คิอที่มาตั้งกระทู้ไม่ได้จะโม้อะไรนะค่ะ แต่คือตอนนี้เริ่มเป็นกังวลนิดหน่อยเกี่ยวกับตำแหน่งที่ได้ อยากจะขอคำแนะนำค่ะ
จขกท อยากขออธิบายนิดนึงว่าจบใหม่ด้านไหนถึงได้ตำแหน่ง ผจก โรงงานนะค่ะ
จขกท เรียนจบปริญญาตรีในสาขาวิศวกรรมอุตสาการและปริญญาโทในสาขาวิศวกรรมอาหาร
ถ้าให้เล่าถึงเรื่องที่ได้จบทางด้านสาขาพวกนี้อยากจะบอกว่าทุกอย่างมาจากคำว่า "โอกาส" และ "กำลังใจ"
เมื่อ 10 ปีก่อน จขกท เป็นเพียงเด็กคนหนึ่งที่เรียนสายวิทย์เพราะแม่บอกให้เรียน และเข้าศึกษาในคณะวิศวกรรมศาสตร์เพราะคิดว่าเป็นผู้หญิงถ้าเรียนสาขานี้คงดูเท่ห์ดี และบังเอิญว่าก็สามารถเข้าเรียนคณะวิศวกรรมอุตสาหการในพระจอมเกล้าฯแห่งหนึ่ง ตอนเรียนทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่คิดมีทั้งวิชาหล่อเหล็ก เชื่อมเหล็ก กลึงเหล็กแต่ก็มีวิชาเกี่ยวกับสายบริหารจัดการด้วย แต่ที่เรียนก็หนักพอควรช่วงนั้นเรียนไปร้องไห้ไปคิดว่ามาทอะไรที่นี่ นั่งถามตัวเองว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะไม่เรียนวิศวกรรม นั่งคุยกันกับเพื่อนที่เรียนด้วยกันต่างคนต่างก็บอกว่าถ้าย้อนเวลาไปได้จะไม่เรียนคณะนี้อีก เชื่อมั๊ยค่ะว่าเกือบครึ่งของคนที่เรียนด้วยกันไม่อยากเรียนด้านนี้ ตอนฟังอาจจะงงว่าไม่อยากเรียนแล้วมาสมัครด้านนี้ทำไม แต่เป็นเพราะสิ่งที่เขาเคยพูดกันว่า "คนเราไม่จำเป็นจะได้ในสิ่งที่เราต้องการเสมอไป" และประโยคนี้ก็ใช้ได้กับการเอนทรานซ์ในสมัยนั้นค่ะ พอ จขกท เรียนผ่านไปได้ซักสองปี ตอนแรกก็อยากไปเลิกแล้วเปลี่ยนสายแต่ด้วยกำลังจากครอบครัว ทำให้ จขกท กัดฟันสู้เพราะคิดว่ามาได้ครึ่งทางแล้ว ก็อดทนจนผ่านมาได้ จบปริญญาตรี สิ่งแรกที่รู้สึกภูิมิใจค่ะเพราะสิ่งที่เห็นคือ รอยยิ้มของคนเป็นพ่อเป็นแม จากนั้น จขกท ก็ตัดสินใจว่าอยากจะเข้าทำงานตามบริษัทต่างๆแบบคนธรรมดาทั่วไป
และจุดหักเหก็เริ่มขึ้น เมื่ออาจารย์ที่ปรึกษาโปรเจคแนะนำว่าโรงงานอาหารกำลังขาดแคลนวิศวกรี่เข้าใจในสายงานอาหาร เนื่องจากอาหารเป็นสิ่งที่มีเงื่อนไขเยอะและซับซ้อนกว่าสายงานรถหรืออิเล็ค และที่คณะวิศวกรรอาหรที่มหาวิทยาลัยที่ จขกท เรียนอยู่มีเปิดให้ทุนเรียน ป.โท อาจารย์ของ จขกท ก็แนะนำให้ไปสมัครแล้วก็ได้เรียนต่อ ช่วงที่เรียนป.โท เป็นอะไที่เรียกได้ว่า "นรก" ที่สุดในีวิต เนื่องจากเรียนต่อต่างสาขาความรู้ด้านอาหารไม่มีเลยเป็นอะไรี่ยากมาก ทำแลปเขียนเปเปอร์ เรียกได้ว่าหนักและเครียดว่าป.