สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 29
ในส่วนตัวเรา เราอาจคิดเห็นแตกต่างจากคนอื่นบ้าง ไม่รู้สิ เราเห็นใจคุณนะ แล้วก็เห็นใจแฟนคุณด้วย
แฟนคุณถูกเลี้ยงมาให้อ่อนแอ และเป็นแบบนี้ ไม่เคยขัดคำสั่งพ่อแม่เลย แต่กัยคุณเขากล้าขัดและหนีมาอยู่กับคุณก็แสดงว่ารักคุณมาก
บอกตรงๆอ่านเรื่องราวของคุณแล้วน้ำตาไหล
ส่วนคุณก็เช่นกัน อาจผิดพลาดที่มีอะไรกันเลยเถิด และก็หนีออกจากพ่อแม่เพราะความรัก แต่ก็ใฝ่ดีเรียนจนจบ
พ่อแม่ก็ให้อภัย(จำไว้ว่าพ่อและแม่รักคุณมาก)
เรื่องราวดูเหมือนคุณคงเบื่อแฟนคุณแล้ว เนื่องจากคุณคาดหวังความช่วยเหลือจากเขา(ไม่ได้จากครอบครัวเขา)
แต่ไม่ได้ดังหวัง
การที่เขาเป็นห่วงเป็นใย คอยดูแล. ไม่เคยทะเลาะจนทุบตี. พยายามไม่เป็นภาระไม่เรื่องมาก กินข้าววันละมื้อหรืออะไรก็ได้ที่คุณซื้อให้ เหมือนสัตว์เลี้งเลยน่าสงสารมาก พ่อแม่เขาคงไม่ทำกับลูกแบบนี้ แต่ก็อยู่กับคุณ สนับสนุนการศึกษาของคุณ ไว้ใจ(เป็นเรื่องที่ทำได้อยากมากสำหรับกรณีอย่างคุณเพราะคุณสวยเลือกได้). รอคุณ อดทนและไม่ได้มีอะไรกันมาเป็นปี.(เราเข้าใจนะเป็นเรื่องยากมากสำหรับผช แต่เราก็เข้าใจคุณนะที่คุณก็ไม่สบาย). ไม่เคยนอกใจ มันไม่เพียงพอใช่ไหมค่ะ
บางครั้งการที่คุณเครียดเรื่องงาน และเรื่องการเงินมันทำให้ชีวิตคุณเครียดจัดจนเกินไป (อันนี้เราโคตรเข้าใจ)
อย่างเรื่องรถคุณต้องกลับบ้านดึกเลยต้องซื้อรถ ไหนจะค่าผ่อนรถ ไหนจะค่าน้ำมัน คุณเคยบอกแฟนคุณเรื่องการเดินทางกลับที่ไม่ปลอดภัย และเคยขอใหเขาช่วยไปรับหรือเปล่า แม้นเขาขี้เกียจทำงานแต่เขาคงยินดีที่จะไปรับคุณอย่างแน่นอน เราคิดว่านะ)
คุณอาจจะต้องการคนที่มีความรับผิดชอบมากกว่านี้ ช่วยแบ่งเบาภาระ อาจเพราะคุณโตขึ้น ภาระมากขึ้น การมองโลกมากขึ้น ความต้องการอนาคตมากขึ้น. ความรักโดยมีแค่เพียงความรักอาจไม่เพียงพอสำหรับคุณแล้วก็เป็นได้
การอยู่ด้วยกันไม่ได้ทำให้คุณมีความสุขเหมือนเดิมแล้วใช่ไหมค่ะ
ความจำเป็นในกันและกันก็ไม่จำเป็นแล้วใช่ไหมค่ะ
หากสิ่งเหล่านี้มันใช่ก็พอเถอะค่ะ ไม่จำเป็นต้องอยู่กับคนที่คุณเคยผูกพัน ครั้งแรกผชหลายคนก็ไม่ถือ ยิ่งควรเลิกก่อนที่จะมีลูก
มันจะสบายกว่าหากเลิกกับเขา คุณก็เสียใจ เขาก็เสียใจ แต่ไม่นานก็จะกลายเป็นอดีต
ผช มันได้ดีทุกคนครบทุกอย่างหรอกนะคะ มันขึ้นอยู่กับคุณว่าพอใจแบบไหน
บางคนช่วยดูแลคุณได้ แต่เจ้าชู้ คุณรับได้ไหม (ซึ่งแบบนี้มีเยอะ)
บางคุณดูแลคุณได้แต่ดูถูกคุณ รับได้ไหมค่ะ
บางคนดูแล แต่ตบตีคุณ รับได้ไหมค่ะ
บางคนดูแลแต่ไม่ให้เกียรติ คุณรับได้ไหม
ที่เห็นมาหลายคนไม่ดูแล เจ้าชู้ ชอบทุบตี. คุณคิดอย่างไรค่ะ
คุณยังดีเรียนต่อก็ได้กับคุณเอง แม้ส่งตัวเอง เลิกกันไปก็ไม่เสียปริญญาอยู่ที่คุณ แน่นอนก็คุณส่งตัวเองนี่น่า
ผญบางคน ช่วยส่งแฟนเรียนต่อโท เรียนเสร็จมันถีบหัวส่งไปกับสาวที่คู่ควรกว่า(มีเยอะนะ)
สังคมอาจมองผช ต้องดูแลเมียโดยการหาเงินให้ ดูแลค่าใช้จ่าย ซึ่งก็เป็นทัศนคติที่ดีค่ะ แต่ไม่อยากให้เป็นบรรทัดฐาน
