เฮ้ออออออ!! ไม่ได้ตั้งใจมาดักแก่นะค่ะ
แต่ทำไมคิดอะไรแต่เรื่องความหลัง

ตอนอนุบาล-ประถมใช้ยางลบเหมือนคนทั่วไปแหล่ะค่ะ
แต่ไม่รู้ชอบอะไรนักหนากับยางลบสวยๆ งามๆ ยิ่งพวกมีกลิ่นหอมด้วยแล้ว
สวยแต่ไม่มีสรรพคุณจริงๆ ลบได้ค่ะแต่....สกปรก!!

แบบแท่งที่มีหลายอันในด้ามเดียวเคยใช้กันไหมค่ะ
พออันบนหมดก็แกะออกมายัดข้างล่าง ให้ดันอันใหม่มาใช้
พอหมดทั้งหมด ก็แคะมันมาใช้ค่ะ

หรือยอดฮิตอย่าง....

"น้ำลาย"

แล้วรัวสกิล(skill) ด้วยนิ้วชี้
ก็เคยค่ะ ไม่ได้เป็นคนซ๊กม๊กน๊าาา แต่เราใจดี
ชอบให้เพื่อนยืมยางลบ ปรากฏว่าหายประจำ
โดนแกล้งกันเอาไปทิ้งก็มี หมั่นไส้จริงๆ พวกเด็กผู้ชาย ฮ่าๆๆๆ

ตอนเด็กเห็นคุณครูลบยางลบปากกาสีน้ำเงินกลมๆ อ่ะค่ะ
ก็มองว่ามันจะสะอาดได้ไง
พอโตมามัธยม ขนาดมัธยมแล้วนะ เวลาให้ยืมลิควิดยังทำหายกันเลย
ขโมยกันบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้ เพราะชอบเห็นของเราไปอยู่กับคนอื่นก็บ่อย

ก็ถึงคราวเจ้าล้อกลมสีน้ำเงิน ปั่นๆๆๆๆๆๆ บนคำที่เขียนผิดค่ะ
ปั่นมากๆๆๆ เอ้า! เกือบสะอาดแล้ว..อีกนิด...อีกนิด....กระดาษดันขาดเสียก่อน

เรื่องไม้บรรทัดก็เหมือนกัน เราเป็นคนรักษาของมาก บางชิ้นเราใช้แล้วเก็บอย่างดี
อยู่กับเรามานมนาน ขึ้นชั้นไปกับเราซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ยังอยู่ดี
แต่ก็ต้องมีอันเป็นไป เพราะถูกขโมย หรือยืมไปใช้ทั้งเต็มใจ&ไม่เต็มใจให้ก็มี
บางอันก็ให้เขาไปเอง เขาก็ทำหายกันอีก เพลียใจจริงคนเราหนอ

ตัวช่วยก็คือ... สันสมุดแข็งๆ สักเล่มนั่นเอง หรือเรียกว่าอะไรที่เป็นขอบตรงๆ อิชั้นเอาหมด

ที่นี้เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์กับเพื่อนๆ พันทิปค่ะ
แต่ละคนจะมีเทคนิคแก้ปัญหากันยังไง หรือสกิลน้ำลายละเลงแล้วได้ผลแค่ไหน มาคุยกันนะ

** ขอเพิ่มเติมเรื่องดินสอสั้นละกันนะ เราใช้ปลอกปากกาของดินสอเปลี่ยนไส้มาต่อปลายดินสอไม้/สีเทียน
หรือพวกหัวการ์ตูนสวยๆ ที่ไว้สวมปากกานั่นแหล่ะ

ใครทำกันบ้างเอ่ย คงไม่ได้มีแต่เราหรอกนะ