ตรี เยอะเลย เรียนไปร้องไห้ไปแถมยังรู้สึกโกรธอาจารย์ที่แนะนำให้มาเรียนเพราะรู้สึกเหมือนโดนหลอกมาให้เรียน ในขณะที่เพื่อนที่เรียนด้วยจบอาหารมาต่ออาหารเขาก็ถามว่าทำไมมาต่อสายนี้ ถ้าจบวิศวอุตสาหการ เงินก็เยอะดีอยู่แล้วมาต่ออาหารเงินน้อยจะตาย ซึ่งก็จริงค่ะน้อยกว่าจริงๆ ตอนนั้นก็ท้อค่ะ ไม่มีกำลังใจเรียนไม่อยากเรียนไม่อยากทำอะไรเหมือนอารมณ์ติสท์แตก เรียกได้ว่าตอนนั้น จขกท เป็นเด็กเกรเรเลยล่ะค่ะ ทำให้ไม่จบในสองปี แต่เหมือนจะทำบุญไว้เยอะ จขกท โชคดีมากๆที่มีอาจารย์ที่ภาควิศวกรรมอาหารคอยช่วยให้กำลังใจ โทรตามให้มาทำโปรเจค ทำเล่มส่งงาน เรียกได้ว่าถ้าไม่มีอาจารย์คนนี้ จขกท คงจะไม่จบและแล้ว จขกท ก็เรียนจบปริญญาโทในเวลาสามปีกว่า
เหตุการณ์ที่ทำให้ไปสมัครงานแล้วได้ตำแหน่ง ผจก โรงงาน
เหมือนโชคเข้าข้าง จขกท เจออาจารย์ที่เเนะนำให้ จขกท เรียนต่อป.โท วิศวกรรมอาหาร เขาก็แนะนำให้ไปสมัครงานที่โรงงานเบอเกอรี่แห่งหนึ่งที่โคราชบอกว่าเป็นโรงงานเล็กๆนะ เป็นหัวหมาเอาไหม ตอนนั้น จขกท ก็ตอบตกลงเพราะทำได้หมดค่ะ พอไปสมัครงานคืออาจจะเรียกได้ว่าใช้เส้นนิดนึงมั้งค่ะ ใครจะว่ายังงั้นก็ได้ พอไปถึงที่โรงงานเขาก็รับสมัครงานและสัมภาษณ์ ตอนสมัครงาน จขกท เว้นว่างตรงตำแหน่งที่สมัครไว้ค่ะ เพราะคิดว่าทำได้หมด คนอ่านคงจะงงใช่ไหมค่ะ บร้าป่าวสมัครงานไม่กรอกตำแหน่ง พอสัมภาษณ์เจ้าของโรงงานก็บอกว่าที่เรียก จขกท มาสัมภาษณ์ก็เพราะเห็นอาจารย์ที่แนะนำมาบอกว่า จขกท อยากเริ่มบริษัทเล็กๆ ก็นั่งสัมภาษณ์ไปว่าตำแหน่งตรงไหนว่างและเหมาะที่ จขกท จะทำ แล้วก็โพล่งมาว่าตอนนี้บริษํทเรากำลังต้องการ ผจก โรงงาน ซึ่งตอนฟังก็ งงๆ นะค่ะ ในใจก็คิด เด็กจบใหม่ไม่มีประสบการณ์อายุแค่ 25 คงไม่มีทางหรอก ซึ่งตัว จขกท เอง สนใจแค่ตำแหน่งซุป ไม่ก็ QA พอสัมภาษณ์ไปสิ่งหนึ่งที่ได้รู้คือ โรงงานเล็กๆกลัวว่าคนที่เรียนจบสูงๆจะอยู่ไม่ได้นานเพราะโดนบริษํทใหญ่ๆเรียกไป ซึ่งก็คงจะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นแทบทุกที่ ในใจก็เริ่มคิดว่าเขาคงไม่เอาเราแล้ว พอสัมภาษณ์เสร็จกลับบเานมาได้ 2 วันทางโรงงานก็โทรมาบอกว่าสัมภาษณ์ผ่านในตำแหน่ง ผจก โรงงาน ให้นัดวันเซ็นสัญญา ซึ่ง จขกท งงและสับสนค่ะ คือ จขกท รู้สึกว่าตัวเองยังเด็กและไม่มีประสบการณ์แต่ในใจก็คิดว่านี่เป็นประสบการณ์ที่คงจะหายาก น่าจะลองทำดูถ้าผ่านตรงนี้ไปได้มันจะเป็นประโยช์กับ ตัว จขกท เองในอนาคต แต่สิ่งที่กังวลและเริ่มเครียดก็คือ เป็นเด็กที่ไม่มีประสบการณ์จะรับมือกับคนที่ทำงานมาก่อนยังไงดีค่ะ ตอนนี้มีคำถามมากมายในหัวว่าจะต้องทำอะไรบ้าง จะทำตัวยังไง คนที่นู่นจะแอนตี้เรามั๊ย แล้วจะทำได้มั๊ย ตอนนี้กังวลมากเลยค่ะ มีใครพอจะให้คำแนะนำได้มั๊ยค่ะว่าเด็กที่เป็นหัวหน้าคนที่แก่กว่าเราต้องทำตัว ปรับตัวยังไงค่ะ