เดี๋ยวนี้ช ญ เสมอและเท่าเทียมกัน
ง่ายๆ แม่เรามีรายได้เยอะกว่าพ่อเรามาก พ่อเราตกงานออกมาอยู่บ้าน แรกๆแม่เราก็บ่น แต่ความที่แม่เราต้องทำงานไม่มีเวลา ก็มีพ่อนี่แหละที่ช่วยดูแลสิ่งเล็กๆน้อยๆให้ แม่บอกมันก็ดีนะ และพ่อก็ไม่ได้ทำงานบ้านทุกอย่างหรอกนะ แต่มีช่วยบ้างอย่างง่ายๆ
ตอนนี้ลูกๆออกไปหมดเลยยิ่งต้องมีกันและกัน
สำหรับเราสามีเลี้ยง แต่เราก็ไม่ได้พอใจกับชีวิตครอบครัวมากหรอกนะ เพราะเราต้องแลกกับอนาคตตัวเองเพื่อมาอยู่ดูแลเขา เพื่อให้เขาเจริญในหน้าที่การงาน ซึ่งเป็นสิ่งที่เราคิดว่าเสียสละมากแต่เขาไม่ค่อย มองเห็นเพราะมันเป็นงานที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้. หากเขาทิ้งเราเมื่อไรก็จบ เราต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเวลาที่เสียไปฟรีๆ
แต่กับเขาแทบไม่ต้องเสียอะไร หน้าที่การงานทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว
หากเราเลือกได้ออกแบบความรักได้ เราขอเป็นฝ่ายทำงานเลี้ยงเองดีกว่า เงินที่เราได้จากการทำงานคือเงินของเรา ตำแหน่งก็อยู่กับเรา เลิกกันที่ทำงานก็ไม่ได้จ้างเราออกนี่หว่า คิดอย่างนี้จริง แต่แฟนเรามันหาเงินได้เยอะกว่ามากจริงๆเลยยอมมัน
ตอนเริ่มต้นความรักคุณก็ไม่ได้ฟังคำพูดใคร
ตอนจะจบความรักคุณจะฟังคำพูดใครเล่า นอกจากเสียงหัวใจของคุณ
มีคนกล่าวไว้ว่า(คาดว่าเป็นพระพุทธเจ้า)
หากเราจะรักใครก็จงคิดแต่สิ่งดีๆของเขา
แต่หากจะเลิกรักใครก็จงคิดแต่สิ่งไม่ดีของเขา
ค่อยๆคิดเถอะเลิกกันเพราะเครียดเรื่องเงินมาเยอะแหละ
ปล หากไม่ตรงกับความคิดใครก็ขออภัย มันเป็นความคิดเราเองส่วนตัว. หากจะว่าได้แต่น้อยๆนะรับไม่ค่อยไหว(เดี๋ยวน้อยใจหนีออกจากพันทิป แล้วจะไม่กลับมา)
ปล 2. เราอ่านกระทู้ก็ร้องไห้. ตอบกระทู้ก็ร้องไห้. อินสุดๆสงสารทั้งสองคน. ขอให้ความรักของคุณทั้งสองเดินไปในทางที่ดีสำหรับคุณและแฟนคุณ
แฟนคุณถูกเลี้ยงมาให้อ่อนแอ และเป็นแบบนี้ ไม่เคยขัดคำสั่งพ่อแม่เลย แต่กัยคุณเขากล้าขัดและหนีมาอยู่กับคุณก็แสดงว่ารักคุณมาก
บอกตรงๆอ่านเรื่องราวของคุณแล้วน้ำตาไหล
ส่วนคุณก็เช่นกัน อาจผิดพลาดที่มีอะไรกันเลยเถิด และก็หนีออกจากพ่อแม่เพราะความรัก แต่ก็ใฝ่ดีเรียนจนจบ
พ่อแม่ก็ให้อภัย(จำไว้ว่าพ่อและแม่รักคุณมาก)
เรื่องราวดูเหมือนคุณคงเบื่อแฟนคุณแล้ว เนื่องจากคุณคาดหวังความช่วยเหลือจากเขา(ไม่ได้จากครอบครัวเขา)
แต่ไม่ได้ดังหวัง
การที่เขาเป็นห่วงเป็นใย คอยดูแล. ไม่เคยทะเลาะจนทุบตี. พยายามไม่เป็นภาระไม่เรื่องมาก กินข้าววันละมื้อหรืออะไรก็ได้ที่คุณซื้อให้ เหมือนสัตว์เลี้งเลยน่าสงสารมาก พ่อแม่เขาคงไม่ทำกับลูกแบบนี้ แต่ก็อยู่กับคุณ สนับสนุนการศึกษาของคุณ ไว้ใจ(เป็นเรื่องที่ทำได้อยากมากสำหรับกรณีอย่างคุณเพราะคุณสวยเลือกได้). รอคุณ อดทนและไม่ได้มีอะไรกันมาเป็นปี.(เราเข้าใจนะเป็นเรื่องยากมากสำหรับผช แต่เราก็เข้าใจคุณนะที่คุณก็ไม่สบาย). ไม่เคยนอกใจ มันไม่เพียงพอใช่ไหมค่ะ
