เกริ่นนำก่อนจะถึงเนื้อหาของคำสารภาพ

ผมเริ่มเป็นสมาชิกห้องราชดำเนิน ประมาณปี 48  เมื่อเข้ามาแล้วก็ชอบบรรยากาศการแลกเปลี่ยนความคิด การค้นหาคำตอบ  หรือ ตอบคำถาม
ในสิ่งที่เราพอจะรู้  ร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นทางการเมือง  ติดตามความคิดเห็นจากสมาชิกท่านอื่นๆ  อ่านบทกวีที่สะท้อนเนื้อหาการเมืองและมุมมองทางสังคม  ทุกอย่างล้วนผูกมัดความรู้สึกให้เข้ามาห้องราชดำเนินในทุกโอกาสที่มี

กระทู้ที่ผมเองเคยเสนอจะได้รับความสนใจจากผู้มาเข้าร่วมกระทู้ในระดับ กลาง ถึง น้อย  แต่ทุกคนทั้งที่เห็นด้วยและเห็นต่างส่วนใหญ่จะเข้า
มาร่วมคุยด้วยเหตุและผล ไม่เลือกใช้อารมณ์  บางครั้งยังคิดกับตัวเองว่า  เราน่าจะเสนอกระทู้ "ล่อเป้า" บ้างจะได้มีเพื่อนเข้ามาเยอะๆ แต่ก็ไม่ได้ทำเพราะไม่มีความสามารถเช่นนั้น

ในช่วงเวลาที่ผมเริ่มเข้ามาใหม่ๆ บทกวีการเมือง  ทั้งโคลง  ฉันท์ กาพย์  กลอน  ของสมาชิก มีการนำเสนอเข้ามามาก ผมเองยังทึ่งในความสามารถของแต่ละท่าน (พันทิปน่าจะใช้ลิขสิทธิ์รวมเล่ม)  และเป็นที่มาของการหลงรัก  แอบรัก คนในห้องนี้  นั่นก็คือ  คุณ ๏ เพลงพระจันทร์ ๚ะ  และ คุณ ซารา ๚ะ  ผมอ่าน และติดตามบทกวีของทั้งสองท่านแล้ว มีความรู้สึกถึงความเป็นคนมีระเบียบในตัวเอง  ดูน่าจะเป็นอาจารย์
ที่มีลูกศิษย์ศรัทธาและให้ความเคารพ  มีความคิดทางการเมืองที่เสนอผ่านบทกวีได้อย่างแหลมคมและน่าทึ่ง (หากเจ้าตัวอ่านพบมารับความชื่นชมด้วยครับ)

นอกเหนือจากในส่วนของบทกวีแล้ว  ช่วงเวลานั้น ผมยังมีแฟนคลับจนผมแอบหลงเสน่ห์ จากความคิดเห็นที่ชัดเจน  ไม่อ้อมค้อม  นั่นคือ
"คุณหนูแดง"  ปัจจุบันอมยิ้มนี้ได้หายไปจากจอราชดำเนินแล้ว

มีสุภาพบุรุษที่ผมชื่นชอบในความคิดที่เต็มไปด้วยความรู้  การนำเสนอแนวคิดอย่างเป็นระบบและมีหลักการ เหตุผลอย่างน่าสนใจ  ที่จะขอยกขึ้นมา 2  ท่าน คือ คุณ ไทยพันธุ์แท้  และ คุณ X-CU ส่วนอีกหลายท่าน ก็ถือว่าเป็นที่รู้จักและยอมรับกันถ้วนทั่วอยู่ในห้องนี้แล้ว เช่น
คุณ ขนมต้ม

ผมมีเพื่อนทางความคิดมากมายในการเป็นสมาชิกห้องนี้  แม้แต่ท่านที่มีความคิดเห็นต่างกันในทางการเมือง เช่น คุณ can แห่ง เสรีไทย

และนี่คือความในใจที่เป็นความรู้สึกที่อยากจะบอกในวันนี้...อยากเห็นคนที่ผมแอบรักแสดงตัวออกมาบ้าง

.