการแสดงชิ้นแรกของ Delon ที่แจ้งเกิดให้เขาในวงการภาพยนตร์ฝรั่งเศสอีกด้วย)
สิ่งเดียวที่ Ripley ฉบับของ Damon ดูจะเหนือกว่า Ripley ฉบับของ Delon ก็คงเป็นในแง่ของมิติตื้นลึกบางหนาของตัวละครด้วยความที่ The Talented Mr. Ripley ฉบับของผกก. Minghella เป็นหนังฉบับที่ปลอกเปลือกตัวตนของ Ripley และนำเสนอแผนการสวมรอยทายาทเศรษฐีหนุ่มจอมเสเพลในอิตาลีของ Ripley ไปพร้อมๆกัน ในขณะที่ Purple Noon ของผกก. Clement มุ่งเน้นไปที่การนำเสนอแผนการของ Ripley อย่างเดียวและไม่มีกลิ่นอายรักร่วมเพศแบบฉบับของ Minghella จึงทำให้ Purple Moon เป็นหนังที่มีความเป็น Thriller เพียวๆมากกว่า The Talented Mr. Ripley ฉบับของ Minghella ที่เพิ่มความเป็นจิตวิทยาแนว Psychological thriller เข้าไปในเนื้อหาของหนัง
ทั้งนี้ทั้งนั้นแล้วก็ถือว่า Purple Moon และ The Talented Mr. Ripley เป็นหนังสองฉบับที่ดัดแปลงมาจากนิยายต้นฉบับของ Patricia Highsmith ที่มีดีกันคนละแบบ ใครที่เคยดูฉบับใดฉบับหนึ่งมาก่อนก็สามารถดูอีกฉบับหนึ่งได้อย่างไม่ติดขัด(รวมถึงข้อเท็จจริงที่ว่าทั้งสองฉบับมีตอนจบที่แตกต่างกัน)
ส่วนตัวผมนั้นชอบมากทั้งสองฉบับ แต่ก็ยังต้องขอออกตัวว่าชอบ Purple Noon มากกว่า The Talented Mr. Ripley เพราะนอกจากตัวเองจะชอบ Delon ในบท Ripley มากกว่า Damon แล้ว ผมยังตกหลุมรักสไตล์ความเป็นหนังฝรั่งเศสของหนังฉบับนี้ที่มีเสน่ห์เย้ายวนคนดูอย่างมีระดับ รวมถึงบทหนังที่มีชั้นเชิงไม่แพ้ฉบับหนังปีค.ศ. 1999 ของผกก. Minghella, การกำกับของผกก. Clement ที่สมจริง ตรึงอารมณ์คนดูได้อยู่หมัด,และงานภาพที่จับภาพอิตาลียุค 60's ได้อย่างมีชีวิตชีวา(ซึ่งเป็นอีกองค์ประกอบหนึ่งของหนังฉบับนี้ที่ผมมองว่าเหนือกว่าฉบับของ Minghella)
เป็นอีกหนึ่งหนังคลาสสิกดีๆสนุกๆที่อยากแนะนำให้ได้ดูกัน...