บางครั้งการที่คุณเครียดเรื่องงาน และเรื่องการเงินมันทำให้ชีวิตคุณเครียดจัดจนเกินไป (อันนี้เราโคตรเข้าใจ)
อย่างเรื่องรถคุณต้องกลับบ้านดึกเลยต้องซื้อรถ ไหนจะค่าผ่อนรถ ไหนจะค่าน้ำมัน คุณเคยบอกแฟนคุณเรื่องการเดินทางกลับที่ไม่ปลอดภัย และเคยขอใหเขาช่วยไปรับหรือเปล่า แม้นเขาขี้เกียจทำงานแต่เขาคงยินดีที่จะไปรับคุณอย่างแน่นอน เราคิดว่านะ)
คุณอาจจะต้องการคนที่มีความรับผิดชอบมากกว่านี้ ช่วยแบ่งเบาภาระ อาจเพราะคุณโตขึ้น ภาระมากขึ้น การมองโลกมากขึ้น ความต้องการอนาคตมากขึ้น. ความรักโดยมีแค่เพียงความรักอาจไม่เพียงพอสำหรับคุณแล้วก็เป็นได้
การอยู่ด้วยกันไม่ได้ทำให้คุณมีความสุขเหมือนเดิมแล้วใช่ไหมค่ะ
ความจำเป็นในกันและกันก็ไม่จำเป็นแล้วใช่ไหมค่ะ
หากสิ่งเหล่านี้มันใช่ก็พอเถอะค่ะ ไม่จำเป็นต้องอยู่กับคนที่คุณเคยผูกพัน ครั้งแรกผชหลายคนก็ไม่ถือ ยิ่งควรเลิกก่อนที่จะมีลูก
มันจะสบายกว่าหากเลิกกับเขา คุณก็เสียใจ เขาก็เสียใจ แต่ไม่นานก็จะกลายเป็นอดีต
ผช มันได้ดีทุกคนครบทุกอย่างหรอกนะคะ มันขึ้นอยู่กับคุณว่าพอใจแบบไหน
บางคนช่วยดูแลคุณได้ แต่เจ้าชู้ คุณรับได้ไหม (ซึ่งแบบนี้มีเยอะ)
บางคุณดูแลคุณได้แต่ดูถูกคุณ รับได้ไหมค่ะ
บางคนดูแล แต่ตบตีคุณ รับได้ไหมค่ะ
บางคนดูแลแต่ไม่ให้เกียรติ คุณรับได้ไหม
ที่เห็นมาหลายคนไม่ดูแล เจ้าชู้ ชอบทุบตี. คุณคิดอย่างไรค่ะ
คุณยังดีเรียนต่อก็ได้กับคุณเอง แม้ส่งตัวเอง เลิกกันไปก็ไม่เสียปริญญาอยู่ที่คุณ แน่นอนก็คุณส่งตัวเองนี่น่า
ผญบางคน ช่วยส่งแฟนเรียนต่อโท เรียนเสร็จมันถีบหัวส่งไปกับสาวที่คู่ควรกว่า(มีเยอะนะ)
สังคมอาจมองผช ต้องดูแลเมียโดยการหาเงินให้ ดูแลค่าใช้จ่าย ซึ่งก็เป็นทัศนคติที่ดีค่ะ แต่ไม่อยากให้เป็นบรรทัดฐาน
เดี๋ยวนี้ช ญ เสมอและเท่าเทียมกัน
ง่ายๆ แม่เรามีรายได้เยอะกว่าพ่อเรามาก พ่อเราตกงานออกมาอยู่บ้าน แรกๆแม่เราก็บ่น แต่ความที่แม่เราต้องทำงานไม่มีเวลา ก็มีพ่อนี่แหละที่ช่วยดูแลสิ่งเล็กๆน้อยๆให้ แม่บอกมันก็ดีนะ และพ่อก็ไม่ได้ทำงานบ้านทุกอย่างหรอกนะ แต่มีช่วยบ้างอย่างง่ายๆ
ตอนนี้ลูกๆออกไปหมดเลยยิ่งต้องมีกันและกัน
สำหรับเราสามีเลี้ยง แต่เราก็ไม่ได้พอใจกับชีวิตครอบครัวมากหรอกนะ เพราะเราต้องแลกกับอนาคตตัวเองเพื่อมาอยู่ดูแลเขา เพื่อให้เขาเจริญในหน้าที่การงาน ซึ่งเป็นสิ่งที่เราคิดว่าเสียสละมากแต่เขาไม่ค่อย มองเห็นเพราะมันเป็นงานที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้. หากเขาทิ้งเราเมื่อไรก็จบ เราต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเวลาที่เสียไปฟรีๆ
แต่กับเขาแทบไม่ต้องเสียอะไร หน้าที่การงานทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว
หากเราเลือกได้ออกแบบความรักได้ เราขอเป็นฝ่ายทำงานเลี้ยงเองดีกว่า เงินที่เราได้จากการทำงานคือเงินของเรา ตำแหน่งก็อยู่กับเรา เลิกกันที่ทำงานก็ไม่ได้จ้างเราออกนี่หว่า คิดอย่างนี้จริง แต่แฟนเรามันหาเงินได้เยอะกว่ามากจริงๆเลยยอมมัน