ขอคำแนะนำค่ะ เป็นเด็กจบใหม่ได้งานตำแหน่ง ผจก โรงงาน
จขกท อยากขออธิบายนิดนึงว่าจบใหม่ด้านไหนถึงได้ตำแหน่ง ผจก โรงงานนะค่ะ
จขกท เรียนจบปริญญาตรีในสาขาวิศวกรรมอุตสาการและปริญญาโทในสาขาวิศวกรรมอาหาร
ถ้าให้เล่าถึงเรื่องที่ได้จบทางด้านสาขาพวกนี้อยากจะบอกว่าทุกอย่างมาจากคำว่า "โอกาส" และ "กำลังใจ"
เมื่อ 10 ปีก่อน จขกท เป็นเพียงเด็กคนหนึ่งที่เรียนสายวิทย์เพราะแม่บอกให้เรียน และเข้าศึกษาในคณะวิศวกรรมศาสตร์เพราะคิดว่าเป็นผู้หญิงถ้าเรียนสาขานี้คงดูเท่ห์ดี และบังเอิญว่าก็สามารถเข้าเรียนคณะวิศวกรรมอุตสาหการในพระจอมเกล้าฯแห่งหนึ่ง ตอนเรียนทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่คิดมีทั้งวิชาหล่อเหล็ก เชื่อมเหล็ก กลึงเหล็กแต่ก็มีวิชาเกี่ยวกับสายบริหารจัดการด้วย แต่ที่เรียนก็หนักพอควรช่วงนั้นเรียนไปร้องไห้ไปคิดว่ามาทอะไรที่นี่ นั่งถามตัวเองว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะไม่เรียนวิศวกรรม นั่งคุยกันกับเพื่อนที่เรียนด้วยกันต่างคนต่างก็บอกว่าถ้าย้อนเวลาไปได้จะไม่เรียนคณะนี้อีก เชื่อมั๊ยค่ะว่าเกือบครึ่งของคนที่เรียนด้วยกันไม่อยากเรียนด้านนี้ ตอนฟังอาจจะงงว่าไม่อยากเรียนแล้วมาสมัครด้านนี้ทำไม แต่เป็นเพราะสิ่งที่เขาเคยพูดกันว่า "คนเราไม่จำเป็นจะได้ในสิ่งที่เราต้องการเสมอไป" และประโยคนี้ก็ใช้ได้กับการเอนทรานซ์ในสมัยนั้นค่ะ พอ จขกท เรียนผ่านไปได้ซักสองปี ตอนแรกก็อยากไปเลิกแล้วเปลี่ยนสายแต่ด้วยกำลังจากครอบครัว ทำให้ จขกท กัดฟันสู้เพราะคิดว่ามาได้ครึ่งทางแล้ว ก็อดทนจนผ่านมาได้ จบปริญญาตรี สิ่งแรกที่รู้สึกภูิมิใจค่ะเพราะสิ่งที่เห็นคือ รอยยิ้มของคนเป็นพ่อเป็นแม จากนั้น จขกท ก็ตัดสินใจว่าอยากจะเข้าทำงานตามบริษัทต่างๆแบบคนธรรมดาทั่วไป
และจุดหักเหก็เริ่มขึ้น เมื่ออาจารย์ที่ปรึกษาโปรเจคแนะนำว่าโรงงานอาหารกำลังขาดแคลนวิศวกรี่เข้าใจในสายงานอาหาร เนื่องจากอาหารเป็นสิ่งที่มีเงื่อนไขเยอะและซับซ้อนกว่าสายงานรถหรืออิเล็ค และที่คณะวิศวกรรอาหรที่มหาวิทยาลัยที่ จขกท เรียนอยู่มีเปิดให้ทุนเรียน ป.โท อาจารย์ของ จขกท ก็แนะนำให้ไปสมัครแล้วก็ได้เรียนต่อ ช่วงที่เรียนป.โท เป็นอะไที่เรียกได้ว่า "นรก" ที่สุดในีวิต เนื่องจากเรียนต่อต่างสาขาความรู้ด้านอาหารไม่มีเลยเป็นอะไรี่ยากมาก ทำแลปเขียนเปเปอร์ เรียกได้ว่าหนักและเครียดว่าป.