แอบซุ่มอยู่มาสักพักจนมีโอกาสได้ไปญี่ปุ่นคนเดียวมา 2 รอบแล้ว
เลยตัดสินใจสมัครสมาชิกมาขอลงรีวิวด้วยคนนะคะ
มีโอกาสได้ใช้บริการของ Air China เมื่อวันที่ 8 มีนาคม ที่ผ่านมา
ขอเกริ่นก่อนว่า ตอนแรกเรากลัวสายการบินนี้มาก (ทั้งๆ ที่ไม่เคยนั่งนะ)
จากที่เห็นทุกคนรีวิว และจากที่ดูสถิติจากเว็บต่างประเทศ
ยังไงขึ้นชื่อว่าสายการบินจีน ก็น่ากลัวในความคิดเราตอนแรกนะ
ที่ตัดสินใจซื้อไปเพราะ ราคาตั๋วไป-กลับ BKK - HND (แวะเปลี่ยนเครื่องที่ PEK)
เราได้มาในราคา 13,430 บาท (รวมภาษีรวมทุกอย่างแล้ว)
ซื้อและออกตั๋วทันทีแบบไม่ต้องคิดอะไรแล้วตอนนั้น (ออกตั๋วเมื่อ 12/12/12)

ตัดมาที่วันเดินทางเลยแล้วกันนะคะ
เคาน์เตอร์เช็คอินของ Air China จะอยู่ที่ Row U ตามที่อ่านๆ มา

หรือเพื่อความแน่ใจไปดูที่บอร์ด Departure ก็ได้ว่าเช็คอินเคาน์เตอร์ไหน
วันที่ 8 มีนา เราไปถึงสุวรรณภูมิเวลา 3 ทุ่มกว่าก็ไปยืนรอต่อแถวเช็คอินค่ะ

ได้บอร์ดดิ้งพาสมา 2 ใบ กระเป๋าก็เช็คทรูไปฮาเนดะเลย

หลังจากเช็คอินก็มานั่งเล่นในเล้าจน์ King Power ฝั่ง Crown/Platinum
ความรู้สึกที่เข้าไป... ทำไมมันเงียบอย่างเง้!!!!
แล้วทุกคนแต่งตัวกันดูดีมีระดับอ่ะ เราเป็นแค่เด็กติ่งจะบินไปดูคอนเสิร์ตคนเดียวเลยแต่งตัว
เสื้อยืดแขนสั้น กางเกงขาสั้น... ยังรู้สึกอายมาจนถึงทุกวันนี้

ทนนั่งไปซักพักใหญ่ๆ ประมาณเที่ยงคืนก็เดินออกไปที่เกท
บรรยากาศที่เกท

เสียงทัวร์จีนโช้งเช้งมาก แต่โอเค เราเตรียมใจรับเรื่องนี้ไว้ตั้งแต่คิดจะจองสายการบินจีนแล้ว
ไฟล์ท CA980 ครั้งนี้ได้ ตี๋โบอิ้ง777 เป็นพาหนะพาเราไปยังจุดหมายคือ สนามบินปักกิ่ง

เมื่อขึ้นมาบนเครื่องก็มีหมอน มีผ้าห่มวางไว้ที่เบาะแล้ว

เห็นหลายๆ รีวิวถ่ายช่องว่างตรงขา เลยถ่ายมามั่ง อิอิ

รูปบางรูปมีวันที่เพราะบางรูปใช้ iPhone ถ่าย บางรูปใช้กล้องดิจิตอลถ่ายนะคะ
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็ได้เวลาเทคออฟ พอขึ้นมาได้สักพักก็เริ่มเดินเสิร์ฟอาหาร
อยากบอกว่า แอร์สายการบินนี้พูดภาษาจีนเป็นหลัก(หรือเพราะหน้าเราออกจีนก็ไม่รู้นะ)
พูดจีนใส่เรา พอเราทำหน้างงก็พูดเป็นภาษาจีนอีก
สุดท้ายได้ข้าวผัดมากิน

เราว่าก็ดีนะ อร่อยดี (หรือเพราะหิวไม่รู้) แต่ไอ้ก้อนกลมๆ อ่ะ ไม่ได้กิน เพราะมันแข็งและเย็นมาก
บรรยากาศภายในเครื่องก็เงียบสงบดีค่ะ อาจจจะเพราะเป็นไฟลท์ดึก ทุกคนหลับกันหมด

เราเองก็หลับ มารู้สึกตัวอีกทีก็จะแลนดิ้งที่สนามบินปักกิ่งแล้ว
แต่รู้สึกได้ว่า เครื่องสั่นตลอดเวลา กลัวเหมือนกันนะ
และก็ลงจอดอย่างปลอดภัย ขอบคุณตี๋โบอิ้ง 777 ด้วยฮ่ะ
ตอนที่เท้าสัมผัสกับบรรยากาศนอกเครื่องนั้น เราต้องรีบวิ่งเข้าไปข้างในสนามบินอย่างไวอ่ะ เพราะ
อย่างที่บอก เสื้อยืดแขนสั้น กางเกงขาสั้น!!!!!!
ถ้าถามว่า ไม่ได้เช็คอากาศมาก่อนรึไง? ทำไมแต่งมาแบบนี้?
ขอตอบว่า เช็คค่ะ แต่อยากลองของ อยากลองดูดิ๊ว่า อากาศเลขตัวเดียวกับกางเกงขาสั้นมันจะสะท้านทรวงขนาดไหน!
สะท้านมากกกกกกกกกกกกกก
แต่ชอบนะคะ

หลังจากที่เดินเข้ามาในตัวสนามบิน... ปักกิ่ง ซึ่งเป็นสนามบินที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆ ของโลก(รึเปล่า?)
ก็เดินไปตามป้ายที่เขียนว่า Transfer จนเจอกับทางแยกใหญ่ๆ

เคาน์เตอร์ที่เห็น เป็นเคาน์เตอร์สำหรับคนที่ยังไม่มีบอร์ดดิ้งพาส ก็ไปออกบอร์ดดิ้งพาสได้ที่เคาน์เตอร์นี้
ส่วนเรา... มีแล้ว ก็เลี้ยวซ้ายเดินตามป้าย Transfer ไปที่ช่อง International Transfer

ด่านสีแดงๆ นี่ก็เดินผ่านไปได้เลย เค้าไม่ได้ขอดูพาสปอร์ตอะไร
ป้ายบอก International Transfer เลี้ยวซ้าย..