ตอนเริ่มต้นความรักคุณก็ไม่ได้ฟังคำพูดใคร
ตอนจะจบความรักคุณจะฟังคำพูดใครเล่า นอกจากเสียงหัวใจของคุณ
มีคนกล่าวไว้ว่า(คาดว่าเป็นพระพุทธเจ้า)
หากเราจะรักใครก็จงคิดแต่สิ่งดีๆของเขา
แต่หากจะเลิกรักใครก็จงคิดแต่สิ่งไม่ดีของเขา
ค่อยๆคิดเถอะเลิกกันเพราะเครียดเรื่องเงินมาเยอะแหละ
ปล หากไม่ตรงกับความคิดใครก็ขออภัย มันเป็นความคิดเราเองส่วนตัว. หากจะว่าได้แต่น้อยๆนะรับไม่ค่อยไหว(เดี๋ยวน้อยใจหนีออกจากพันทิป แล้วจะไม่กลับมา)
ปล 2. เราอ่านกระทู้ก็ร้องไห้. ตอบกระทู้ก็ร้องไห้. อินสุดๆสงสารทั้งสองคน. ขอให้ความรักของคุณทั้งสองเดินไปในทางที่ดีสำหรับคุณและแฟนคุณ
maegie ซึ้ง, Take Me Plz ซึ้ง, เมื่อวาน ถูกใจ, dressissue ถูกใจ, แม่น้องpeace ถูกใจ, REUS ถูกใจ, น้องเวิ่น ซึ้ง, ชั้นสวยและรวยโครต ถูกใจ, jojo said>> ถูกใจ, รักเรามั๊ย ถูกใจรวมถึงอีก 21 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 73
เราไม่แน่ใจว่า จขกท ยังรักแแฟนคุณอยู่จริงๆ หรือ ว่าหมดรักแล้วเหลือแค่ว่ารับตัวเองไม่ได้ถ้าจะต้องทิ้งเค้าไป (ตามคำสบประมาทของที่บ้านแฟน) เราอยากให้ จขกท ลองไตร่ตรองดูค่ะ ว่ามันเป็นแบบไหน
ในความคิดเราแฟนคุณอ่อนแอจนน่าสงสาร (และคุณก้อน่าสงสารที่ต้องตกอยู่ในสภาพอย่างงี้) ข้อสันนิษฐานของเรานะคะ ที่เค้าทำร้ายตัวเองเพราะเค้ารู้ตัวค่ะว่าไม่คู่ควรกับคุณ และคุณก้อเริ่มจะตีตัวห่างจากเค้าไปทุกวัน แต่เค้าไม่เคยเอ่ยปาก โวยวาย เรียกร้อง ได้แต่เจียมตัว แต่ไม่รู้จะทำอย่างไง ไม่มีความเข้มแข็ง และสติปัญญาในการหาหนทางที่จะทำให้ดีขึ้นด้วยตัวเองได้ เราว่าเค้ารู้สึกผิดค่ะ ไม่งั้นเค้าคงไม่ทำร้ายตัวเอง (เป็นคนอื่นอาจจะทำร้ายคุณแทน) ส่วนหนึ่งที่เค้าเล่นเกมส์ทุกวันไ่ม่ทำอะไรตอนคุณกลับบ้านเราว่าเพราะเรื่องนี้ด้วยไหมคะ มันอาจจะเป็นหลุมหลมภัยที่ทำให้เค้าลืมสิ่งปวดใจเหล่านี้ เล่นตอนคุณกลับบ้านจนถึงดึกดื่น แทนทีจะเล่นตอนกลางวันตอนคุณไม่อยู่บ้าน เพราะเค้ายังอยากเจออยากเห็นอยากได้ยินเสียงคุณแต่ขณะเดียวกันก้ออยากหลบเหลี่ยงที่จะต้องสัมผัสจากอาการเย็นชาของคุณไหมคะ เลยเลือกที่จะตื่นตอนกลางคืนรอคุณแต่เล่นเกมส์ และ หลับในตอนกลางวัน
แฟนคุณน่าสงสารมาก ถ้าคุณยังรักเค้าอยู่มากพอ เราว่าคุณไม่ีมีทางทิ้งเค้าลงหรอกค่ะ จะทิ้งไปยังไงคะ จะอิท่าไหนคะ
ถ้าคุณยังรักเค้าอยู่จริงๆ คุณได้ลองเปิดใจพูดกับเค้าไหมคะ เล่าอย่างที่คุณเล่าให้คนกระทู้ฟัง เคยเล่าให้เค้าฟังไหมคะ เล่าแบบหมดหัวใจ เล่าแล้วหาทางแก้ปัญหาด้วยกัน หาคำตอบด้วยกัน พวกเราเป็นคนอื่นคุณยังมาเปิดใจเล่า ขอคำปรึกษา คุณได้ทำสิ่งนี้กับคนที่คุณรัก (?) และ รักคุณ ที่อยู่ใกล้ชิดกับคุณที่สุดที่บ้านหรือยังคะ ไม่ใช่แค่บอกเค้าว่า ให้ไปหางานทำ วันๆเค้าไม่ทำอะไรให้ไปหาอะไรทำ แต่บอกเค้าว่าคุณคิดยังไง เค้าเป็นยังงี้คุณกังวลอนาคตของคุณสองคนอย่างไง คุณเหนื่อยแค่ไหน