ตรี เยอะเลย เรียนไปร้องไห้ไปแถมยังรู้สึกโกรธอาจารย์ที่แนะนำให้มาเรียนเพราะรู้สึกเหมือนโดนหลอกมาให้เรียน ในขณะที่เพื่อนที่เรียนด้วยจบอาหารมาต่ออาหารเขาก็ถามว่าทำไมมาต่อสายนี้ ถ้าจบวิศวอุตสาหการ เงินก็เยอะดีอยู่แล้วมาต่ออาหารเงินน้อยจะตาย ซึ่งก็จริงค่ะน้อยกว่าจริงๆ ตอนนั้นก็ท้อค่ะ ไม่มีกำลังใจเรียนไม่อยากเรียนไม่อยากทำอะไรเหมือนอารมณ์ติสท์แตก เรียกได้ว่าตอนนั้น จขกท เป็นเด็กเกรเรเลยล่ะค่ะ ทำให้ไม่จบในสองปี แต่เหมือนจะทำบุญไว้เยอะ จขกท โชคดีมากๆที่มีอาจารย์ที่ภาควิศวกรรมอาหารคอยช่วยให้กำลังใจ โทรตามให้มาทำโปรเจค ทำเล่มส่งงาน เรียกได้ว่าถ้าไม่มีอาจารย์คนนี้ จขกท คงจะไม่จบและแล้ว จขกท ก็เรียนจบปริญญาโทในเวลาสามปีกว่า
เหตุการณ์ที่ทำให้ไปสมัครงานแล้วได้ตำแหน่ง ผจก โรงงาน
เหมือนโชคเข้าข้าง จขกท เจออาจารย์ที่เเนะนำให้ จขกท เรียนต่อป.โท วิศวกรรมอาหาร เขาก็แนะนำให้ไปสมัครงานที่โรงงานเบอเกอรี่แห่งหนึ่งที่โคราชบอกว่าเป็นโรงงานเล็กๆนะ เป็นหัวหมาเอาไหม ตอนนั้น จขกท ก็ตอบตกลงเพราะทำได้หมดค่ะ พอไปสมัครงานคืออาจจะเรียกได้ว่าใช้เส้นนิดนึงมั้งค่ะ ใครจะว่ายังงั้นก็ได้ พอไปถึงที่โรงงานเขาก็รับสมัครงานและสัมภาษณ์ ตอนสมัครงาน จขกท เว้นว่างตรงตำแหน่งที่สมัครไว้ค่ะ เพราะคิดว่าทำได้หมด คนอ่านคงจะงงใช่ไหมค่ะ บร้าป่าวสมัครงานไม่กรอกตำแหน่ง พอสัมภาษณ์เจ้าของโรงงานก็บอกว่าที่เรียก จขกท มาสัมภาษณ์ก็เพราะเห็นอาจารย์ที่แนะนำมาบอกว่า จขกท อยากเริ่มบริษัทเล็กๆ ก็นั่งสัมภาษณ์ไปว่าตำแหน่งตรงไหนว่างและเหมาะที่ จขกท จะทำ แล้วก็โพล่งมาว่าตอนนี้บริษํทเรากำลังต้องการ ผจก โรงงาน ซึ่งตอนฟังก็ งงๆ นะค่ะ ในใจก็คิด เด็กจบใหม่ไม่มีประสบการณ์อายุแค่ 25 คงไม่มีทางหรอก ซึ่งตัว จขกท เอง สนใจแค่ตำแหน่งซุป ไม่ก็ QA พอสัมภาษณ์ไปสิ่งหนึ่งที่ได้รู้คือ โรงงานเล็กๆกลัวว่าคนที่เรียนจบสูงๆจะอยู่ไม่ได้นานเพราะโดนบริษํทใหญ่ๆเรียกไป ซึ่งก็คงจะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นแทบทุกที่ ในใจก็เริ่มคิดว่าเขาคงไม่เอาเราแล้ว พอสัมภาษณ์เสร็จกลับบเานมาได้ 2 วันทางโรงงานก็โทรมาบอกว่าสัมภาษณ์ผ่านในตำแหน่ง ผจก โรงงาน ให้นัดวันเซ็นสัญญา ซึ่ง จขกท งงและสับสนค่ะ คือ จขกท รู้สึกว่าตัวเองยังเด็กและไม่มีประสบการณ์แต่ในใจก็คิดว่านี่เป็นประสบการณ์ที่คงจะหายาก น่าจะลองทำดูถ้าผ่านตรงนี้ไปได้มันจะเป็นประโยช์กับ ตัว จขกท เองในอนาคต แต่สิ่งที่กังวลและเริ่มเครียดก็คือ เป็นเด็กที่ไม่มีประสบการณ์จะรับมือกับคนที่ทำงานมาก่อนยังไงดีค่ะ ตอนนี้มีคำถามมากมายในหัวว่าจะต้องทำอะไรบ้าง จะทำตัวยังไง คนที่นู่นจะแอนตี้เรามั๊ย แล้วจะทำได้มั๊ย ตอนนี้กังวลมากเลยค่ะ มีใครพอจะให้คำแนะนำได้มั๊ยค่ะว่าเด็กที่เป็นหัวหน้าคนที่แก่กว่าเราต้องทำตัว ปรับตัวยังไงค่ะ