บางทีเราก็สงสัยว่าทำไมต้องทำแบบนั้น มันสนุกหรือที่ต้องมีคนนึงไว้อยู่ที่บ้าน
(อารมณ์ประมาณว่าคบมานานมากก เลิกไม่ได้ กำลังจะแต่งงานกัน หรือไม่ก็แต่งงานไปแล้ว)

กะอีกคน ทำงานที่บริษัท หรือทำงานคนละที่ แล้วปิ๊ง ถูกใจ กำลังจีบ (อาจจะบอกว่า ยังไม่มีแฟน ไม่มีครอบครัว โสด!)
แล้วก็คบทั้งสองเรื่อยมา จนความแตก แล้วผู้หญิงก็จะให้เลือกว่า ว่าจะเลือกใคร

สุดท้ายผู้ชายคนนั้นก็ต้องเลิอกคนที่คบกันมานานกว่าแล้วป่ะ-*- เหมือนกับว่าตัดกันไม่ขาด
(ถึงฉันเจ้าชู้ก็รู้ว่าใครสำคัญ อย่างนี้น่ะเหรอ?)

หรือบางกรณีก็ทิ้งคนเก่าไปคบคนใหม่ (ถ้าหากคุณรักคนสองคนในเวลาเดียวกัน จงเลือกคนที่สอง เพราะถ้าคุณรักคนแรกจริงๆ....คุณจะไม่ตกหลุมรักคนที่สองเป็นอันขาด (Johney Depp) โอ้วววว )

แล้ว ผู้หญิงก็เสียใจ สุดท้ายไม่ว่าผู้ชายจะได้ใครไปไม่ว่าจะเป็นคนแรกหรือคนที่ 2 คุณก็จะได้ความหวาดระแวง ความไม่ไว้ใจ มันคุ้มแล้วเหรอ?

ที่กล่าวมาทั้งหมด คือมีผู้ชายคนหนึ่ง มายิ้ม มาแซว มาเล่นด้วยกะเรา   เรามองหน้าก็รู้แล้วว่ามันต้องมีแฟนแล้วแน่เลย   คือเข้าใจป่ะ ผู้หญิงเวลามีใครมาให้ความสนใจก็จะรู้สึกว่าตัวเองสำคัญ ตอนแรกบอกไม่ชอบ ก็ปากแข็งไปงั้น แต่พอเขาหายไปล่ะ ห่อเหี่ยว ดราม่า เลยทีนี้

จนวันนึงเห็นจะๆว่าอยู่กับผู้หญิง นั่นไง ตูว่าแล้ว!!  เนี่ย !! มันคืออะไร ตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้วจะมาแซว มาหยอดหญิงอื่นอีก ไม่สงสารแฟนตัวเองบ้างรึไงน้า (ช่วยสงสารตูบ้างงง -*-)

ผู้ชายวัยทำงานน่ะ รู้สึกว่าน่ากลัวยังไงไม่รู้ เล่ห์เหลี่ยแพรวพราว สับรางเก่งเงี้ย!

คนที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนนี่น่าอิจฉานะ อย่างน้อยก็มีทุนที่รู้จักกันมาอย่างต่ำ 2-3 ปีแล้ว ต่างกับคนที่เพิ่งรู้จัก จะไว้ใจได้ซักกี่น้ำก็ไม่รู้

ทำไมเวลาคุณมีแฟนแล้ว ถึงไม่รักกันสองคนละคะ^^ ทำชีวิตคู่ให้ดีไปเรื่อยๆ ไรเงี้ยะ น่าอิจฉาจะตายยยยยย
ส่วนตัวเราเองก็ถือคตินี้ คานจ้าคานต่อไป!