คุณอยากให้เค้าเป็นที่พึ่งของคุณได้บ้าง คุณมองไปในอนาคต คุณเห็นอะไร แล้วคุณอยากเห็นเค้าแบบไหนในอนาคตของคุณ คุณอยากเห็นภาพของคุณสองคนในอนาคตด้วยกันอย่างไง เล่าให้เค้าฟังสิคะ เค้าไม่มีปัญญาแก้ไขอะไรหรอกคะดูท่าแล้ว แต่เค้าจะได้เข้าใจและอย่างน้อยมีกำลังใจและหลุดจากอาการสิ้นหวังอย่างทุกวันนี้ จากนั้นก้อจับมือพาเค้าไปค่ะ เค้าไม่มีทั้งแรงใจและสติปัญญาค่ะ แต่เค้ายังมีแรงกายยู่ คุณรักเค้ามากพอที่จะยอมเหนื่อยผลักดันเค้าไหมคะ เพราะดูแล้วคุณต้องเป็นทั้งแรงใจและสติปัญญาให้เค้าค่ะ และที่สำคัญ *** คุณต้องเป็นจุดมุ่งหมายให้เค้าค่ะ *** เพราะเราว่าเค้ารักคุณมากนะคะ
ที่คุณเล่าให้ฟังเรื่องสัมภาษณ์งานของเค้า คุณบอกว่า "..แทบทุกครั้ง จนท.ที่สัมภาษณ์เขา ก็มักจะถามกลับมาว่า ในเมื่อที่บ้านคุณมีกิจการใหญ่โตขนาดนั้น คุณจะมาเป็นลูกจ้าง เป็นพนักงานธรรมดาๆที่ได้เงินเดือนเท่านี้ ไปเพื่ออะไรกัน" นั่นสิคะ เพื่ออะไร คุณว่าเื่พื่ออะไรคะ
ตอนคุณเจอวันแย่ๆ เหนื่อยแทบขาดใจ เจอโรคจิต ปวดขาเพราะส้นสูงจนเกร็ง แล้วเค้าพูดจาไม่เข้าหูคุณ ได้บอกเค้าไหมค่ะว่าคุณไม่พอใจ และ เพราะอะไร คุณอยากให้เค้าพูดแบบไหน แล้วคุณจะรู้สึกดีกว่าอย่างไง ได้ลองบอกเค้าไหมคะ ถ้าบอกไปแล้วแล้วยังเหมือนเดิม ก้อตัดสินใจง่ายค่ะ แต่้ถ้ายังไม่ได้บอก มันก้อคลุมเครือคะ
เค้าน่าสงสารที่เค้าคิดได้น้อยนิดค่ะ แต่ในส่วนที่สติปัญญาเค้าเอื้ออำนวย เราว่าเค้าเต็มที่นะคะ ไม่ใช่ว่าเราจะหยาบนะคะ แต่คนถ้ามันคิดไม่เป็นบางทีมันไม่เป็นจริงๆนะคะ จนคนที่พอมีสมองจะเอือมว่า แค่นี้ทำไม(เมิง)คิดไม่ได้หรือไม่มีปัญญาทำให้ดีขึ้น แต่มันมีคนแบบนี้จริงๆ น่าสงสารนะคะทั้งคุณและเค้าเลย คุณเป็นคนมีสมองดีกว่าเค้า เรียนเก่ง บริหารจัดการตัวเองเก่ง เพิ่มจิตวิทยานิดหน่อย น่าจะพอช่วยเค้าได้นะคะ มองเค้าเป็นเหมือนเด็กอ่ะคะ จะมองเป็นลูกชายเลยก้อได้ ต้องสอนเค้าแบบนั้นเลยอ่ะคะ ต้องใช้ทั้งลูกล่อลูกชน ลูกโหด ลูกปลอบ หลอกหล่อ ลูกสอน ลูกด่า.... ไหวไหมคะ คุณว่าเลี้ยงเด็กคนหนึ่งสอนจนปากเปียกปากแฉะ ยากไหมคะ ยากและเหนื่อยโค้ดๆค่ะ แต่ทำไมพ่อแม่ดีๆหลายคนก้อยอมทนและทำคะ เพราะเค้ารักลูกเค้าค่ะ เ้ค้าเลยยอม ต่อให้ท้อ ต่อให้ไม่เป็นอย่างที่หวัง ก้อทิ้งไม่ได้ ปล่อยไม่ได้ พยายามกันต่อไป ... เราไม่ได้บอกว่ามีสามีแล้วต้องดูแลสามีเหมือนลูกนะคะ (แต่กรณีคุณก้อคงมีส่วนใช่หล่ะ) แต่ประเด็นของเราคือ ถ้าคุณรักคนๆนั้นมาพอ คุณจะทนและทำได้ ค่ะ และเราว่าคุณต้องทำขนาดนั้น ถึงต้องถามว่าคุณรักเค้าพอไหมคะ
