หกเดือนก่อน ไปสอย trek1.2 มาสนองวิถีการออกกำลังกาย แบบพึ่งพาตนเอง ปั่นเอง เหนื่อยเอง อิสระกายกรรม แข่งกับตัวเอง
ตั้งใจว่าจะจบคันนี้ที่เธอ  แต่มันไม่จบ เพราะยิ่งปั่นยิ่งมันส์ ยิ่งสนุก ยิ่งแข็งแรง การรีดเค้นแรงงานของตัวเองมาทำความเร็วบนหลังอานคือการปลดปล่อยสัญชาตญาณ



ปั่นอยู่สี่เดือน กับเอวี ที่ดีขึ้นทีละน้อยๆ จนถึงสถิติที่ดีที่สุดของนักปั่นน่องลีบขาอ่อนเช่นผม


ดูแล้วเออ เราก็ไม่ใช่จอกนี่หว่า แม้เอวีมันจะได้มาจาก ลมส่งหลัง ดูดตูดซาเล้ง บ้างตามโอกาศ แต่เราต้องมองบวก คิดเข้าข้างกิเลสเรา เพื่อตัวเราบ้าง

เกิดอาการคันน่องสิครับ ยิ่งมีเสียงลือเสียงเล่าอ้างถึง คาร์บอนเทพ อลูเทวดา ปั่นแล้วนุ่ม พุ่ง เบา เสพความฟินระหว่างควบขี่ได้สุขอุรา
ก็ต้องหาข้อมูลเพื่อนำมันมาเป็นของเรา หาไปหามา ลงตัวกับเจ้า Caad10 อลูโรดไบค์ที่ว่ากันว่า VS คาร์บอนโรดไบค์ระดับปานกลาง ได้สูสีตามแรงเชียร์
อยากได้อยากได้อยากได้ๆๆๆๆๆ
จัดมาซะสนองตัณหาน่องอันลีบๆอ่อนๆ


สุดยอดดดดครับ ปั่นวันแรก เอวีเหลือ 28 กม/ชม. เอาว่ะ ลมมันแรง พักสองวันให้น่องผ่อนคลาย ได้ขึ้นมาอีกนิดเป็น 28.5 กม/ชม.

ทำไมเอวีมันยิ่งลดสวนกับราคาอุปกรณ์ อย่างนี้ครับ 5555+
ว่าแล้วต้องไปฟิตซ้อมให้มากขึ้น หรือว่า ล้อคาร์บอนขอบสูง คือบันไดปีนสู่ ขาเทพ ขั้นต่อไป T_T

ตั้งกระทู้สนุกๆจากเรื่องจริงของผมนะครับ