เมื่อคืนทะเลาะกับแฟนค่ะ ไม่เชิงทะเลาะหรอก แต่นอยมากกว่า แล้วเราเป็นประเภทพวก ถ้างอน นอย หรือโกรธ จะไม่วีน ไม่เถียง
เราจะเริ่มเงียบค่ะ จะเริ่มถามคำตอบคำ ลงท้ายด้วยคำว่า"ค่ะ" ทุกคำพูด ((นิสัยประหลาด - -)) เปลี่ยนสรรพนามที่แรียก ทีแรกเรียก หมา แมว ไรงี้ จะเริ่มเปลี่ยนเป็น เธอ กับ เรา
แล้วพอเป็นงี้ แฟนก็จะรู้ทันทีค่ะ ก็จะง้อเรานะ แต่เราไม่หายง่ายๆอ่ะ จะเริ่มประชดตัวเองมากขึ้นๆ คำขอโทษเยอะมากขึ้น แล้วหลายครั้งก็จะจบที่การมานั่งร้องไห้เอง
เราก็รู้ตัวนะว่าเรานิสันเสีย ขี้งอน ขี้น้อยใจ แต่บางทีก็อยากให้แฟนเอาใจมั่งอ่ะ อยากให้รู้ใจบ้าง ถึงเราจะรู้ว่าผู้หญิงผู้ชายคิดต่างกันก็เหอะ แต่หลายๆเรื่องที่พูดมานี้ มันก็กระทบอ่ะนะ
"น้ำหนักเท่าไหร่แล้ว" - -;;; ฟังดูมันไม่มีอะไรหรอกค่ะ บางทีเราก็เล่นกลับขำๆ แต่ถ้าเยอะๆนี่ ทำเอาคิดมากได้เหมือนกันนะ ยิ่งมีคำตอกย้ำประเภท อ้วน พุง แขนใหญ่ ขาใหญ่งี้ คือ น้อยใจนะเฮ้ย ((จขกท.เป็นผู้หญิงตัวสูงค่ะ 173 ได้ นน.ก็ = =;; เยอะพอตัวค่ะ เพื่อนหลายๆคนบอกว่าไม่เห็นอ้วน แต่จริงๆมันก็อ้วนแหละ แต่ไม่อยากให้ตอกย้ำกันอ่ะ มันรู้สึกเหมือน ถูกเปรียบเทียบกับคนอื่น))
แล้วเรื่องพวก พูดขัดอารมณ์ คือ - -; บางทีเรากำลังจะเศร้า กำลังจะซึ้ง มาขัดด้วยคำพูดตลกๆ ทำเอาขึ้นได้เหมือนกันนะ ยิ่งเราเป็นประเภทขี้งอนอยู่แล้ว เจอเรื่องนี้เข้าไปยิ่งงอนหนักเลย
รู้ตัวนะว่าขี้งอน กำลังพยายามปรับตัวอยู่ T^T
ตอนนี้คบกันได้ปีนึงแล้วค่ะ เราเรียนไกลกันพอสมควรอยู่ค่ะ เราเรียนอยู่ในเมือง(กลางกรุง) เขาเรียนอยู่ต่างจังหวัด(ไม่เชิงแหะ เรียกว่าชานเมืองละกัน - -)
เราอยู่บ้านค่ะ ส่วนเขาอยู่หอ ซึ่งบางทีเราก็แอบคิดนะว่า เขาจะนอกใจเรามั๊ยเนี่ย ไม่ใช่ไม่เชื่อใจนะ แต่แบบ รอบๆตัวเขาก็มีแต่ผู้หญิงน่ารักๆ ก็ถ้าจะชอบก็ไม่แปลก แล้วยิ่งเป็นม.ที่ให้อิสระค่อนข้างเต็มที่ เรื่องอะไรจะเกิดขึ้นมั่งก็ไม่รู้
ตอนนี้เราเลยตกอยู่ในสภาพเริ่มที่จะขี้บ่น ขี้งอน เป็นคุณป้าวัยทองที่จุกจิกจู้จี้ เราขอเขาสารพัดค่ะ ไม่กินเหล้านะ ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่โดดเรียน สารพัดจะ"ไม่"
เรียกได้ว่า เราเป็นผู้หญิงที่ 'โคตร'น่ารำคาญที่สุดคนหนึ่งเลยล่ะ
ไม่ใช่คนสวย หน้าตาบ้านๆ ((ออกไปทางขี้เหร่ด้วยซ้ำ - -)) เรียนก็ไม่เก่ง
เขาจะทนกับเราได้นานแค่ไหนเนี่ย ?
