คนแก่ในกรุงเทพ ดูเหมือนจะลำบากเท่า ๆ กับคนพิการ
เพราะเขาเพิ่งตื่นตัวในการช่วยเหลือผู้พิการ
เช่นมีลิฟท์ มีส้วม สำหรับคนพิการ แต่ไม่มีสำหรับผู้สูงอายุ

ผู้สูงอายุนั้นเขาถือว่าตั้งแต่อายุ ๖๐ ปีขึ้นไป แค่คนออกกฎหมายต่าง ๆ ไม่ทราบว่า
คนแก่ที่ช่วยตัวเองไม่ไหวนั้น เริ่มตั้งแต่อายุ ๘๐ ปี
พวกนี้เดินขึ้นบัไดสะพานลอยไม่ไหว ยิ่งบันไดขึ้นสถานีรถไฟฟ้ายิ่งสูงกว่า
สำหรับคนแก่ก็ต้องเดินหาบันไดเลื่อน จึงจะขึ้นรถไฟฟ้าได้ ซึ่งมีอยู่ฝั่งละบันไดเดียว
เขาสร้างลิฟท์ให้คนพิการ ทำรูปรถเข็น แต่ไม่เคยเห็นคนพิการขึ้นลิฟท์ของสถานีรถไฟฟ้าเลย

ทางม้าลายที่มีไฟแดง ก็ไม่มีใครใช้ คนหนุ่มสาวเขารอไม่ได้ เขาก็หาทางเล็ดลอดข้ามเอง
คนขับรถก็เลยไม่เชื่อไฟสัญญาณ หยุดบ้างไม่หยุดบ้าง โดยเฉพาะมอเตอร์ไซค์
คนแก่ก็ต้องเสี่ยงเช่นเดียวกับทางม้าลายธรรมดา
ถ้าไม่อยากเสี่ยงก็ต้องเดินไปจนเจอสี่แยกมีไฟแดง จึงจะข้ามตามสัญญาณไฟได้

ไม่เช่นนั้นก็เรียกแท็กซี่ทุกครั้ง ไม่ว่าจะไปไหน แม้แต่ที่หมายอยู่แค่ฝั่งตรงข้ามครับ.