Purple Noon (1960) ...[แชร์ความรู้สึกหลังดู] Alain Delon คือ Tom Ripley ใน The Talented Mr. Ripley ฉบับฝรั่งเศส
คงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไรที่หลายๆคนในที่นี้จะคุ้นเคยกับ The Talented Mr. Ripley ฉบับภาพยนตร์อเมริกันปีค.ศ. 1999 ของผกก. Anthony Minghella ที่มี Matt Damon รับบทเป็น Tom Ripley มากกว่า Purple Noon ที่เป็น The Talented Mr. Ripley ฉบับภาพยนตร์ฝรั่งเศสปีค.ศ. 1960 ของผกก. Rene Clement ที่มี Alain Delon รับบทเป็น Ripley
ส่วนตัวแล้วในฐานะคนที่เคยดูหนังทั้งสองฉบับมาก่อนก็คงต้องขอบอกเลยว่า Purple Noon ดูจะเป็นต่อกว่า The Talented Mr. Ripley ก็ตรงที่ตัวละคร Tom Ripley ใน Purple Noon นั้นรับบทโดยเทพบุตรแห่งเมืองน้ำหอมอย่าง Alain Delon
ซึ่งนี้ก็ไม่ได้เป็นการหาว่า Matt Damon รับบทเป็น Ripley ได้ไม่ดีแต่อย่างใด(ผมมองว่าการแสดงของ Damon ในบท Ripley คือหนึ่งในการแสดงที่ดีที่สุดของเขาด้วยซ้ำ) เพียงแต่ในสายตาของผม Delon คือ Ripley ที่สมบูรณ์แบบ ทั้งในแง่ของความหล่อขั้นเทพ,เสน่ห์ทางเพศอันรุนแรงและมาดกรุ้มกริ่มที่เข้ากับความเป็นปีศาจนักปลอมแปลงของ Ripley ได้อย่างไร้ที่ติ(แถม Purple Noon ยังเป็นผลงานการแสดงชิ้นแรกของ Delon ที่แจ้งเกิดให้เขาในวงการภาพยนตร์ฝรั่งเศสอีกด้วย)
สิ่งเดียวที่ Ripley ฉบับของ Damon ดูจะเหนือกว่า Ripley ฉบับของ Delon ก็คงเป็นในแง่ของมิติตื้นลึกบางหนาของตัวละครด้วยความที่ The Talented Mr. Ripley ฉบับของผกก. Minghella เป็นหนังฉบับที่ปลอกเปลือกตัวตนของ Ripley และนำเสนอแผนการสวมรอยทายาทเศรษฐีหนุ่มจอมเสเพลในอิตาลีของ Ripley ไปพร้อมๆกัน ในขณะที่ Purple Noon ของผกก. Clement มุ่งเน้นไปที่การนำเสนอแผนการของ Ripley อย่างเดียวและไม่มีกลิ่นอายรักร่วมเพศแบบฉบับของ Minghella จึงทำให้ Purple Moon เป็นหนังที่มีความเป็น Thriller เพียวๆมากกว่า The Talented Mr. Ripley ฉบับของ Minghella ที่เพิ่มความเป็นจิตวิทยาแนว Psychological thriller เข้าไปในเนื้อหาของหนัง
ทั้งนี้ทั้งนั้นแล้วก็ถือว่า Purple Moon และ The Talented Mr. Ripley เป็นหนังสองฉบับที่ดัดแปลงมาจากนิยายต้นฉบับของ Patricia Highsmith ที่มีดีกันคนละแบบ ใครที่เคยดูฉบับใดฉบับหนึ่งมาก่อนก็สามารถดูอีกฉบับหนึ่งได้อย่างไม่ติดขัด(รวมถึงข้อเท็จจริงที่ว่าทั้งสองฉบับมีตอนจบที่แตกต่างกัน)
ส่วนตัวผมนั้นชอบมากทั้งสองฉบับ แต่ก็ยังต้องขอออกตัวว่าชอบ Purple Noon มากกว่า The Talented Mr. Ripley เพราะนอกจากตัวเองจะชอบ Delon ในบท Ripley มากกว่า Damon แล้ว ผมยังตกหลุมรักสไตล์ความเป็นหนังฝรั่งเศสของหนังฉบับนี้ที่มีเสน่ห์เย้ายวนคนดูอย่างมีระดับ รวมถึงบทหนังที่มีชั้นเชิงไม่แพ้ฉบับหนังปีค.ศ. 1999 ของผกก. Minghella, การกำกับของผกก. Clement ที่สมจริง ตรึงอารมณ์คนดูได้อยู่หมัด,และงานภาพที่จับภาพอิตาลียุค 60's ได้อย่างมีชีวิตชีวา(ซึ่งเป็นอีกองค์ประกอบหนึ่งของหนังฉบับนี้ที่ผมมองว่าเหนือกว่าฉบับของ Minghella)
เป็นอีกหนึ่งหนังคลาสสิกดีๆสนุกๆที่อยากแนะนำให้ได้ดูกัน...