((ระบาย)) รู้สึกผิดที่งอนไร้สาระ ไร้เหตุผล เขาจะทนเราได้อีกนานมั๊ย?
เราจะเริ่มเงียบค่ะ จะเริ่มถามคำตอบคำ ลงท้ายด้วยคำว่า"ค่ะ" ทุกคำพูด ((นิสัยประหลาด - -)) เปลี่ยนสรรพนามที่แรียก ทีแรกเรียก หมา แมว ไรงี้ จะเริ่มเปลี่ยนเป็น เธอ กับ เรา
แล้วพอเป็นงี้ แฟนก็จะรู้ทันทีค่ะ ก็จะง้อเรานะ แต่เราไม่หายง่ายๆอ่ะ จะเริ่มประชดตัวเองมากขึ้นๆ คำขอโทษเยอะมากขึ้น แล้วหลายครั้งก็จะจบที่การมานั่งร้องไห้เอง
เราก็รู้ตัวนะว่าเรานิสันเสีย ขี้งอน ขี้น้อยใจ แต่บางทีก็อยากให้แฟนเอาใจมั่งอ่ะ อยากให้รู้ใจบ้าง ถึงเราจะรู้ว่าผู้หญิงผู้ชายคิดต่างกันก็เหอะ แต่หลายๆเรื่องที่พูดมานี้ มันก็กระทบอ่ะนะ
"น้ำหนักเท่าไหร่แล้ว" - -;;; ฟังดูมันไม่มีอะไรหรอกค่ะ บางทีเราก็เล่นกลับขำๆ แต่ถ้าเยอะๆนี่ ทำเอาคิดมากได้เหมือนกันนะ ยิ่งมีคำตอกย้ำประเภท อ้วน พุง แขนใหญ่ ขาใหญ่งี้ คือ น้อยใจนะเฮ้ย ((จขกท.เป็นผู้หญิงตัวสูงค่ะ 173 ได้ นน.ก็ = =;; เยอะพอตัวค่ะ เพื่อนหลายๆคนบอกว่าไม่เห็นอ้วน แต่จริงๆมันก็อ้วนแหละ แต่ไม่อยากให้ตอกย้ำกันอ่ะ มันรู้สึกเหมือน ถูกเปรียบเทียบกับคนอื่น))
แล้วเรื่องพวก พูดขัดอารมณ์ คือ - -; บางทีเรากำลังจะเศร้า กำลังจะซึ้ง มาขัดด้วยคำพูดตลกๆ ทำเอาขึ้นได้เหมือนกันนะ ยิ่งเราเป็นประเภทขี้งอนอยู่แล้ว เจอเรื่องนี้เข้าไปยิ่งงอนหนักเลย
รู้ตัวนะว่าขี้งอน กำลังพยายามปรับตัวอยู่ T^T
ตอนนี้คบกันได้ปีนึงแล้วค่ะ เราเรียนไกลกันพอสมควรอยู่ค่ะ เราเรียนอยู่ในเมือง(กลางกรุง) เขาเรียนอยู่ต่างจังหวัด(ไม่เชิงแหะ เรียกว่าชานเมืองละกัน - -)
เราอยู่บ้านค่ะ ส่วนเขาอยู่หอ ซึ่งบางทีเราก็แอบคิดนะว่า เขาจะนอกใจเรามั๊ยเนี่ย ไม่ใช่ไม่เชื่อใจนะ แต่แบบ รอบๆตัวเขาก็มีแต่ผู้หญิงน่ารักๆ ก็ถ้าจะชอบก็ไม่แปลก แล้วยิ่งเป็นม.ที่ให้อิสระค่อนข้างเต็มที่ เรื่องอะไรจะเกิดขึ้นมั่งก็ไม่รู้
ตอนนี้เราเลยตกอยู่ในสภาพเริ่มที่จะขี้บ่น ขี้งอน เป็นคุณป้าวัยทองที่จุกจิกจู้จี้ เราขอเขาสารพัดค่ะ ไม่กินเหล้านะ ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่โดดเรียน สารพัดจะ"ไม่"
เรียกได้ว่า เราเป็นผู้หญิงที่ 'โคตร'น่ารำคาญที่สุดคนหนึ่งเลยล่ะ
ไม่ใช่คนสวย หน้าตาบ้านๆ ((ออกไปทางขี้เหร่ด้วยซ้ำ - -)) เรียนก็ไม่เก่ง
เขาจะทนกับเราได้นานแค่ไหนเนี่ย ?