ถึงแล้วก็เข้าไปต่อแถวได้เลย พอผ่านด่าน International Transfer มาแล้ว
ก็ลงไปตรวจกระเป๋า สแกนร่างกันก่อน แล้วจึงหลุดไปหาเกทต่อเครื่องได้

พอมาดูบอร์ดดิ้งพาสว่าต้องไปที่เกทอะไร... ไม่มี...
ก็เลยต้องเดินไปดูที่จอ Departure อีกครั้ง ไฟล์ท PEK-HND CA181 อยู่ที่เกท E04

เรารู้สึกได้ว่าระยะทางมันยาวไกลมากกว่าจะเดินมาถึงเกท E04

น้องหมวยแอร์บัส A321 ก็มาเทียบงวงรอเรียบร้อย

เมื่อได้เวลาบอร์ดดิ้งก็เดินเข้าไปนั่งที่ เราได้ที่นั่งเกือบโดนปีก
บรรยากาศภายในเครื่องก็เรียบร้อยดี เพราะไฟล์ทนี้ก็มีแต่คนญี่ปุ่น

เครื่องเล็ก รู้สึกได้ถึงความสั่นเวลาตกหลุมอากาศ อาหมวยแอร์บัสน่ากลัวว่าตี๋โบอิ้งเล็กน้อย
เหมือนเดิม พอเครื่องไต่ระดับไปสักพัก แอร์ก็แจกอาหาร

อาหารมื้อนี้เป็นอาหารที่คนกินง่ายอย่างเรา... กินไม่ได้!!!!
เค้ามีให้เลือก อะไรอีกอย่างไม่รู้อ่ะ ฟังไม่ถนัดเลย เลยเอาออมเล็ตมา...
แล้วคือ... ออมเล็ตมันเป็นไข่ทรงเครื่อง พอเอาช้อนตัดลงไปบนไข่แล้ว
เนื้อไข่ข้างในเป็นสีเทา!! รสชาติเหมือนไข่ปิ้งทรงเครื่องที่เสียบไม้ขายบ้านเราอ่ะ
คำเดียวพอ หันไปสนใจอย่างอื่น...
ครัวซองโอเค ถึงจะแข็งไปเล็กน้อย แต่โอเคที่สุดอ่ะ
ผลไม้นั่นน่าจะเป็น ลูกพีชกับสาลี่ เชื่อม หวานแสบคอสุดๆ แค่ใช้ลิ้นแตะๆ ดูก็ไม่กินดีกว่า...
ไอ้ดุ้นยาวๆ คิดว่าคือไส้กรอก... กัดไป... แป้ง... ไส้กรอกแป้งงงงงงงงง
ส่วนไอ้กลมๆ ทอดๆ คือมันฝรั่งปั้นแล้วเอาไปทอดเหมือนในเมนูอาหารเช้าแม็คโดนัลอ่ะค่ะ
หลังจากเพลียกับอาหารมื้อนี้ก็ตัดสินใจ กินยาแก้เมาเพื่อให้ตัวเองหลับดีกว่า

สรุป
1.ใช้เวลาจากไทย-ปักกิ่งประมาณ 4 ชั่วโมงกว่า
2.ใช้เวลาจากปักกิ่ง-ญี่ปุ่นประมาณ 4 ชั่วโมงกว่า
3.เครื่องออกดีเลย์ครึ่งชั่วโมง แต่ก็ไปถึงที่หมายภายในเวลาที่กำหนด
4.ไฟลท์ขาไปญี่ปุ่นทั้ง 2 ไฟล์ทนี้ โดยรวมแล้วโอเคมาก
5.ตม.ปักกิ่งไม่ต้องใช้วีซ่า
6.เวลาต่อเครื่อง ชั่วโมงครึ่ง เพียงพออยู่

ถ้าเป็นคนที่ไม่ซีเรียสกับอะไร ขึ้นไปก็หลับแบบเรา ถึงเวลาก็กิน ไม่เรียกร้องอะไรมากมาย ขอแค่ถึงที่หมายก็พอ
เราแนะนำค่ะ สายการบินนี้คุ้มจริงๆ
(แต่ต้องราคา 13,xxx ลงมานะคะ เพราะถ้าขึ้นหลัก 2x,xxx เราแนะนำไปสายการบินอื่นดีกว่าค่ะ)

ทั้งนี้ต้องขอบอกก่อนว่า มาตรฐานคำว่าดีของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
ก็ลองเก็บไว้เป็นตัวเลือกได้ค่ะ สำหรับ Air China

ก็หวังว่ารีวิวนี้จะเป็นประโยชน์ให้คนที่จะไปต่อเครื่องที่ปักกิ่งบ้าง ไม่มากก็น้อยนะคะ

ปล. หลังจากหลับไปแล้วตื่นขึ้นมาก็เจอวิวนี้พอดีค่ะ



Mt. Fuji ยิ่งใหญ่จริงๆ ค่ะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