เค้าสองคนเลือกกันและกันแทนพ่อแม่ อยู่กันมาเกือบสิบปี คุณมีส่วนในชีิิวิตของกันและกันค่ะ ชีวิตคู่คือการช่วยเหลือประคับประครองกันค่ะ 10 ปีที่่ผ่านมา ความช่วยเหลือที่คุณให้เค้าถูกทางไหมคะ มันก้อขึ้นกับมุมที่จะมองคะ ถ้ามองว่าต้นทุนชีวิตคุณตอนนี้ คุณหาได้ดีกว่านี้ ชีวิตคุณก้อสบายกว่านี้ได้อีกเยอะคะ เค้าไม่คู่ควรกับคุณแล้ว มันก้อไม่ผิดที่คุณจะทิ้งเค้าไป (ต้องใช้คำว่าทิ้งค่ะ ไม่ใ่ช่เลิก เพราะผู้ชายไม่อยากให้คุณไป) เพราะที่เค้าำอยู่ทุกวันนี้มันก้อไม่แฟร์กับคุณ แต่ไม่แฟร์เพราะเค้าตั้งใจจะเอาเปรียบคุณ หรือ ไม่แพ้เพราะเค้าไม่มีปัญญาพาตัวเองออกไปพ้นพันธการของการไม่มีแรงใจและแรงสมองที่จะทำให้มันดีค่ะ ถ้าเป็นอันแรกคุณเดินออกมาพรุ่งนี้เลยค่ะ ถ้าเป็นอันสองเหมือนเดิมคะ คุณรักเค้ามากพอที่จะช่วยเค้าไหมคะ แต่งานหนักนะคะ หนักอึ้งเลยล่ะ
เราคิดไม่ออกหรอกคะว่าคุณควรจะคบต่อหรือแยกทาง มันขึ้นอยู่กับคุณเองล้วนๆค่ะ เราไม่รู้รายละเีอียดตืื้นลึกหนาบาง ลองแบบนี้ไหมคะ เปิดใจคุยกับเค้า ขอให้เค้าพิสูจน์ตัวเอง ให้เค้ากลับไปทำงานที่บ้าน โดยคุณต้องทำให้เค้ามั่นใจและเชื่อใจว่าคุณจะไม่เปลี่ยนใจไปจากเค้าในระหว่างที่ห่างกัน ถ้าเค้าไม่ยอมและถ้าคุณรักเค้ามากพอและดูแล้วยังไงคงทิ้งเค้าไม่ลงจริงๆ ก้อเสนอแต่งงานเลยค่ะ เพื่อให้เค้าตัดความกังวลเรื่องคุณจะทิ้งเค้า โดยให้เค้าไปคุยกับที่บ้านว่าเป็นข้อเสนอมว่าถ้ายอมให้แต่งงานแล้วจะยอมกลับไปทำงานที่บ้าน โดยที่คุณทำงานอยู่ กทม ต่อ ซึ่งลองดูค่ะว่าการที่ทำให้เค้าเชื่อใจจากคุณไปด้วยไ่ม่มีอะไรผูกมัด กะ การที่ไปบีบแม่เค้าเรื่องแต่งงาน อันไหนมันยากง่ายกว่ากัน ก้อได้ทั้งสองทางคะ ส่วนแม่เ้ค้าจะด่าจะกระแหนะกระแหนก้อปล่อยเค้าค่ะ ทนมาขนาดนี้แล้วมันจะหนักไปได้อีกแค่ไหนกะคำเสียดสีใช่ไหมคะ
ถ้าจบสวยคือ เค้าไปทำงานที่บ้านเป็นผู้เป็นคนเป็นที่พึ่งให้คุณได้ ถ้าจบไม่สวยก้ออาจจะโดนแม่ยุจนเป็นอื่นแล้วสุดท้ายเลิกรากันไป แต่ดูแล้วจะจบสวยไม่สวยก้อดูจะดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ไหมคะ
แต่ถ้าหมดรักแล้ว ก้อเลิกเถอะคะ เลิกไปแบบใจเด็ดๆไปเลยค่ะ แต่ก้อเตรียมใจเผื่อไว้ด้วยนะคะ ถ้าไม่มีอะไรก้อดีไปค่ะ แต่ถ้าแฟนคุณคิดสั้นอะไรขึ้นมา คุณก้อต้องหาทางจัดการกับความรู้สึกผิดที่มันอาจจะมาหลอกหลอนคุณได้นะคะ
ดูแล้วไม่มีทางออกง่ายๆเลย เห็นใจคุณมากค่ะ และขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ในความคิดเราแฟนคุณอ่อนแอจนน่าสงสาร (และคุณก้อน่าสงสารที่ต้องตกอยู่ในสภาพอย่างงี้) ข้อสันนิษฐานของเรานะคะ ที่เค้าทำร้ายตัวเองเพราะเค้ารู้ตัวค่ะว่าไม่คู่ควรกับคุณ และคุณก้อเริ่มจะตีตัวห่างจากเค้าไปทุกวัน แต่เค้าไม่เคยเอ่ยปาก โวยวาย เรียกร้อง ได้แต่เจียมตัว แต่ไม่รู้จะทำอย่างไง ไม่มีความเข้มแข็ง และสติปัญญาในการหาหนทางที่จะทำให้ดีขึ้นด้วยตัวเองได้ เราว่าเค้ารู้สึกผิดค่ะ ไม่งั้นเค้าคงไม่ทำร้ายตัวเอง (เป็นคนอื่นอาจจะทำร้ายคุณแทน) ส่วนหนึ่งที่เค้าเล่นเกมส์ทุกวันไ่ม่ทำอะไรตอนคุณกลับบ้านเราว่าเพราะเรื่องนี้ด้วยไหมคะ มันอาจจะเป็นหลุมหลมภัยที่ทำให้เค้าลืมสิ่งปวดใจเหล่านี้ เล่นตอนคุณกลับบ้านจนถึงดึกดื่น แทนทีจะเล่นตอนกลางวันตอนคุณไม่อยู่บ้าน เพราะเค้ายังอยากเจออยากเห็นอยากได้ยินเสียงคุณแต่ขณะเดียวกันก้ออยากหลบเหลี่ยงที่จะต้องสัมผัสจากอาการเย็นชาของคุณไหมคะ เลยเลือกที่จะตื่นตอนกลางคืนรอคุณแต่เล่นเกมส์ และ หลับในตอนกลางวัน
