ลองแบบผมนะครับ

ผมเคยมีปัญหาแบบนี้ครับ

แก้ที่ "คน" ก็คงไม่ได้
เพราะคนมันไร้ความรับผิดชอบ
ชะดีชะร้ายเดี๋ยวอาจได้ยิงกันตายก็เป็นได้

ผมแก้ที่ "หมา" ซะเลย

ผมเอาชุดคาราโอเกะราคาถูกๆ
มาซุ่มไว้แถวๆประตูรั้วตรงจุดที่หมาชอบมาขับถ่าย
และหาจังหวะเฝ้ารอด้วยความอดทน ....แบบว่าพอว่างก็เฝ้าดูมัน

หาจังหวะอยู่หลายวันครับ
คลาดกันไป คลาดกันมา ไม่ตรงเวลาซักที
ก็แหมมมม......ใครจะไปนั่งเฝ้ากันได้ตลอดล่ะขอรับ.....

จนกระทั่งวันหนึ่ง ไอ้หมาโกลเด้นนั่นก็ "ดวงตก" ครับ

เจ้าของของมันเปิดประตูให้มันออกมา "ขี้นอกบ้าน" ตามเคย
และก็ตามประสาหมาแหละครับ มันก็วิ่งออกมาขี้ตามจุดที่มันคุ้นเคย

ผม....ผู้ซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือ จิบกาแฟอย่างใจเย็น
ก็รับคว้าไมค์คาราโอเกะ ซึ่งเป็นไมค์ลอยและคุณภาพเสียงโคตรห่วยมาเตรียมพร้อมทันที

ผมรอจังหวะแบบไม่ผลีผลาม
จนไอ้โกลเด้นขนฟูมันเดินลัลลามาถึงจุดหมาย
และโก่งตูดเบ่งขี้อย่างสบายอารมณ์....ทำจมูกยื่น ลิ้นห้อย....หน้าตามีความสุขมาก

ผมรีบแหกปากตะโกนใส่ไมค์ทันที
แหกปากเป็นภาษาต่างดาวที่ผมเองก็ไม่เข้าใจหรอกครับ
แต่ผมรู้ว่ามันทำให้ไอ้โกลเด้นยักษ์ตัวนั้นตกใจและขวัญหนีดีฝ่อจากเสียงที่พุ่งออกไปจากดอกลำโพงคาราโอเกะ (คุณภาพห่วย)

จากที่กำลังขี้แบบสบายอารมณ์
ไอ้หมายักษ์ถึงขนาด "ขี้หด ตดหาย" ด้วยความตกใจ
อารมณ์มันเหมือนคุณดูหนังสยองขวัญของ "เวส คราเว่น"
ในตอนที่ผีมันโผล่ออกมาทำให้คนดูตกใจแบบไม่ตั้งตัวนั่นแหละครับ

ไอ้หมายักษ์หันหลัง ใส่ตีนหมาโกยแน่บกลับบ้านทันที
ตอนที่มันตกใจและวิ่งกลับบ้านนั้น มันวิ่งไป เห่าไป แบบหลอนๆอีกต่างหาก

นับแต่นั้นมา มันไม่เคยกล้ามาขี้หน้าบ้านผมอีกเลย

ปัจจุบันไอ้โกลเด้นของเพื่อนบ้านตัวนี้แก่มากแล้ว
ผมยังจำวันที่ผมเล่นงานมันด้วยเสียงได้แบบไม่เคยลืม

หากวันใดมันตายลง
ผมก็คงอาลัยมันพอสมควร
ค่าที่ว่าเคยต่อกรกันมาในระยะเวลาหนึ่ง

หากรู้ตัวว่าเป็นคนห่วย ไร้ความรับผิดชอบ
กรุณาอย่าเลี้ยงหมาเลยครับ เพราะหมามันไม่ใช่แค่สัตว์เลี้ยง

แต่มันคือ "เพื่อนแท้" สำหรับคนบางคนที่อธิบายไม่ได้จริงๆ