นอนไม่หลับค่ะ ชีวิตต้องรับมือกับคนที่อารมณ์คาดเดาไม่ได้ ทุกคนรอบตัวเอาแต่สั่งไปวัน ๆ แต่ไม่ทำ แม่สามีเจอหน้าปุ๊ปก้อด่าพ่อสามีให้ฟัง พ่อสามีพอไม่พอใจก้อโวยวายทำข้าวของเสียหาย พูดอะไรก้อไม่เคยฟัง ทั้งคู่ก้อฟังแต่ตัวเอง

ส่วนตัวเบื่อโลกค่ะ เบื่อโลกที่คนในครอบครัวเดียวกันที่มานั่งนินทาว่าร้ายคนในครอบครัวเดียวกันเอง ทุกวันนี้ต้องทำตัวเป็นพระอิฐพระปูน คอยฟังคนนึงเสี้ยมอีกคนนึง และพอคนนึงพลาดอีกคนนึงก้อโดนซ้ำ ไม่รู้ว่าสามีภรรยาแต่งงานกันแล้วมาแข่งขันกันทำไม ไม่อยากอยู่บ้าน ไม่อยากเข้าบ้านแม่สามีไปเพื่อฟังคำพูดแดกดันเหล่านั้น เหนื่อยใจค่ะ ไม่ทำอะไรซักอย่าง ทุกคนเอาแต่ใจ เอาแต่สั่ง สุดท้ายสามีต้องมาทำ แล้วใครที่เป็นคนทำจริง ๆ ? ... ดิฉันงัยคะ กลับบ้านมาเหนื่อย ๆ (แฟนกลับมาบ้านตั้งนานแล้ว) แฟนมาถามว่าปลาที่บ้านให้อาหารรึยัง ไม่เข้าใจค่ะทำไมทุกอย่างต้องดิฉัน คนที่คิดริเริ่มเลี้ยงปลาก้อคือแฟน แต่พอถึงเวลาดูแลปลา... ใครคะ นางทาสคนนี้ค่ะ อะไรก้อนางทาส

แปลกนะคะ คนเราอยู่ใกล้กัน เวลาเค้าป่วยอะไรขึ้นมาเราจะรู้ได้ก่อน  เมื่อวาน เส้นเลือดฝอยที่ตาเค้าแตกค่ะ เราก้อบอกเค้า เค้าก้อเฉย แต่เค้าไปหาหมอวันถัดมา เพราะอะไรรู้มั้ยคะ เพราะเพื่อนที่ทำงานทักค่ะ เลยไปหาหมอ แต่ที่เราพูดล่วงหน้า กลับไม่ใสใจ ไม่สนใจ เวลาซื้อยาอะไรมาให้ใช้ ก้อไม่ใช้ พอของไม่มีก้อบ่น เวลาซื้อของที่ชอบมาให้ก้อไม่กิน ปล่อยทิ้งเน่าจนทิ้งไปหลายรอบแล้วค่ะ จนไม่ซื้อ เวลาเค้าหิวก้อบ่นว่าไม่มีอะไรกิน แต่เวลาที่ตู้เย็นเต็มไปด้วยของเน่า ก้อบ่น และนางทาสคนนี้ต้องมาเคลียร์ทุกครั้ง จนไม่อยากจะซื้อ เพราะ ซื้อ 100 กิน 20 เปลืองมากค่ะ  แล้วสุดท้ายก้อบ่นว่าไม่มีนั่นนี่กิน แล้วดิฉันผิดอะไรอ่ะค่ะ ดิฉันถูกสอนมาให้รู้จักใช้ทรัพยากรให้คุ้มค่า ให้รู้จักแบ่งปัน และคิดถึงคนอื่นอยู่เสมอ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไรล่ะ มีแต่คนมาเอาเปรียบค่ะ เหนื่อยใจมากค่ะ ไม่รู้จะวางตัวยังไงแล้ว

น้อยใจค่ะ แล้วก้อเครียดด้วย รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าไม่มีความสำคัญอะไร เป็นความรู้สึกเหมือนหุ่นเชิดหรือเป็นสิ่งของที่คนมักจะมองข้าม แม้กระทั่งในครอบครัวเดียวกันเอง  จริง ๆ มันก้อเป็นมาตั้งนานแล้วล่ะค่ะ อยู่ที่ไหนคนก้อมักจะมองข้ามตลอด ไม่อยากทำตัวเด่น เพราะทำตัวเด่นไม่เป็นค่ะ มันเฟค รับไม่ค่อยจะได้

ขอโทษจริง ๆ ที่รายละเอียดกระทู้นี้ยาว อยากระบายค่ะ ไม่รู้จะพูดกับใคร