แฟนคุณน่าสงสารมาก ถ้าคุณยังรักเค้าอยู่มากพอ เราว่าคุณไม่ีมีทางทิ้งเค้าลงหรอกค่ะ จะทิ้งไปยังไงคะ จะอิท่าไหนคะ
ถ้าคุณยังรักเค้าอยู่จริงๆ คุณได้ลองเปิดใจพูดกับเค้าไหมคะ เล่าอย่างที่คุณเล่าให้คนกระทู้ฟัง เคยเล่าให้เค้าฟังไหมคะ เล่าแบบหมดหัวใจ เล่าแล้วหาทางแก้ปัญหาด้วยกัน หาคำตอบด้วยกัน พวกเราเป็นคนอื่นคุณยังมาเปิดใจเล่า ขอคำปรึกษา คุณได้ทำสิ่งนี้กับคนที่คุณรัก (?) และ รักคุณ ที่อยู่ใกล้ชิดกับคุณที่สุดที่บ้านหรือยังคะ ไม่ใช่แค่บอกเค้าว่า ให้ไปหางานทำ วันๆเค้าไม่ทำอะไรให้ไปหาอะไรทำ แต่บอกเค้าว่าคุณคิดยังไง เค้าเป็นยังงี้คุณกังวลอนาคตของคุณสองคนอย่างไง คุณเหนื่อยแค่ไหน คุณอยากให้เค้าเป็นที่พึ่งของคุณได้บ้าง คุณมองไปในอนาคต คุณเห็นอะไร แล้วคุณอยากเห็นเค้าแบบไหนในอนาคตของคุณ คุณอยากเห็นภาพของคุณสองคนในอนาคตด้วยกันอย่างไง เล่าให้เค้าฟังสิคะ เค้าไม่มีปัญญาแก้ไขอะไรหรอกคะดูท่าแล้ว แต่เค้าจะได้เข้าใจและอย่างน้อยมีกำลังใจและหลุดจากอาการสิ้นหวังอย่างทุกวันนี้ จากนั้นก้อจับมือพาเค้าไปค่ะ เค้าไม่มีทั้งแรงใจและสติปัญญาค่ะ แต่เค้ายังมีแรงกายยู่ คุณรักเค้ามากพอที่จะยอมเหนื่อยผลักดันเค้าไหมคะ เพราะดูแล้วคุณต้องเป็นทั้งแรงใจและสติปัญญาให้เค้าค่ะ และที่สำคัญ *** คุณต้องเป็นจุดมุ่งหมายให้เค้าค่ะ *** เพราะเราว่าเค้ารักคุณมากนะคะ
ที่คุณเล่าให้ฟังเรื่องสัมภาษณ์งานของเค้า คุณบอกว่า "..แทบทุกครั้ง จนท.ที่สัมภาษณ์เขา ก็มักจะถามกลับมาว่า ในเมื่อที่บ้านคุณมีกิจการใหญ่โตขนาดนั้น คุณจะมาเป็นลูกจ้าง เป็นพนักงานธรรมดาๆที่ได้เงินเดือนเท่านี้ ไปเพื่ออะไรกัน" นั่นสิคะ เพื่ออะไร คุณว่าเื่พื่ออะไรคะ
ตอนคุณเจอวันแย่ๆ เหนื่อยแทบขาดใจ เจอโรคจิต ปวดขาเพราะส้นสูงจนเกร็ง แล้วเค้าพูดจาไม่เข้าหูคุณ ได้บอกเค้าไหมค่ะว่าคุณไม่พอใจ และ เพราะอะไร คุณอยากให้เค้าพูดแบบไหน แล้วคุณจะรู้สึกดีกว่าอย่างไง ได้ลองบอกเค้าไหมคะ ถ้าบอกไปแล้วแล้วยังเหมือนเดิม ก้อตัดสินใจง่ายค่ะ แต่้ถ้ายังไม่ได้บอก มันก้อคลุมเครือคะ
เค้าน่าสงสารที่เค้าคิดได้น้อยนิดค่ะ แต่ในส่วนที่สติปัญญาเค้าเอื้ออำนวย เราว่าเค้าเต็มที่นะคะ ไม่ใช่ว่าเราจะหยาบนะคะ แต่คนถ้ามันคิดไม่เป็นบางทีมันไม่เป็นจริงๆนะคะ จนคนที่พอมีสมองจะเอือมว่า แค่นี้ทำไม(เมิง)คิดไม่ได้หรือไม่มีปัญญาทำให้ดีขึ้น แต่มันมีคนแบบนี้จริงๆ น่าสงสารนะคะทั้งคุณและเค้าเลย คุณเป็นคนมีสมองดีกว่าเค้า เรียนเก่ง บริหารจัดการตัวเองเก่ง เพิ่มจิตวิทยานิดหน่อย น่าจะพอช่วยเค้าได้นะคะ มองเค้าเป็นเหมือนเด็กอ่ะคะ จะมองเป็นลูกชายเลยก้อได้ ต้องสอนเค้าแบบนั้นเลยอ่ะคะ ต้องใช้ทั้งลูกล่อลูกชน ลูกโหด ลูกปลอบ หลอกหล่อ ลูกสอน ลูกด่า.... ไหวไหมคะ คุณว่าเลี้ยงเด็กคนหนึ่งสอนจนปากเปียกปากแฉะ ยากไหมคะ ยากและเหนื่อยโค้ดๆค่ะ แต่ทำไมพ่อแม่ดีๆหลายคนก้อยอมทนและทำคะ เพราะเค้ารักลูกเค้าค่ะ เ้ค้าเลยยอม ต่อให้ท้อ ต่อให้ไม่เป็นอย่างที่หวัง ก้อทิ้งไม่ได้ ปล่อยไม่ได้ พยายามกันต่อไป ... เราไม่ได้บอกว่ามีสามีแล้วต้องดูแลสามีเหมือนลูกนะคะ (แต่กรณีคุณก้อคงมีส่วนใช่หล่ะ) แต่ประเด็นของเราคือ ถ้าคุณรักคนๆนั้นมาพอ คุณจะทนและทำได้ ค่ะ และเราว่าคุณต้องทำขนาดนั้น ถึงต้องถามว่าคุณรักเค้าพอไหมคะ
เค้าสองคนเลือกกันและกันแทนพ่อแม่ อยู่กันมาเกือบสิบปี คุณมีส่วนในชีิิวิตของกันและกันค่ะ ชีวิตคู่คือการช่วยเหลือประคับประครองกันค่ะ 10 ปีที่่ผ่านมา ความช่วยเหลือที่คุณให้เค้าถูกทางไหมคะ มันก้อขึ้นกับมุมที่จะมองคะ ถ้ามองว่าต้นทุนชีวิตคุณตอนนี้ คุณหาได้ดีกว่านี้ ชีวิตคุณก้อสบายกว่านี้ได้อีกเยอะคะ เค้าไม่คู่ควรกับคุณแล้ว มันก้อไม่ผิดที่คุณจะทิ้งเค้าไป (ต้องใช้คำว่าทิ้งค่ะ ไม่ใ่ช่เลิก เพราะผู้ชายไม่อยากให้คุณไป) เพราะที่เค้าำอยู่ทุกวันนี้มันก้อไม่แฟร์กับคุณ แต่ไม่แฟร์เพราะเค้าตั้งใจจะเอาเปรียบคุณ หรือ ไม่แพ้เพราะเค้าไม่มีปัญญาพาตัวเองออกไปพ้นพันธการของการไม่มีแรงใจและแรงสมองที่จะทำให้มันดีค่ะ ถ้าเป็นอันแรกคุณเดินออกมาพรุ่งนี้เลยค่ะ ถ้าเป็นอันสองเหมือนเดิมคะ คุณรักเค้ามากพอที่จะช่วยเค้าไหมคะ แต่งานหนักนะคะ หนักอึ้งเลยล่ะ
เราคิดไม่ออกหรอกคะว่าคุณควรจะคบต่อหรือแยกทาง มันขึ้นอยู่กับคุณเองล้วนๆค่ะ เราไม่รู้รายละเีอียดตืื้นลึกหนาบาง ลองแบบนี้ไหมคะ เปิดใจคุยกับเค้า ขอให้เค้าพิสูจน์ตัวเอง ให้เค้ากลับไปทำงานที่บ้าน โดยคุณต้องทำให้เค้ามั่นใจและเชื่อใจว่าคุณจะไม่เปลี่ยนใจไปจากเค้าในระหว่างที่ห่างกัน ถ้าเค้าไม่ยอมและถ้าคุณรักเค้ามากพอและดูแล้วยังไงคงทิ้งเค้าไม่ลงจริงๆ ก้อเสนอแต่งงานเลยค่ะ เพื่อให้เค้าตัดความกังวลเรื่องคุณจะทิ้งเค้า โดยให้เค้าไปคุยกับที่บ้านว่าเป็นข้อเสนอมว่าถ้ายอมให้แต่งงานแล้วจะยอมกลับไปทำงานที่บ้าน โดยที่คุณทำงานอยู่ กทม ต่อ ซึ่งลองดูค่ะว่าการที่ทำให้เค้าเชื่อใจจากคุณไปด้วยไ่ม่มีอะไรผูกมัด กะ การที่ไปบีบแม่เค้าเรื่องแต่งงาน อันไหนมันยากง่ายกว่ากัน ก้อได้ทั้งสองทางคะ ส่วนแม่เ้ค้าจะด่าจะกระแหนะกระแหนก้อปล่อยเค้าค่ะ ทนมาขนาดนี้แล้วมันจะหนักไปได้อีกแค่ไหนกะคำเสียดสีใช่ไหมคะ
ถ้าจบสวยคือ เค้าไปทำงานที่บ้านเป็นผู้เป็นคนเป็นที่พึ่งให้คุณได้ ถ้าจบไม่สวยก้ออาจจะโดนแม่ยุจนเป็นอื่นแล้วสุดท้ายเลิกรากันไป แต่ดูแล้วจะจบสวยไม่สวยก้อดูจะดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ไหมคะ
แต่ถ้าหมดรักแล้ว ก้อเลิกเถอะคะ เลิกไปแบบใจเด็ดๆไปเลยค่ะ แต่ก้อเตรียมใจเผื่อไว้ด้วยนะคะ ถ้าไม่มีอะไรก้อดีไปค่ะ แต่ถ้าแฟนคุณคิดสั้นอะไรขึ้นมา คุณก้อต้องหาทางจัดการกับความรู้สึกผิดที่มันอาจจะมาหลอกหลอนคุณได้นะคะ
ดูแล้วไม่มีทางออกง่ายๆเลย เห็นใจคุณมากค่ะ และขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
แสดงความคิดเห็น
อายุ 25 คบกับแฟนมา 8 ปี จะ(ทน)คบต่อไปหรือแยกทางดีคะ T^T